гарсан хичнээн хүн сууж явсныг хэн ч мэдсэнгүй. Тэр бүү хэл зорчигчид нь өөрсдөе хаана очсоноо, ямар гээч аюултай тулгараад байгаагаа ч төсөөлөегүй. Эргэн тойронд нь ч хав харанхуй, сэтгэл бодол нь ч тас харанхуй.
- Цуваад ороорой! Урагшаа яваач! Мөнгөө! Хүүш тасалбараа ав гэж байна!
- Харваас тэнтийсэн том хүүхэн байж тасалбараа авахад яадаг новш вэ?
- Yгүй ердөө, өнөө мөдгүй үхэх дөхсөн нэг муу авгайн оронцог байж!
- Юу гэнээ чи над шиг авгай болохгүй юу?
- Хөөрхийс богинохон настай амьтан юм
Хүмүүсийн хооронд ийм маргаан өрнөж байжээ. Хамгийн ойрын дурсамж гэвэл энэ

Тэд гагцхүү тээгдэж яваа унааныхаа жигтэй хачнаар чичигнэн дайвалзсаныг, төдхөн тас харанхуй нөмөрснийг л мэдэж байлаа, Мэгдэж сандарсан хүмүүс автобусны хаалгаар чихцэлдэн бууцгаасан байна. Тэгтэл түрүүлж гарагсдын дуу хоолой хөндий хоосонд цацагдан, ханан хад мөргөх адил эргэж цууриалан байсан нь муу ёрыг урин дуудах мэт гэнэт санагджээ. Тэд юун түрүүнд л жолоочид хандацгаан :
- Чи биднийг хааш нь авчирчихав гэж агсамналаа.
- Өөрөө ч мэдэхгүй байна.
- Солиотой юм уу чи, эсвэл согтуу юм уу?
Ийн мэтгэлцэцгээж байтал тэдний дундаас хэн нэг нь дуу тавин:
-Та минь ээ! Тээр цаахантай гэрэл сүүмэлзээд байна. Би тийшээгээ очоод ирье! гэсэнд бүгд түүний заасан зүг хараачилав. Тэгээд ч зарим нь дагалаа.
Чингэтэл ч тун удалгүй гэрэл тийш явсан эрчүүд буцаад эргэх нь тэр! Хачирхалтай нь тэд ямар нэгэн юмнаас айсан мэт гүйн ирцгээжээ. Хүмүүс тэднийг тойрон бүчлээ.
- Яав, гэрэл байсан нь биш болов уу? Тэнд хүн алга уу?
- Алгаа алга. Хачин аймаар юм үзлээ.
- Юу үзэв?
- Тэнд хэзээ нэгэн цагт үхэж үрэгдсэн үй олон хүний ангайж онгойсон хохимой толгой, арзайж сэрийсэн араг яс уул овоо шиг овоороод байж байна. Тэндээс л сүүмэг гэрэл гарч байж. Одоо яанаа!
Энэ үгийг сонссон хүмүүсийг айдас хүйдэс нөмрөв. Золгүй зорчигчид эргэн тойрноо сайтар ажвал тийм ногоовтор гэрэл тэднийг гурвалжин хэлбэрээр хүрээлэн байх эжээ.
- Энэ чинь Вермудын гурвалжин байна шүү дээ гэж хэн нэгний мэдэмхийрэх сонсдов.
Бүгд хирдхийлээ. Хамгийн түрүүнд автобусны үйлчлэгч цурхиран уйлав.
- Би яах гэж хэдэн муусайн халтар төгрөгний төлөөснөөс болж энэ муу унаанд ингэж зүдэрч явав даа! Ий-ий-ий! Та минь ээ! Энэ мөнгөнүүдээ буцаагаад аваарай гээд элгэндээ тас тэвэрч байсан хар цүнхээ хесөр шидэв. Мөнгө асгаран уналаа. Мэдээж түүнийг түүж авах хүн гарсангүй.
- Чамаас л боллоо. Намайг дургүйцээд байхад чи л явъя гээд байсан
- Жаахан хүнсээ цуглуулахгүй яах байсан юм, тэгээд?
- Алив юманд явахдаа өдөр судар харж байж...
- Yгүй ер, чи битгий шашинтаад бай! Зах гарахдаа хүртэл өдөр харах!
- Чам шиг жудаггүй юмны гайгаар өнөедөр ийм байдалд хүрчихээд байгаа бус уу?
- Больцгоо! Yхэх гэж байж өөр зуураа хэрэлдээд юу хийнэ?!
Хүмүүсийг ийн бөөн дуу шуу болцгоож байх хооронд гэрэл харсан гэх нөгөө залуу:
- Цөмөөрөө ясан хүрээг аль нэгэн талаар нь сэтэлж эндээс гарах арга хайцгаая! Хөдөлцгөөе! гэтэл хүмүүс түүнийг илтэд хориглож:
- Болохгүй залуу минь, яавч болохгуй! Ийм хүрээг давж гарна гэж үгүй. Хамаагүй хөндөж болохгүй юм ч гэж бий гэцгээв.
Тэгтэл ч өөрийгөө эрдэмтэн гэж танилцуулсан өвгөжөөр эр.
-Ажаад байхад гурвалжингийн төвд ширхэг ч яс алга. Нэг бол агаарын ямар нэгэн цохилтоор энд ирэгсэд гурван тийш туугддаг гэсэн үг, үгуй бол ясан овооны гадна талд бүхнийг сорж татдаг гүнзгий ангал хавцал ч байж болзошгүй. Ямар ч байсан их л эрт сүйдэгсдийн үлдэгдэл энд байх шиг байна, Одоо чинь шинжлэх ухаан техник их хөгжсөн шүу дээ Хүмүүс биднийг аврахаар ирнэ биз гэжээ.
Ингээд хүмүүс тэвчээртэйхэн хүлээхээр болцгоолоо. Хичнээн ч хоног хүлээснийг бүү мэд нэг л мэдэхэд тэдний хүнсний захаас авч гарсан идэх уух зүйл дуусав. Yл ойлгогдох тэрхүү харанхуйгаас гарах итгэл найдвар нь алдарсаар боловч ясан овоо руу явах зүрхтэн алга л байлаа.
Тэнгэртээ хаягдсагсад тэнгэрээ дуудан чимээгүйхэн сууцгааж, дор дороо залбирах белгеө. Бие биендээ янз янзын тарни шившлэг заан өгч үхлийг зайлуулахыг хичээцгээнэ. Эв түнжин гэгч хүмүүсийн үхлийн тухай айдас дээр л тогтдог гэлтэй.
Yхэл! Энэ бол амьдрал төгсөх эцсийн мөч. Энэ үед хэнбугай ч аврагдах аргаасаа илүү өнгөрүүлсэн амьдрал, өнө хойчдоо үлдэн байгаа бүхний тухай л шаналан зовдог нь жам ёс билээ. Тэр аюул нүүрлэхэд хэн ч л хаа нэгтээгээс харван ирж болох гайхамшгийг харуулдан байх ажгуу.
Тэгтэл тэр хүлээсэн гайхамшиг хажууханд нь байсан юмсанж. Юун гэвэл тэдэнтэй хамт нэгэн гадаадын хүн байсан бөгөед хэл зүс ондоо түүнийг хүмүүс эл сүйрлийн эзэн юм уу, аль эсвэл эцсийн мөч ирэхэд аврагч байж магадгүй гэж үзэхэд хүрчээ.
- Энэ этгээд нэг л жигтэй санагдаад байна. Ямар хэлээр юу үглээд байдаг юм бол? Хэн нэгэнтэй харьцаад байдаг юм биш байгаа? Мэдэх юмсан гэцгээх болов. Тэгтэл тэнд байгаа тулгар биетэй бүсгүй:
- Би англи хэл гадарлана. Энэ хүн эртээдээс хойш хэнээс ч юм бидэнтэй холбогдсон нэг л юмыг гуйгаад байх шиг байгаа юм гэсэнд хүмүүсийн нүд сэргээд ирэв.
Чингээд орчуулагч эмэгтэй нөгөө зүс буруу хүнтэй удтал ярилцсаны эцэст бултад хандан;
- Жорж гуай, ертөнцийн эзэнтэй харьцдаг юм байна. Бид чинь асар их гэм нүгэл хураасан амьтад аж. Хураасан тэр гэмээ цагаатгуулж, гэрэл гэгээтэй учрахыг хүсэх аваас энэ буянтан бидэнд тусалж чадна хэмээв. Yүнийг сонссон хүмүүс ер бусын ид шид гэгч ердөө л эрүүн дор нь ирчихсэн мэт уулга алдан баярлацгаалаа. Саяхан л газар сөхрөөд унан ойчин мөргөж байсан тэд ертөнцийн эзний өмнө гэм нүглээ наминчилахаар өндийн босоцгоов.
Түүний дараагаар хүмуүсийн нүдэнд итгэлийн оч туяаран бадараад эхлэх үед түнэр харанхуй орчлонд байгаагаа ч умартацгаан гарцаагүй нүүрлэчихээд байгаа үхэл мөхлөө ч тоохоо больсон байна. Тэдний махан бодь газраас өндийж чадахаа өнгөрч байсан ч оюунаараа дээд тэнгэрээсээ даван залрах болжээ.
- Аав аа, таныгаа таниагүй өдий хүрсэн хүүгээ уучил! Аав аа, энэ биений маань амьдрал, үхэл юу ч биш! Та биднийгээ Мөнхийн ертөнцдөө аваачин жаргаагаач!
Хүмүүсийн энэхүү дуун түрлэг тасалдаж эхлэх үеэр орчуулагч бүсгүй нярайлахаар өвдөж эхлэв. Тэрбээр удтал орь дуу тавин ёолсоор нярайллаа.
Ингэж газраар нэг тэрийн хэвтээ хүмүүсийн чихэнд нялх хүүхдийн часхийсэн авиа харанхуй орчныг цочоон гурван давтамжаар цууриатах нь тэр. Дахин дахин гомдоллон чарлах түүнд хүмүүс туслая гэвч тэнхэл нь нэгэнт тасарсан тул өндийж ч чадсангүй.
... Харанхуйд үс гэзэг нь задран сэгсийсэн нэгэн бүсгүй бөртөгнөнө. Тэрээр энгэртээ алгын чинээхэн улаан нялзрай үрээ тэврээд хүн бүхний тойрч бэргээд байсан овоо тийш шийдмэг алхалж байлаа.

Надмидын Мандал