мянгаар нь Япон руу хууран авчрах болсон нь одоо хүртэл үргэлжилсэн практик болжээ. Ажил амьдралын шинэ гараа эхлэхийн оронд тэдний хохирогчид хуурамч паспорт, визийн ертенцөд шумбан орж Японы биеэ үнэлэгчдийн байранд бага цалинтай ажил албадан хийж сексийн боолчлолд орно. НҮБ-ын гэмт хэргийн шинжээчийн ,ажигласнаар "эмэгтэйчүүдийг хууль бусаар хил дамнуулан худалдах нь дэлхий дэх хүний эрхийн хамгийн том зөрчил" болжээ. Шинжээдчийн тооцоолсноор жил бүр дэлхий дээр 700000-аас 2 сая хүүхэд эмэгтэйчүүд наймаанп өртөж, үүний гуравны нэг нь якуүагийн анх хийдэг үндсэн орд болсон Зүүн өмнөд Азиас гардаг. Үлдсэн тооны дөрөвний нэг нь Япон наймаачдын эх сурвалж цаашид өсөх болсон Зүүн Европ, хуучин ЗСБНХУ-ын орнуудаас ирэх ажээ. Зүүн Азийн эмэгтэйчүүдийг худалдаалах нь Бирмийн хөдөө газраас Осакагийн шөнийн клуб хүртэлх элсүүлэгч нараар хүрээгээ тэлсэн олон тэрбум долларын ашиг бүхий бизнес юм. Хар тамхи, галт зэвсэгтэй адилгүй биеэ үнэлэгчийг дахин дахин худалдаж болно.

Секс бизнес нь зөвхөн ашигтай ч бус, бас галт зэвсэг, хар тамхийг бодвол оноох шийтгэл нь бага байдаг. Якузагийн хувьд гадаадын эмэгтэйчүүдийг Япон руу импортлох нь шинэ зүйл байгаагүй. Цагдаагийн бүртгэлээс үзвэл япончуудын "цагаан боолчлол" гэж нэрлэдэг хүний наймаа нь 1970 оноос эхтэй ажээ. 80-аад он гэхэд ийм бизнес хүчээ авч, 1990-ээд оны эдийн засгийн үсрэлтийн үеийн амархан мөнгө олдог арга байхгүй болсон тэр үед л якузагийн анхаарлыг илүү ихээр татах болов. Одоо энэ нь том бизнес болон хөгжиж, секс жуулчлалаас илүү Японы шүүмжлэгчдийн уурыг шатаасан байна. Зарим шалтгаан нь 19-р зууны сүүлээр Япон улс өөрөө ийм худалдааны хохирогч болж байсан түүхтэй холбоотой. 1800 оны сүүлээр ядуу тарчиг Японы гэр бүлүүд өөрсдийн охидоо Зүүн Ази, Хавай, Калифорни руу зөөвөрлөдөг олон улсын боолын наймаачдад зардаг байлаа. Харин якузагийн орчин цагийн хохирогчид өндөр цалин, хууль ёсны ажил гэсэн амлалтанд хууртсан, биеэ үнэлэх хувь тавилан хүлээсэн эмэгтэйчүүд юм.

Засгийн газраас уг наймааг дэмжин, хүний худалдаачдыг Японы эзэн хааны арми ба Тэнгисийн цэргийн эзэлсэн газар нутагт, Ази тивээр даган хэсүүчлэхийг урамшуулан ятгаж, фронт дахь Эзэн хааны цэргүүдийг зугаацуулахын тулд 200 мянган солонгос эмэгтэйчүүдийг аваачиж байв. Тэдгээр золгүй эмэгтэйчүүдийг караюуки-сан гэж нэрлэдэг бөгөөд орчин цагт энэ үгийг өөрчлөн Японы янхны газар, Якузагийн бааранд байнга байх хүүхнүүдийг тодорхойлохдоо жапаюуки-сан гэж хэрэглэх болжээ. Японы эрх мэдэлтнүүд шинээр гарсан секс наймааны асуудлыг шийдэхэд хойрго хандаж байсан нь эрэгтэйчүүд ноёрхдог үндэсний байгууллагууд ийм наймааг битүүхэндээ тэвчин байсныг харуулна. Хохирогч нарын амьдрах орчин үнэхээр аймшигтай байлаа. Үгээгүй ядуурсан эмэгтэйчүүдийн паспорт, үнэт эд зүйлийг хураан авч биеэ үнэлэгч, бүжигчин, Бирм, Хятад зэрэг ядуу орнуудаас ирэх эмэгтэйчүүдийн тоо өсч байна. Энэ төрийн бизнс гайхамшигтай ашигтай. 1990 оны сүүлээр Японд гадаадын нэг биеэ үнэлэгчтэй унтахад дундаж ханш нь 200 ам доллар байв. Хэрэв 100 мянган гадаадын биеэ үнэлэгч өдөрт нэг удаа үйлчилгээ үзүүлсэн гэж бодвол 7.3 тэрбум долларыг баарны эзэн, гэмт этгээд, зуучлагч болон зугаацуулагч болохыг албадна.

Японоор ярьж чадахгүй, найз нөхөдгүй тэднийг жижигхэн өрөөнд олноор нь хорьж, жинхэнэ боолын амьдралд оруулна. Японы цагаачлалын хуулийн дагуу ихэнх нь "Зугаацуулагч" болж хилээр орж ирэх бөгөөд тэднийг ажилчид бус зочид гэж үздэг учраас Японы хөдөлмөрийн хуулиар хамгаалагддаггүй байна. Бүх эмэгтэйчүүд дарамтлуулахгүй боловч тэднийг юу хүлээж байгааг ихэнх нь бүрэн сайн ойлгож бүртгүүлдэг ажээ. Гэхдээ аймшигтай түүх олон байсан ба бэлгийн мөлжлөг нь япончуудын дунд байдаг л нэтшуугиан болжээ. Тоо баримт янз бүр байдаг ч Японд 100 мянган гадаадын секс ажилчид оршин суудгийн ихэнх нь Филиппин, Тайландаас ирсэн гэдэгт судлаачид итгэдэг. янхнууд өөрсөддөө олж байгаа юм. Орон нутгийн тай этгээдээс эхлэн Осакагийн бүлэглэлийн толгойлогч, гэмт этгээдүүд, аяллын агент, хуурамч бичиг баримт үйлдэгч, орчуулагч, цагаачлалын асуудлыг шийдэгч, зуучлагч, элсүүлэгч хүртэлх бүхэл бүтэн сүлжээ үүсэн хөгжив. Орон нутгийн элсүүлэгчид алс бөглүү газраас залуу охидтой гэнэхэн эсвэл цөхрөнгөө барсан гэр бүлийг хайн явна. Зарим нь тосгоны удирдагчид тал засахын тулд орон нутгийн сүмд мөнгө хандивлана.Эсвэл Гоо бүсгүйн тэмцээн зохион байгуулж, боломжийн хүнийг уруу татах аргаа хайна.

Тэд Бангкок дахь брокертой факс болон гар утсаар эмэгтэйн мэдээллийг илгээж газар дээр нь үнээ тохирдог байна. Наймаа нь хэт их ашигтай байсан тул Тайландад хүний наймааны сувгийг хянахын төлөөх мөргөлдөөн гарч. Бангкок дахь Японы элчин сайдын яамыг дэлбэлэхээр бөмбөг тавьсан гэж утсаар заналхийлж байжээ. Тайландын баруун хойд хэсгийн уулархаг хэсэг, Бирмийн хил орчим охиноо худалдах гэр бүлд 300 доллар л санал болгодог. Элсүүлэгч нь брокерт 1000-1500 ам доллараар худалдаж ашиг олно. Тэндээс эмэгтэйг олон янзын зуучлагч нар дамжуулан дамлаж ашиг харна. Гоёмсог пиджакаар гангарч, гар утас барьсан зуучлагчид Японоос Зүүн өмнөд Ази руу онгоцоор байнга нисдэг. Ихэнх нь Зүүн Азиар харилцаа холбоо сайтай хятад гаралтай этгээдүүд байх ба Япон дахь якузатай холбоотой Банкок. Манилагийн агент руу эмэгтэйчүүдийг хүргэхэд гол үүрэг гүйцэтгэнэ. Тэд англи хэлээр сайн ярьдаг, коллеж төгссөн байх аж. 1991ондТокио дахь Филиппиний Элчин сайдын яамнаас хийсэн шалгалтаар авъяас тодруулах 280 компани, 74 агентлаг Филиппин улсад хүний наймаатай холбогдсоныг тогтоожээ.

Дээрхтэй адил 42 хот, мужид тархсан Японы 403 агентлаг байгааг мөн илрүүлэв. Тэд зөвхөн охидыг зарсанаараа 100-150 сая долларын ашиг олжээ. Тайландын нэгэн наймаачин ярихдаа, эмэгтэй хүн бүрийг худалдан авахад 14 000 доллар төлж Токиод ирсэн. Хээнцэр хувцас, онгоцны тийз, бичиг баримтуудад 5000 доллар зарцуулсан ч ашиг орлого их байсан гэжээ. Нэгэнт Японп ирсний дараа хамгийн эхэнд зуучлагчаас ойролцоогоор нэг жил шаарддаг аж. Нэмэлт татаасанд зээл, түрээс болон бусад зардлыг оруулж эмэгтэйчүүдийг секс боол болгоно. Тэдний төлөх өрийг дахин нэмж, цааш нь Япон дахь брокероор дамжуулан бусад клубт зарж болох юм. Японы нэгэн зочид буудал ажиллуулдаг эр "Янхан элсүүлдэг эрчүүд над дээр байнга ирж, бизнесээ цааш үргэлжлүүлэхэд шинэ эмэггэй хэрэгтэй юц хэмээн асуудаг.

Энэ нь бэлэн гоймон хүргэж ирж байгаа мэт л энгийн үзэгдэл" гэж саймшран ярьжээ. 1984 онд Токиогийн Уено дүүргийн Шова өргөн чөлеөний дагуу байрлах хямд зочид буудлуудад боолын дуудлага худалдаа явагдаж байгааг Японы Азийн эмэгтэйчүүдийн холбоо нотлов. Нэг дуудлага худалдаанд улс орны өнцөг бүрээс наймаачид ирж, 6 сар үйлчилгээ үзүүлэхэд 800-3000 долларыг бага насны хар арьст охиныг аваад төлсөн байна. 1994-1996 оны хооронд "Компани" нэртэй бүлэглэл Тайландын 60 хүүхнийг том чемоданд хийн Япон руу хууль бусаар нэвтрүүлсэн. Бүлэглэл нь Тайланд, Япончуудаас бүрдсэн 10 гишүүдтэй, мөн нисэх онгоцны буудлын шалгах цэгээс чемоданыг зөөдөг Японы 20 иргэн байв. 1996 онд мексик гурван эмэгтэй Японы хойд хэсгийн Хиросакигийн янхны газраас оргож, арваад жил үйл ажиллагаа явуулсан гэмт бүлэглэлийг хуулийнханд илчилжээ.

Мексикийн цагдаа нар Японы хоёр иргэнийг сүүлийн 10 жил Япон руу 3000 эмэгтэйчүүдийг худалдаалсан гэмт хэрэгт сэжиглэн баривчлав. Хоёр этгээд Японд үйлчлэгчээр ажилуулна гэсэн сурталчилгааг хийж байжээ. 1990 онд Япон руу 1000 тайланд эмэгтэйг авчирч биеэ үнэлэх газар ажиллуулж байсан хэргээр хоёр тайланд иргэнийг Токиогийн гадна баривчлав. Хоёр эмэгтэй янхан бүрт 10000 доллар төлөөд дараа нь баар, клубэд хүн тус бүрийг 20 мянган доллараар дамлан зардаг байжээ. Мөн 1984 онд Хонгког, Япон руу Макаогоор дамжуулан 200 тайланд эмэгтэйг гаргасан хэргээр нэгэн япон эрийг түүний тайланд эхнэрийн хамт Тайландын цагдаа нар баривчилжээ. Өмнөх хоёр жил нь найман хүнээс бүрдсэн хоёр бүлгийг са бүр хил давуулдаг байсан аж. Сонирхсон талуудад эмэгтэйчүүдийн тухай үзүүлдэг байсан видео бичлэгийн хэрэгслийг цагдаагийнхан хурааж авчээ. Эмэгтэйчүүдийг Япон руу гаргахад олон аргыг хэрэглэдэг байв. Тайландын гэмт этгээдийн хэлсэн хамгийн энгийн нэг жишээ бол эмэгтэйд үнэтэй хувцас хэрэглэл өмсүүлж, хуурамч нөхрийн хамт Япон руу аялалд явуулна. Хулгайлагдсан болон хуурамч паспортыг өргөнөөр ашиглана. Визийг хуурамчаар үйлдэхэд хэцүү тул визтэй паспортыг хар захаас худалдан авч зургийг нь солино. Хуурмаг байдлыг мэдэгдүүлэхгүйн тулд эхлээд хосуудыг Хонгког, Сөүл, Бээжингээр аялуулна.

Манилад байрлах нэгэн бүлэглэл 10-17 насны охидыг Сингапур, Куала Лумпур, Токио руу экспортлоход мэргэшсэн байв. Тэд бүгд баруун ташаан дээрээ таних шивээсийг хийнэ. Зарим эмэгтэйчүүд үйлчлүүлэгчтэй яриа өдөж, уух зүйл авахэд ятгах үүрэгтэй ажилладаг үйлчлэгч зугаацуулагч ажилд томилогдох нь азтай хэрэг. Хэрэв сайн босстой байвал төрөлх улсдаа байснаас 10 дахин ихийг олох бөгөөд мөнгөний ихэнх нь гэр бүлээ тэжээхэд зориулагдана. Шургуу тайланд эмэггэй жилд 3000 долпар хадгалж чадна. Ийм хэмжээний мөнгө бол Тайландад нэлээд их хэмжээнд тооцогдоно. Гэвч тэд Японы мэргэжил нэгт нөхдийн хийдгээс хагас дахин доогуур мөнгө хийх төдийгүй анхаарал тавигч якузагийн бүдүүлэг харьцааг тэсвэрлэхэд биеэ бэлдэнэ.

1990-ээд онд гадаадын секс ажилчдыг зэрлэгээр алж хядсан билээ. 1990 оны 6 сард гэхэд 4 хүнийг алж, хоёр хүн амиа егүүтгэсэн, нэг хүнийг хутгалсан хэргүүд гарчээ. Нийтлэг тархсан дарамт олон төрлийн зовоон тарчлалтыг бий болгож байсны дотор 22 настай Марикрис Сиосины хэрэг хамгийн их шуугиан тарив. Филиппинд байгаа гэр бүлээ тэжээх мөнгө олно гэдэгт найдсан тэр эмэгтэй 1991 оны зун зугаацуулагч хийхээр 6 сарын визтэй Токиод буужээ. Түүнд анхаарал тавигч этгээдээр Фукушима мужид хүргүүлсэн Сиосиныг есөн эмэгтэй оргон зугатсан харигс хэцүү нөхцөл байдал хүлээж байв. 9 сарын 14-нд долоо хоногийн дараа Сиосин үхжээ. Японд хийсэн задлан шинжилгээгээр түүний үхлййг гепатит В вирустэй холбосон ч Филиппинд цогцос ирсний дараа хийсэн шинжилгээгээр тахиндаа гэмтэл аван нас барсныг тогтоосон юм. Үргэлжлэл бий

Эх сурвалж: www.bolod.mn

Якуза нар тайландаас өсвөр насны 60 охиныг том цүихэнд нууж авчраад янхны газар заржээ
Tweet
Bolod.mn