Сэргэлэнгийн аавыг Болд гэдэг бөгөөд, барилгын яаманд архитектор хийдэг. СССР улсад боловсрол эзэмшин шууд л яаманд ажиллаж эхэлжээ. Сэргэлэнгийн ээжийг Цэцэг гэдэг. Москва хотод Ломоносовын их сургуулийг багш, орчуулагч мэргэжилээр төгссөн. МУИС-д багшилдаг Сэргэлэнгийн эцэг эх 2 тэр чигээрээ л сэхээтэн гаралтай, боловсролтой, соелтой хүмүүс. Эх орныхоо төлөө хийсэн бүхэнд нь талархан улсаас 2 өрөө байр өгсөн. Тэднийх 12-р хорооллын шинээр ашиглалтанд орсон 9 давхар байшингийн 5-р давхарт орлоо. Гэр орноо төвхөнүүлэх, хүүхдээ өсгөж хүмүүжүүлэхээс эхлээд залуу эцэг эх хоёрт хийх ажил мундахгуй их.

Нэг л мэдэхэд 3 жил өнгөрч, тэд нийгэмдээ өөрийн гэсэн байр суурийг хэдийнээ олжээ. Хүүгээ цэцэрлэгт өгөөд хамтдаа ажилдаа явна. Оройг хамтдаа өнгөрөөж, гадуур 3-лаа зугаалан кино, жүжиг, цирк зэргийг алгасалгүй үздэг байж. 1990 оны 9сарын 1. Сэргэлэн сургуульд орлоо. Тэр үедээ л ганган хувцаслаж, анхны үсгээ бичиж, уншиж эхэлсэн цагаасаа хойш ном унших их дуртай болжээ. Төрсөн өдөрөөр нь ээж аав 2 нь ” Нэвтэрхий толь ” ботийг бэлэг болгон өгөв. Тэр номыг уншсан цагаасаа эхлэн ертөнц гэдэг хичнээн агуу гэдгийг ойлгож эхэллээ. Цаг үеийн байдал хүндэрч, улсын гэх тодотголтой албан байгууллагууд татан буугдаж, орон тооны цомхотгол ихээр явагдаж нилээн хэдэн хүн ажилгүй болсондоо ч тэр юмуу архинд орсон.

Болдын ажилладаг байсан газар мөн л тэр замаар явж, Болд ажигүйчүүдийн тоог нэгээр нэмлээ. Яагаад ажилаас халагдаснаа өөрөө ч ойлгохгуй байв. Болдын том ах Ганаа авто тээврийн баазад инженер хийдэг. Дунд зэргийн нуруутай, зальтай нүдтэй, олон үггүй, дотуур тамиртай хүн. Суусан газараасаа шороо атгадаг хүн бол Ганаа яах аргагүй мөн. Ганаа ажилаасаа машины сэлбэг, тос масло, бензин зэргийг Болдооор заруулж эхлэв. Ингээд Болд архитектор биш, дамын наймаачин боллоо. Үүнийг эхнэр нь гадарлаа ч үгүй. Оройдоо хувцас нь тос болж, ирхээр нь гайхан
-Чи чинь яагаад тостой хутгалдчихаав гэж гайхан асуухад
-Би Ганаа ахын баазад засварчинаар орох гэж байгаа. Хэд хоног туслах ажилтан хийж дадлагажих хэрэгтэй, тэгээд л ийм болчихлоо гэж худал хэлэн амыг нь таглав. Сэлбэгийн наймаа тийм сайн байсангүй. Тэднйи амьдрал бага багаар уруудсаар Болд архи уух болов. Арга ч үгүй биз. Саяхан л инээд хөөрөөр дүүрэн, дутагдах гачигдах зүйлгүй сайхан амьдарч байсан хойно. Нэг хүний авдаг цалин хаанаа ч хүрэхгүй байв. Өдөрт 4 удаа хоол хийдэг байсан бол 2 болов. Энэ бүхнийг Сэргэлэн өөрийн бодолдоо ухамсарлан юмандаа гамтай хандах болжээ. Амьдрал нь уруудсаар байгаад ээж нь цөхрөн нууцхан нулимас унагадаг байсныг Болд тэр бүр мэдэхгүй. Орой согтуу ирэх нь ихсэж, агсам тавих нь ч бүр дийлдэхээ болилоо. Энэ бүхнийг Сэргэлэн тэвчихийн дээдээр тэвчиж, өглөө нь шартсан аавдаа цай өгөнгөө
- Ааваа, та өөрийгөө толинд нэг хардаа. Би таныг танихаа байлаа. Та ийм байгаагүй шүү дээ. Ээж бид 2-г аль болох гоё хөгжөөж, хамаг сайхан бүхнээ бидэнд л зориулдаг байсан. Гэтэл одоо их ондоо болжээ, биднээс илүү архи үнэтэй, бидний төлөө биш архины төлөө та үхэн хатан гүйдэг болж, гэж нүд дүүрэн нулимастай нэг амьсгаагаар хэлэх гэснээ хэлчихэв. Хүүгээсээ ийм хатуу үг сонсоно чинээ зүүдлээ ч үгүй явсан Болд хэсэг хэвтэж байгаад цэвэр хувцас өмсөн, усанд ороод төрөл арилжсан мэт өөрчлөгдөн Барилгын яамруу зүглэн явлаа. Сэргэлэн хичээлдээ явах замдаа өөрийн эцэг эх 2-оо заавал аз жаргалтай байлгана гэж өөртөө амлан өөрийнхөө сүүдэртэйгээ уралдан сургуульруугаа очив. Цэцэг ойрын нэг жил орчим бараг инээгээгүйг хамт олон нь мэднэ. Их завсарлагаанаар хамт багшилдаг Осор гэгч малигар шар хүүхэн
-Ааа, манай хар юм ч гэсэн ууж л байдаг юм. Би салах бодолтой байгаа. Анх өр тавьж уудаг байсан бол одоо бүр гэрийнхээ юмыг зарж уух болсон. Чамайг энд ингээд ажилаа хийгээд явж байх хооронд гэрийнхээ хамаг юмыг зараад ууж байх вий. Гэж их л зэвүүн өнгөөр багшлан хэлэв. Энэ үг Цэцэгт тийм ч хүнд туссангүй. Учир нь тэд гэр бүл болохдоо юу ч үгүй нийлж байсан. Тэднийд айл болгоны мөрөөдөл болсон удирдлагатай зурагт, том өрөөний ханын шүүгээ, мебель 4 хаалгатай шкаф гээд айл болгонд байгаад байдаггүй тавилга сэлт байдаг байв. Сэргэлэн бүх хичээлдээ онц дүн авдаг сургуулийн шилдэг сурагч. Болд яамны дарга дээрээ орлоо. Томоо гэгчийн цонхны урд өндөр биетэй, бадриун цээжтэй, дарга биш тамирчин гэмээр хүн зогсож байв.

-Уучлаарай би Дэмбэрэл даргатай уулзах гэсэн юм Дарга алга байгаа юмуу?
-Сайн байна уу? Би өчигдөрөөс Дэмбэрэл даргын оронд ажиллахаар ирсэн. Ингэхэд та хэн билээ?
-Өө, уучлаарай даргаа. Намайг Болд гэдэг. Би энэ яаманд архитектороор ажиллаж байсан юм.
-Тэгээд та ямар хэргээр явна? Тамхи тат гээд Болдыг тамхилав. Болд тамхи асааж хэдэнтээ шунаг сорж цааш нь
-1991 онд би орон тооны цомхотгол нэрийдлээр ажилгүй болсон хэсэг хүмүүсийн нэг нь. Миний энд ирсэн зорилго гэвэл надад мэргэжилээрээ ажиллах боломж бий юу? Би ажил горьлож ирлээ. Миний хөдөлмөрийн дэвтэр энэ гээд өглөө.

-Та уул нь манайд хэрэгтэй хүн байна. Гэхдээ үнэндээ манайд яг одоо сул орон тоо алга. Хэрэв та хүсвэл надад гэрийн утасаа үлдээчих, би танд тус болохыг хичээе. Таны барьж байгуулсан барилга сайн, чанартай барилга. Гэвч яагаад, ямар учираас би таныг халагдсаныг мэдэхгүй.

-Би өөрөө ч гэсэн одоо болтол ойлгохгуй байна. Та надад болон гэр бүлд минь туслаач. Надад ажил олж өгнө гэдэгт найдаж байна. Гээд гэрийн утасны дугаараа өгөөд харих замдаа их зүйлийн тухай бодов. Эхнэр минь надад хайртай хэвээрээ болов уу, хүү минь надаар бахархадаг хэвээрээ болов уу, би архинаас болж ямар их зүйлийг харалгүй мэдэлгүй өнгөрөөгөөв. Ингэж бодсоор гэртээ ирэн эхнэр хүү 2-нхоо дуртай хоолыг хийж өгөхөөр шийдлээ.
Балчирхан хүүгийн нь хэлсэх үгс үнэхээр том сургамж болж чадсан байна. Сэргэлэн хичээлээ тараад ээжийнхээ ажил дээр очлоо. Ээж хүү хоёр харих замдаа элдэвийг ярилцан хүү ээждээ хичээлээсээ сурсан мэдсэнээ гайхуулан хэрхэн зөв мэргжилээ сонгох, гээд л өхөөрдөм атлаа их ухаатай зүйл ярьдаг байжээ. Энэ бүхэнд ээж нь хүүгээрээ бахархан “ сайн хүн болно доо миний хүү ” гэж дотроо хүүгээ урамшуулдаг байв. Тэд явсаар гэртээ ирэхэд аав согтуу, муухай үнэртэй, гэр орон гэж ундуй сундуй биш, харин эсэргээрээ, халуун хоол цэвэрхэн гэр орон хамгийн сайхан нь эрүүл нөхөр, эрүүл аав инээн угтаж авав. Байдал иймээр эргэнэ хэмээн Цэцэгээ, Сэргэлэн хоёр зүүдэлээ ч үгүй.
Болд анхных шигээ болжээ. Нэгэн сайхан өглөө тагтан дээрээ ойр орчимыг ажиглан байтал гэрийнх нь утас яаруу гэгч нь тачигнан дуугарав.
-Байна уу, Барилгын яамнаас ярьж байна. Болдтой ярих гэсэн юм хэмээн эмэгтэй хүний цээл хоолой харилцуурын цаанаас ярьлаа.
-Сайна, сайн байна уу. Болд гэж би байна.
-Та ирж уулзах хэрэгтэй байна. Өөрийн пасспорт, сургууль төгссөн дипломоо аваад 14 цагт ирэхгүй юу.
-За, за. Тэгье байрлалаа. Гэж хэлээд утасаа тасаллаа. Тэр ажитай болжээ.
Эхнэрийнхээ угааж индүүдэж өгсөн хослолыг өмсөөд яамруу яаран гүйлээ.
-За, тэгэхээр Болдоо, Чамд нэг даалгах ажил байна. Өөрөөр хэлбэл ажилын орон тоо. Гэхдээ хотод бишээ, хөдөө. Чамайг сургууль, цэцэрлэг, захиргааны байр зэргийг шинэчлэн барих ажилд томилмоор байна. Ажиллах эсэхээ өөрөө мэд. Нэг үгээр хэлбэл чи сайн ажиллаж, цаг хугацаандаа ажилаа чанартай сайн гүйцэтгэх юм бол хотод яаманд ажилд орно гэсэн үг. Ойлгож байна уу?
-Тиймээ, би бүгдийг ойлгож байна. Гэвч миний гэр бүл яах вэ? Би тэднийгээ авч явж болох уу?
-Тэр бол таны асуудал. За тэгэхээр энэ бол хөдөлмөринй гэрээ. Сатар уншиж танилцаад гарын үсгээ зурчих.
-Байзаарай. БИ гэр бүлийнхээ хүнтэй ярилцах хэрэгтэй гэж бодож байна. Маргаац өглөө 8 цагт ирээд хариугаа хэлж болох уу? Гэж Болд сугалаанд алдсан хүний царай гарган хариулаад гарлаа.
Цэцэгээг гэргтээ ирэхэд нь тэд энэ тухай сайтар ярилцлаа. Боломжтойгоос нь эхлэн боломжгүй хүртэл. Ингээд Болд алс бөглүү хөдөө ажиллахаар болжээ. Энэ бол 1993 он байв. 7 хоногт 3 удаа захидал бичиж, хол байгаа ч гэсэн дэргэд нь байгаа юм шиг халуун дулаан уур амьсгалыг бүрдүүлэх гэж чадах ядахаараа хичээж байв.

Цаг хугацаа өнгөрсөөр Сэргэлэн сургуульдаа сурлага, хүмүүжилээр толгой цохиж бүх талаараа төгс төгөлдөр хүү болж хувирав. Нэг өдөр Залуу техникчдийн ордонд хөдөлмөрийн багшаа даган очлоо. Багш нь тэр сургуультай шеф болох санаатай очсон байж. Сэргэлэн оройн нь ээждээ Залуу техникчдийн ордоны тухай ярилцан тэр сургуульд орох хүсэлтэй байгаагаа хэлэв. Энэ талаар тэд аавыгаа ирхээр ярилцахаар болж тохиролцов. Хүүхэд бүрийн хүсэн хүлээдэг зуны амралт иржээ. Шалгалт шүүлэг гээд ээж хүү хоёр тун завгүй. Гэсэн хэдий ч шалгалтаа дуусгаад аавруугаа очихоор болжээ. 3-биенээ их санасан болхоор бишүүрхээд юунаас яриагаа эхлэхээ мэдэхгүй балчир хүүхэдүүд шиг л аашилцгааж, их л баяртай байцгаав. Хүү аавдаа Залуу техникчдийн ордоны талаар нэгд нэгэнгүй ярьж, тэнд юу сурч болох, юунд хүрэх талаар өөрийн бодолоо шууд тулгав. Аав нь ч гэсэн саналыг зөвшөөрч ирэх 9 сарын 1 нд оруулахаар болов. Ингээд Сэргэлэнгийн хувьд шинэ амьдрал эхлэх нь тэр. Ээж нь зуны 3 сар жуулчин компанид хөтөч хийхээр шийдэж эртний таилын зүг явлаа. Оросод хамт сурч байсан Болормаа гэх найз нь тэр компанид боловсон хүчин хийдэг сурагтай. Олон жил бие биенээ хараагүй найзууд элдэвийг ярилцан хамтдаа үдийн хоол идэв.
-Аялал жүүлчин ер нь хөгжих төлөвтэй шүү. Чи оюутан байхын л сэргэлэн охин байсан, одоо ч гэсэн тэр хэвээрээ шүү. Чи ер нь манайд орвол яасан юм бэ? Би даргатайгаа яриад л зохицуулая. Чи одоо англи хэл сураад ав.
-Надад ийм сайхан санал тавьж, намайг гэж байгаад баярлалаа. Гэхдээ би чадахгүй л байх. Түчигнэж бужигнасан оюутануудтайгаа хамт байсаар бүр сурчихаж. Гэхдээ би энэ талаар бодож үзнээ.
-Заза, чамайг нааштай хариу өгнө гэж найдаад л сууж байхаас. Энэ салбар яваандаа тун их хөгжинө. Сайн л бодож үзээрэй.
Ингээд Цэцэгээ зуны 3 сар цагинй хөтөч хийхээр болжээ. Сэргэлэн 40 мянгатад байдаг өвөө эмээ дээрээ зуны амралтаа өнгөрөөхөөр болов. Ээж аавыгаа маш их санаж хааяаа орондоо нууцхан уйлах. Үе тэнгийн нөхөд нь гадаа тоглож наадаж байхад Сэргэлэн ном уншиж л байдаг. Сүүлдээ орос ном унших болов. Уул нь орос хэл тийм ч сайн мэдэхгүй хэрнээ өөрийгөө дайчлаад үзэхээр шийдэв. Тэгээд л толь бичиг урдаа тавин өөрийн чадах чинээгээрээ орчуулан суухыг харсан өвөө нь
-Аргагуй л миний зээ хүү мөн дөө. Өвөө нь чамаар маш их бахархаж байна шүү, алив үнсье гээд танил болсон тамхины үнэртэй хатуу сахалтай хошуугаараа хүүгийн хоёр хацарыг ээлжилэн үнэрлэв.
Энэ бүхэнд урам орсон Сргэлэн харь орны хэл гэдэг ямар агуу зүйл болохыг мэдэн цаашид шамдан суралцав.
Өдөр шөнө ээлжилэн өнгөрсөөр 9 сарын 1 хаяанд тулаад ирэв. Цэцэгээ хүүдээ хичээлийн хэрэглэл бэлдэхээр Сэргэлэнг дагуулан явлаа. Цэцэгээ хүүгээ тоондоо тийм сайн гэж огт мэдсэнгүй. Төлбөр тооцоо хийх болход Сэргэлэн ээжээсээ түрүүлж бодон хариуг нь хэлсэнд гайхаад ч барсангүй.
Залуу техникчдийн ордон, шинэ сургууль, шинэ анги, шинэ хүүхдүүд. Бүх зүйл шинэ. Бүгд Сэргэлэнд сонирхолтой, хичээл, дадлага, онгоц машин детальчлан угсрах, өөрөө зохион бүтээх гээд Сэргэлэнгийн хувьд үнэхээр их хүсдэг зүйл нь мөнөөс мөн байв.
Ээж нт хүүдээ өдөрт халаасны мөнгө өгдөг хэдий ч тэр үрдэггүй, харин хадгалдаг байв. Учир нт тэрээр мөнгө яаж олдог, ямар их хөдөлмөрлөж байж олдог гэдгийг тэрээр хэнээр ч хэлүүлэлтгүй мэднэ.
Цас малгайлан орж, гадаа идэр есийн хүйтэн тачигнаж, байх үед хаалганы хонх нэг л танил, нэг л дотно дуугарсанд ээж хүү хоёрын толгойнд яг адил бодол орж, хүү яаран хаалгаруугаа гүйн очлоо. Хар пальто, дипломат хар цүнх, саарал хослол, нэг гартаа цэцэг барьсан Болд нүүр дүүрэн инээмсэглэлтэй зогсож байв. Халуун ам бүлээрээ ойрд ингэтлээ баярлан догдолж байгаагүгээр баярлацгаав. Болд энгэрийн халаасаа уудлан улаан хавтастай үнэмлэх гарган “ Барилга хот байгуулалтын яамны зураг төслийн ахлах архитектор Б. Болд ” хэмээн чангаар дуудан уншлаа. Сэргэлэн хичээлдээ тун дуртай, санаачлагатай болхоор улсын олипиаданд сургуулиа төлөөлөн орон, алтан медаль аван сургуулийн, ээж аавын, өвөө эмээгийн хүндэтгэлийг улам их хүртжээ.
-Миний хүү ч ухаантай юмаа
-Тийм шүү яг л хоёр талынхаа удмыг дуурайсан. 2-лаа хүүдээ бэлэг авч өгөх үү?
-Тэгье гэхдээ өөрөөс нь юу авхуулахыг асуусан нь тиймүү?
-Зөв.
-Сэргэлээн миний хүү нааш ир. Аав ээж 2-нь хүүдээ бэлэг авч өгөх гэсэн юм. Миний хүү юу авхуулмаар байна?
-Би Герман англи хэлний толь бичигтэй болмоор байна. Болох уу ааваа?
-Бололгүй яахав. Гэхдээ миний хүү хэл сурхад арай балчир биш үү?
-Хаанаас даа, Би зуны амралтаар бие дааж орос хэл сурсан. Өвөө нөмөйг гайхаж байсан шүү. Бас “ миний шийрийг хатаах онц хүү ” гээд л магтаад байсан. Хүсэл байхад уулыг ч хөдөлгөж чадна гэж би боддог.
-За миний хүү ч аавынхаа эзгүйд их зүйл сурчээ. Том залуу болж дээ миний хүү.
Гэж хэлээд духан дээр нь үнэрлээд дотроо хүүгээрээ бахархаж байв. Маргааш өглөө нь амралтын өдөр байсан болхоор тэд номын дэлгүүр явлаа. Сэргэлэн бэлгэндээ ихэд сэтгэл хангалуун байсхн бөгөөд, хурдхан гэртээ харьж оюун ухаанаа тэлмээр санагдаж байв.
Цаг хугацаа харавсан сум мэт өнгөрч хэдийнээ 18 хаврыг ардаа үдсэн байв.
Техникийн Их Сургуулийн харъяа, Механик инженерийн сургуулиас Сэргэлэнд хаягласан захидал ирэв.
Үүнд ихэд гайхан “ Андуурсан байлгүй дээ. Манай сургуульд 4 Сэргэлэн гэдэг хнэртэй хүүхэд сурдаг шүү дээ.” Гэж бодоод дугтуйг болгоомжтой задаллаа.
“ Болд овогтой Сэргэлэн таныг Техникийн Их Сургуулийн харъяа Механик Инженерийн сургуульд сургуульд суралцахыг урьж байна. Та манай сургуульд элсэдлийн шалгалт өгөхгүйгээс гадна сургалтын төлбөрийг улсаас 2 жил төлхөөр босоны дуулгахад таатай байна. БСШУсайд ЦАНЖИД ”
Гэсэн гарын үсэгтэй урилга байлаа. Үүнийг Сэргэлэн уншаад маш их баярлан нүдэндээ баярын нулимастай сургуулийнхаа захирлын өрөөрүү тогших ч үгүй гүйн ортол:
-За, Сэргэлэн. Чамд сургуулийнхаа бүх хүний өмнөөс баяр хүргэе. Шавь минь, эх орондоо ихийг бүтээгээд сургуулийнхаа нэр алдарыг өндөрт өргөж явдаг юм шүү. Бурхан чамайг ивээг. Амжилт хүсье гээд их дотноор тэврэн нулимасыг нь арчиж өглөө.
Урилгаа аав ээж 2-тоо үзүүлэхээр яаран гүясээр гэртээ иртэл эмнэлэгийн халадтай эмч гэрт нь ээж аав хоёрынх нь өрөөнд сууж байлаа. Юу болоод болоод байгааг ойлгоогү хүү ээжээсээ :
-Аав яасан юм бэ?
-Аав нь цус харавчихлаа. Одоо эмнэлэг явах гэж байна. Миний хүү тайван байгаарай.
Төд удалгүй баярын нулимас харууслын нулимасаар солигдох нь тэр. Сэхээн амьдруулах тасагийн хүлээлгийн өрөөнд Цэцэгээ Сэргэлэнг тэврэн мэгшин уйлж аавынх нь ээжинд нь зориулж дуулдаг байсан дууг аяархан аялан уйлж суулаа. “дандаа чамайг хайрлаж явьяа
Даруухан загийг чинь дээдэлж явъяа… “
Хүү нь ухаангүй хэвтэх аавыгаа харан хэсэг сууснаа:
-Ааваа, би та 2-нхоо ачийг бага ч болов хариулъяа гэж боддог. Хүү нь өнөөдөр “МИС”-д суралцах урилга авлаа. Ааваа би танаараа маш их бахархаж, том болоод яг л тань шиг хөдөлмөрч, тань шиг ярьдаг, ер нь бүхий л талаараа таньтай адилхан байхыг хүсдэг. Та ээж бид 2-т үнэхээр их хэрэгтэй. Ааваа би тандаа хайртай. Та биднийг битгий орхи л доо. Гэж хэлэхдээ эхэр татан яг л бяцхан жаал шиг цйлан суусан. Хайртай гэлэг үгийг бүтэн 18 жилийн туршид анх удаагаа зүрх сэтгэлээсээ аавдаа хэлсэн нь тэр. Аав нь хүдээ нээн инээмсэглэж:
-Миний хүү, Чи их ухаантай. Тиймээс миний хүү бүхнийг чадна. Хүсэл байхад уулыг ч хөдөлгөж чадна гэж надад хэлж байсан шүү дээ. Аав нь хүүдээ хайртай. Архи уучихаад чамаас тэр үгсийг сонсоогүй бол чамайг өдий зэрэгтээ явааг харахгүй байсан байх. Миний хүү миний үргэлжлэл юм шүү. Алив аав нь хүүгээ үнсье гээд хамаг тэнхээгээ шавхан үнэрлэхэд хүү мэгшин уйлсаар “ Бурхан минь аавыг минь л надад үлдээчих ” гэж сэтгэлээсээ хэдэнтээ гуйв.
Ээж нь хүүдээ хүний хорвоо хэр хатуу үхэл хагацал гэдэш ямар аймшигтай зүйл болхыг тайлбаралж өгөхийг хичээх боловч ямар ч амжилт олсонгүй. Сэргэлэн аавыгаа буцаад хөл дээрээ босно гэдэгт бат итгэлтэй байсан болхоор л тэр.
3 сар орчимын дараа Болд энгийн эмчилгээний тасагт шилжин оров. Үхэл Болдоос зайгаа авчээ. Сэргэлэн ээжтэйгээ хамт аавыгаа эргэхээр эмнэлэг очоод сургуулийн урилгаа үзүүлэв.
Энэ бүх өнгөрсөн хугацаанд яагад хэлээгүй юм гэхэд
-Амьдрал надад урилга өгч, оронд нь аавыг минь аваад явах гэж байгаа мэт санагдаадби та 2-т хэлээгүй юм.
-Ишш, балчирхан үр минь дээ. Хэмээн аав нь хүүгээ их л өхөөрдсөн өнгөөр хэлэв.
“ МИС ”-н хаалгаар ороход их л том залуу болсон мэт Сэргэлэнд санагдаж байв. Ангидаа ороход бие биенээ огт хараагү 20 орям үе тэнгийн хүүхдүүд хоорондоо танилцацгааж байв.
1-р эгнээний 3 –р ширээнд шулуун бор үстэй цагаан царайтай нүдэнд дулаахан, өндөрөөрөө өөртэй нь ойролцоо нэг хөөрхөн охин сууж байв. Эсрэг хүйстэний хүнээ хараад анх удаа өөрт нь маш сонин мэдрэмж төрж байсныг Сэргэлэн бусдад мэдэгдэхгүйг хичээж байлаа. Хаалганаас ширээ хүртэл уул нь ойрхон зай л даа. Гэхдээ зам огт хорогдсонгүй. Хажууд нь суухад сэтгэл татам үнэр нь галзууруулах шахаж байв. ЮУ болоод байгааг өөрөө ч мэдэхгүй айх, гайхах 2 зэрэгцэн ирлээ.
-Сайнуу? Танилцъяа Үүрээ, Үүрийнтуяа
-Аа, сайн сайн. Сэ, Сэ… Сээгий бишээ Сэргэлэн
-Чи аль сургууль төгссөн бэ?
-Би залуу зохион бүтээгчдийн сургууль.
-Орос элчингийн урд байдаг мөн үү?
-Тиймээ. Харин чи?
-Би 1-р сургууль, уул нь манай сургууль танайхтай их ойрхон байдаг юм байна тиймээ?
-Тийм. Гэж хэлэхэд Сэргэлэнийн зүрх маш хүтэй цохилж, бараг л өөр хүнд дуулдах шахаж байв.
-Танайх хаана байдаг вэ? Манайх Сансарт
-Пөөх, манайх ч бас Сансарт. Танайх хэддүгээр байр вэ? Манайх 55-р байр…
-Ямар сонин юм бэ? Манайх 57-р байр. Хачин юмаа.
-57 гэдэг чинь тунелийн цаад талын номын сантай байр мөн билүү?
-Тиймээ. Би чамайг огт хараагүй юм байна. Танайх шинээр нүүж ирээ юу?
-Үгүй ээ. Би тэр байранд 18 жил амьдарч байна.
-Тиймүү, тэгээд чамайг яагаад огт хараагүй юм бол?
-Би гадаа гардаггүй юмаа. Зав гарвал ном уншдаг.
Иин ярьсаар суутал хонх дуугаран багш орж ирэв.
-Сайн байцгаана уу?
-Сайн.
-За сууцгаа. Иб танай анги даасан багш, намайг Энхсайхан гэдэг. Та бүхэнд хичээоийн шинэ жилийн мэнд хүргэе. 1-р эгнээнээс эхлээд өөрсдийгөө танилцуулаарай.
-Намайг Мөнхнасан гэдэг. Би 27-р сургуулиас ирсэн.
-Намайг Эрдэнэтуяа гэдэг. Би 48-р сургуулиас ирсэн.
-Намайг Болдбаяр гэдэг. Би 3-р сургуулиас ирсэн.
-Намайг сүхбат гэдэг би архангай аймгаас ирсэн.
-Намайг Үүрийнтуяа гэдэг. Би 1-р сургуулиас ирсэн.
-Намайг Сэргэлэн гэдэг. Би залуу техникчдийн ордоноос ирсэн.
-Өө, Сэргэлэн гэж чи юм уу? Гэж багш асуухад
-Тиймээ, би байнй, яасан багшаа
-Чиний тухай их зүйл сонссоон. Тухайлбал мана сургуульд урилгаар сурч байгаа гээд л.
-Заа багшаа тэр чинь зүгээр л нэг урилга шүү дээ. Тэгээд ч би ямар буёсдаас өөр биш. Адилхан л хүүхэд. Гэж хэлэхэд ангид байсан хүүхдүүд шуугилаад эхлэв.
-Алив хүүхдүүдээ чимээгүй. Манай Сэргэлэн бол сурлага сайтай хүүхэд та на ряваандаа танилцана биз. Одоо хичээлдээ орцгооё.
Их сургуулийн анхны өдөр нэг иймэрхүү. Үймж бужигнасан л өдөр байлаа.
Сэргэлэн гэртээ харихаар автобусны буудалруу алхаж явтал нэг ширээний Үүрээ нь хамт явахыг санал болгов. Тэд хамтдаа ярилцан алхасаар нэг мэдэхэд Үүрээгийн байрны гадаа иржээ. Анх удаа эмэгтэй хүнийг гэрт нь хүргэж өгч байгаа нь энэ. Гэртээ иртэл ээж нь ирээгүй байлаа. Өдөрийг хэрхэн өнгөрүүлсэн талаар болон Үүрээгийн талаар ярьтал:
-Ишш хүү минь, аан гээч. Би ч гэсэн ээжийг чинь анх харчихаад балмагдан сандарч яг л чамтай адил болж байсан шүү. Магадгүй чи анхны харцаар дурласан ч байж болох. За тэгээд дурласан залуу михь, ямар хоол идмжжр байна даа? Аав нь хоол хийе.
-Ааваа та биеэ л бод, би танд хоол хийгээд өгье.
-Аав нь хүүгээрээ бахархаж байна шүү. Удахгүй чамд гэнэтийн бэлэг баринаа.
Удалгүй ээж нь тэвэр дүүрэн цэцэг барисаар орж ирлээ. Тэд хоолоо идэнгээ
-Ээжээ, ааваа би хар багаасаа л нэвтэрхий толийг цээжилтэлээ уншисан, бас зөндөө ном. Гэхдээ дурлалыг яагаад яг тийм гэж тодорхой бичээгүй юм бол?
-Аан гээч миний хүү, чамд тэрнийг ном зохиол биш, харин амьдрал өөрөө хэлээд өгнө. Хүн хэд ч алдаж болно. Гагцхүү хайртай хүндээ л үнэнч байж, зовлон жаргал бүх юмаа хуваалцаж чадвал тэр чинь л чиний яриад асуугаад байгаа хайрын тодотгол юм шүү дээ. Хүн мөнх ногоон гацуур биш, хайрлаж хүндэлж, урам зориг өгч байж л тэр бүхэн чинь насан туршийнх байх болно. Ээж аав хоёрыгоо хар л даа. Намайг архи ууж агсам согтуу тавидаг байхад ээж нь намайг хаяагүй. Яагад гээч?
-Хайртай болхоороо юу?
-Тиймээ хайртай болхоороо. Би эмнэлэгийн орон дээр нас барж болох л байсан, би тэгж чадаагүй. Та 2-тоо дэндүү их хайртай болхоор. Хайр гэдэг ийм л агуу хүчтэй. Амьдыг үхүүлж, үхэх гэж байгааг амьдруулж чаддаг. Ямар их хүч агуулагдаж байгааг зөвхөн цаг хугацаа л мэднэ.
аавынхаа энэ үгнээс их юм ойлгож авсан Сэргэлэн ном уншисаар нилээн орой унтсан тул үдээс хойш сэрлээ. Намрын налгар өдөр. Усанд орж сэргээд цай уун ээж аавынхаа өрөөнд ортол тэд алга. Тагтан дээр хэсэг зогсож байснаа орох гэтэл аавынх нь тамхи асаагуур нь байж байв.
Аавынхаа ихэд шуналтай сордог тэр тамхийг Сэргэлэн шохоорхон нэгийг авч асаах гэж оролдлоо. Гар нь салганаад тамхи асааж уушгий дүүртэл гүнүгий амьсгаа автал нүднээс нь нулимас, хамараас нь нус, амнаас нь шүлс нь зад тавилаа.
-Пүү ямар заваан юм бэ? Юунд нь ингэж дуроадаг байнаагээд хаячихав.
Угаалгын өрөө орж амаа хэд дахин угаагаад хаалгаа хаан орон дээрээ хэвэд Үүрээг бодон хэвтэв. Яагаад бодоод байгаагаа өөрөө ч мэдэхгүй байв. Өөр зүйл бодохыг хичээвч хар аяндаа л бодогдоод байв.
-Тэнэг байхаа, юу нь бодоов Сэргэлээн гэж өөртөө хэлэв.
Хичээлээ давтахаар суусан ч бодогдсоор л байлаа. Удалгүй хаалганы хонх дуугарч ээж аав 2-нь ороод ирлээ.
-Сэргэлээн, нааш ир миний хүү гэж аав нь дуудав
-Яасан ааваа?
-Нүдээ ань… одоо нээгээрэй.
-Пөөх, гар утас. Баярлалаа ааваа, баярлалаа ээжээ.
-Дугаарыг нь мэдмээр байна уу?
-Тиймээ.
-99830809
-Пөөх, миний төрсөн өдөр байна шүү дээ. Ямар гоё юм бэ…
-Тиймээ, чамд гэнэтийн бэлэг барина гэж хэлсэн байхаа?
Ээжид нь сургуулиас нь 20 жил үр бүтээлтэй ажиллаж байгааг нь тохиолдуулан компьютер бэлэглэжээ. Хөл нь газар хүрэхгүй баярласан Сэргэлэн гэртээ интернэт тавиуллаа. Хичээлдээ сайн болхоор ангийнханаас нь эхлээд дээд курсийнх нь оюутанууд бие даалт курсын ажил зэргийг хийлгэдэг.
Үүрээ Сэргэлэнгээр нууцхан бахархаж, нууцхан харж бодож эхлэв. Гэртээ ирээд хичээлээ хийчихээд мессенжэрт орж Үүрээтэй чатлана. Үүрээ кино үзэх, аялах, ном унших хоббитой. Гэхдээ бүжиглэх маш дуртай. Тийм болоод ч юмуу гоолиг сайхан биетэй олны дунд биеэ зөв авч явдаг. Гэртээ ээж, ахтайгаа хамт амьдардаг.
Ах Ууганбаяр нь машин засдаг. Нэгэн том засварын газарт засварчин хийж ажилын хажуугаар хүний машин засаж халтуур хийдэг. Ээж нь Сувдаа. Насаараа эмч хийсэн. Үүрээ багаасаа л онгоцонд дуртай байжээ. Тиймээс ч МИС-д орсон. Харин Сэргэлэн Монголын урдаа баридаг инженер болох гэж МИС-д орсон. БАга насаа ганцаараа өнгөрөөсөн болхоор Сэргэлэн ганцаараа байх дуртай. Угийн хэрсүү тэрээр өөртөө их арчаатай, цэвэрч, олон зүйлийг зэрэг бодож, юм бүхнийг цээжилхийг оролддог. Багын зангаа тавилгүй өдий хүрчээ.
2004 он. Сэргэлэн 3-р курсын оюутан. Дадлагын хуваарь хийх газарлуугаа томилолтын хуудас аван явлаа. Тэр уул уурхайн машин механизм оруулж ирдэг томоохон компанид хуваарилагджээ. Сурсан үзсэн бүхэн сайхан байсан хэдий ч онол дадлага 2 тэс ондоо гэдгийг Сэргэлэн ойлгов.
Компанийн ахлах менежерээс нь авхуулаад ажилчид түүнд ам сайтай. Яагаад гэвэл ой тогтоолт сайтай, няхуур нямбай, шийдвэр гаргах, удирдан зохион байгуулах чадвартай, Герман Англи Орос хэлээр чөлөөтэй ярьдаг. Хэдийгээр дадлагын оюутанууд үндсэн ажилчидаас бага цалин авдаг ч компанийн удирдлагууд түүнд үндсэн ажилтаны цалинг бодож өгдөг байлаа. Үүрээ автобус баазад дадлага хийх томилолт авчээ. Дадлага ч гэж дээ, нээг их юм хийсэнгүй. Дэмий л бааз дээр автобусны эд анги цээжлэн журнал хөтлөхөөс өөр зүйл хийсэнгүй.
Дадлага хийх хугацаандаа тэр хоёр бараг уулзалдсангүй. Дадлагын тайлан бичх гэж хэсэг гиюүрч явсан Үүрээ өөрийн эрхгүй Сэргэлэнг зорив. Ээж нь хаалга тайлан Сэргэлэнг дуудахад:
-Би тайлангаа бичиж чадахгуй байна. Надад бичихэд минь туслаад өгөөч.
-Өө, тэгэлгүй яахав. Би ч гэсэн яг бичих гэж байлаа.
Цэцэгээ Болдод:
-Тэр хүгийн маань яриад байдаг охин мөн юм шиг байна.
-Чи яаж мэдэж байгаа юм? Биш бол яана?
-Мэдэж байнаа. Яах аргагуй мөн.
-Миний хань андуураа байлгүй дээ.
-Чи тэр 2-т ундаа аваачиж өгөнгөө өөрөө хар л даа.
-Заза тэгье
Болд 2 хүүхдэд ундаа өгөөд:
-За хүүхдүүдээ, ундаа ууцгаа.
-Сайн байна уу?
-Сайн сайн байна уу охин минь намайг Болд гэдэг. Сэргэлэнгийн аав.
-Ааваа, бид хичээлээ хиймээр байна.
-Ах нь архитектор хийдэг. Чиний тухай хүүгээсээ сонссон.
-Аав!!
-Заза, уучлаарай. Би гарлаа хичээлээ хийцгээ. Гэсээр хаалга аяархан хаан гарлаа.
-Манай аав их хачин хүн шүү. Манай аавыг уучилаарай.
-Зүгээр дээ, харин ч гоё, гэтэл надад танилцуулах аав байдаггүй…
-Заза, тэр яахав хичээлээ хийе.
-Аан гээч хөгшөөн, манай хүү чинь их сонголт сайтай юм байна. Яг над шиг.
-За тэгээл өөрийгөө магтаад байдаг юм.
-Тэгэхдээ л би чамайг буруу сонгож, буруу хараагүй л байгаа биз дээ? Хэхэ
Хичээл хийсээр нилээн орой болжээ. Үүрээ эвшээлгэн дохьсоор, харин Сэргэлэн сайхан сэрсэн мэт цааш үргэлжилүүлэн хийсээр. Үүрээг ширээ дэрлэн унтаж байхыг сайхан харжээ. Тэгээд сэрээхэд:
-Их орой болчихжээ. Би ээжрүүгээ яриад танайд байна гээд хэлчихье.
Ийм шийдвэр гаргана чинээ зүүдлээ ч үгүй байсан Сэхгэлэн.
-Тэ тэ тэгээд болох юмуу?
-Хаха, яагаад гацаад байгаа юм? Ааийн?
-Зүгээр л, хаяаа ядархаараа ингээд байдаг юм гэж залж орхив.
Үүрээ ээжээсээ зөшөөрөл авч тэднийд хонохоор болов. Шөнө дунд өнгөрч байхад тэд хичээлээ хийсээр нилээн ороы унтацгаав. Үүрээ Сэргэлэнгийн орон дээр, Сэргэлэн бүтээлэг дэвсээд аавынхаа дээлийг нөмрөөд газар унтав. Өглөө нь тэд цай уухаар гал тогоонд цугларлаа.
-За тэгэхээр хүүхдүүдээ, яг юугнаас эхлэхээ мэдэхгүй байна. Нийгэм цаг үе хэцүү болж байна. Мэдээж чи бол минийх үүгийн гэртээ авч ирсэн анхны охин. Нүдэнд дулаахан хөөрхөн охин байна. Урьд шөнө та 2-г юу хийсэнийг мэдэхгүй л дээ. Тиймүү Цэцэгээ?
-Ммхн
-Тэгэхээр ийм байна. Хүүхдүүдээ. Та 2 бол залуу улс. Бид 2 ч гэсэн залуу байсан. Биднийг залуубайхад бэлгэвч гэдэг юм ховор байсан юм. Энэ зүйл та 2-т хэрэг болох байх гэж бодлоо тиймээ Цэцэгээ?
-Ммхн
-Заа ааваа, бид та 2-н бодож байгаа шиг тийм юм хийгээгүй ээ. Хачин юм чриад цай уух сонирхолгүй болгочихлоо,
гэсээр өрөөндөө оров. Үүрээг орж ирэхэд нь Сэргэлэн уучлал гуйн тэдний өмнөөс ичиж байгаагаа хэллээ. Харин үүрээ их л бодлогошронгуй:
-Би чамд атаархаж байна. Би тэдэнд чиний өмнөөс баярлалаа гэж хэлмээр байна. Чи их сайн эцэг эхтэй юмаа.
-Тиймээ, би тэднээрээ маш их бахархадаг. Өдий зэрэгтэй яваа минь тэдний л ач. Би тэдэндээ дэндүү их хайртай. Ийнхүү тэд хамтдаа дадлагын тайлангаа дүгнэн онц авсан.
Тэрнээс хойш Үүрээ Сэргэлэн 2 цаг зав гаргах нь ихэсжээ. Сургуульд тэдэнд атаархдаг хүмүүс байсан ч, тэд тэдний эсрэг ямарч явуулга хийсэн нэмэргүй санагдана. Бие биендээ дэндүү их итгэдэг болхоор тэдний итгэлийг хэн ч юу ч эвдэж чадахааргүй хатуу бат бэх болжээ.
Болд яаман ажиллаж байх хугацаандаа өөрийн барилгын компанийг байгуулсан.
Үйл ажиллагаа нь ч тун сайн яваа. Улсын комисс 2 барилгыг нь хүлээн авсан болхоор бүр ч урам зоригтой.
Жилийн дараа Сэргэлэн МИС-г улаан дипломтой төгсөхтэй нь зэрэгцэн дадалага хийж байсан газар нь ерөнхий инженерээр ажиллах санал тавьсан нь баяр дээр баяр нэмлээ.
Гэвч хартай найз Үүрээ нь хүссэн ажил болох МИАТ-д орох гээд чадсангүй. Сонгон шалгаруулалтанд тэнцсэнгүй. Сэргэлэн Үүрээд хэлэлгүйгээр нисэхийн удирдлага орохоор явлаа.
-Үйл ажиллагаа хариуцсан захирал гараад явсан, эзгүй байна. Гэж хүлээн авах түүнд тайлбарлав.
Нилээд удаан хүлээсний дараа захирал ирлээ та уулзах уу гэж асуухад Тэгье гэж хариулан өрөөрүү нь зүглэлээ.
“МИАТ”-ийн хүний нөөц бодолго хариуцсан захирал Дашдэндэв “ гэсэн хаяг байв.
Хммм, сонин юмаа манай ордоны захиралтай яасан адилхан нэртэй хүн бэ? Гэж бодон хаалга тогшлоо.
-За ор ор гэсэн танил баргил бүдүүн хоолой сонсогдов.
-Сайн байна уу захиралаа?
-Өө, Сэргэлэн. Ямар сайхан залуу болоов? Ямар сонини хүн бэ? Яг хэвээрээ шүү. Сурлага өндөр үү?
-Сайн сайн. Улаан дипломтой төгссөн шүү.
-Онц, чамайг чадн гэж мэдээд байсан юмаа. За байз, шавиа юугаар шагнах уу, ямар чихэр өгөлтэй нь биш.
-Зүгээр ээ захиралаа. Би танаас бэлгээ аль 4 жилийн өмнө авсан шүүд ээ.
-Чамайг харсандаа их баяртай байна шүү. Ажилд орсон уу?
-Орсоон. Ерөнхий инженер болсон.
-Баяр хүргэе.
-Баярлала. Захиралаа, тантай нууцхан шивнээ байна.
-За юу юм бэ? Чадахаараа тус болъёо.
-Манай найз охиныг Үүрийнтуяа гэдэг. “МИС”-г надтай адилхан мэргэжилээр төгссөн. Сургуульд орсон зорилго нь МИАТ-д ажиллах. Гэтэл сургуулиа төгсөөд эндэхийн сонгон шалгаруулалтанд тэнцсэнгүй. Тантай дахиад нэг уулзуулж дахин шалгалт өгүүлмээр байна. Та энэ тал дээр ямар бодолтой байна?
-Аа тийм, хэд хоногийн өмнө тийм шалгаруулалт болсон. Тэнцсэн хүн тун цөөн. Гэхдээ чи яахав маргааш надтай ярьж байгаад ирээд уулуул. Ирэхээсээ өмнө яриарай
-За танд үнэхээр их баярлалаа.
Гэсээр гарч одов. Хүүгээ улаан дипломтой төгссөнд нь ээж аав нь Сэргэлэнд жижиг суудлын машин бэлэглэхээр бэлджээ.
Сэргэлэн нисэхээс гарангуутай Үүрээтэй утасаар ярихыг хичээх боловч утас нь холбогдож өгөхгүй байлаа. Шууд л гжрт нь очтол гэртээ алга. Нилээд удаан хүлээж байгаад явахаар лифтний хажууд зогсож байтал Үүрээ согтуу 2 хүнээр түшүүлэн ирэв.Урьд нь ийм байдалтай хараагүй тэрээр ихэд гайхан айж эхлэв. Архи ууснаар хүний амьдрал хэрхэн урууддаг болхыг өөрийн биеээр мэдэрсэн тэрээр архийг үнэн голоосоо үзэн яддаг. Юу болсон талаар өөрөөс нь асуух гэтэл хариулах нь битгий хэл толгой өргөх тэнхээгүй согтсон байв.
Хамт яваа 2 хүнээс нь асуутал
-Манай 10 жилийнхэн уулзсан юмаа. Тэгээд Үүрээ архи пиво дэндүү их уугаад согтчихлоо. Чи Сэргэлэн мөн үү?
-Тийм байна. Өөрөө намайг яаж таньдаг билээ?
-Үүрээ бидэнд чиний тухай ярьсан. Ийм байдалтай танилцаж байгааг уучлаарай. Бид ингээд явья.
Гэсээр нөгөө 2 хүн яваад өгөв. Сэргэлэн Үүрээг авад гэртээ очихоор шийдэв. Уул нь худал хэлдэггүй л дээ. Гэхдээ энэ удаад хэлэхээс өөр зам байсангүй.
-Ээжээ ааваа бид ирлээ.
-Өө миний хүү, Үүрээ яаагаа вээ??
-Аан. Манай төгсөлтийнхан нэг газар ороод, тэгээд Үүрээ согтчихлоо. Уучлаарай, би ийм байдалтай гэрт нь хүргэж зүрхэлсэнгүй. Одоо яах вэ?
-Одоо яанх гэхэв дээ, унтуул. Дараа нь манай өрөөнд ороод ирээрэй бидэнд чамтай ярилцах зүйл байна. Гэж аав нь их л өндөр дуугаар хэлэв.
Ёстой ч хэрэг мандлаа даа хэмээн бодсоор их л гэмшин хаалгыг нь аяархан татан оров.
-За хүү минь, энд суу. Намаан өөдөөсөө харуулан суулгав
-Энэ чинь одоо юу болж байнаа? Чамайг ингэнэ чинээ санасангүй. Гэж ширүүн өнгөөр аав нь хэлсэнээ тамхи асаан хэсэг зогссоноо, чи чинь яагаад мэгшээд байна? Уйлаад байгаа юмуудаа?? Сэргэлэн буруу зүйл хийлээ гэж өөрийгөө зэмлэн мэгшиж байв.
-Чамайг уйлна гэж бодсонгүй. Аан гээч, гэхдээ ээж аав нь газар дээрх ганц хүүгээ сургуулиа улаан дипломтой төгсөнө чинээ санасангүй. Баяр хүргэе хүү минь. Чамайг ирэхээр чинь шоконд оруулъяа гэж бдосон боловч чи арайл эрт буугаад өгчихлөө. Бид чамд бэлэг бэлдсэн. Цонхоор хардаа. Улаан туузтай юм харагдаж байна уу?
-Ааваа, ээжээ тэр хар өнгөиэй машин мөн үү?
-Тиймээ. Тэр бол чинийх.
-Баярлалаа үнэхээр их баярлалаа.
Хэмээн саяхан гэмшин уйлж байсан нулимас нь баярынхаар солигдов. Тэд оройн нь Үүрээгийн талаар ярилцлаа. Дашдэндэв захиралтай уулзсан. Тэгээд Үүрээгийн төлөө өөрийн чадах бүхнээ хийнэ гэдгээ эцэг эх 2-тоо Сэргэлэн хэлэв. Өглөө нь Үүрээ Болд Цэцэг 2-с уучлалт гуйн Сэргэлэнг гэтрээ хүргэж өгөхийг гуйв. Харих замдаа Сэргэлэнгэс уучлалт гуйн ичиж байгаагаа ч хэлэв.
-Зүгээрдээ, аав ээж 2 намайг сургуулиа онц төгссөн гэж машин авч өгсөн.
-Ямар гоё юм бэ? Хаана байгаа юм?
-Гаражинд байгаа. Надад ч гэсэн чамд зориулж бэлдсэн бэлэг байгаа. Чи гэртээ ороод хувцасаа солиод гараад ир. 2- лаа нэг тийшээ очих хэрэгтэй байна. Түргэлэхгү бол бидэнд цаг бага байна шүү.
Учрын нь олоогү Үүрээ түргэх хувцасаа солоид тэд нисэхийн зүг яаран давхилаа. Дашдэндэв захиралтай уулзаад Үүрээг МИАТ гэдэг их айлд техник үйлчилгээ хариуцсан ахлах ажилтан болгов. Болд Цэцэг 2 Үүрээгийн ээжтэй уулзтаар байгаагаа Сэргэлэнд хэлэн утасыг нь асуухад:
-Та 2 минь юу л хийх гэж байна даа, намайг хөөдчихөв дөө.
-Бид Үүрээгинй ээжтэйл танилцаж цай уунгаах эдэн үг солих гэсэн юм. Буруу юу?
-Буруу юм ч байхгуй л дээ.
-Баярлалаа хүү минь утасны дугаарыг нь өгчихөө.
-Заза. Ухаантайхан байж үзээрэй аав минь итгэж байгаа шүү. 454090
-Баярлалаа хүү минь. Одоо ажилаа хий дээ гэсээр утасааа таслав.
Болд Сувдруу залгатал ашгүй гэртээ байж байв:
-Байна уу би СУвд гэж хүнтэй ярих гэсэн юм.
-Би байна, өөрөө хэн бэ?
-Сайн байна уу? Би Сэргэлэнгийн аав Болд гэдэг хүн байна.
-Сайн сайн байна уу?
-Эхнэр бид 2 тантай уулзаж хүүхдүүдийнхээ талаар чрилцах гэсэн юмаа. Та өнөөдөр завтай юу?
-Би өнөөдөр эмнэлэг дээрээ ээлжтэй. Маргааш бууна
-Тэгэхээр ингэе. Би таны гар утасны дугаарыг аваад үлдэе. Тэгээд маргааш ярилцаж байгаад уулзах газраа товлое тэгэх үү?
-За тэгье
-Заза тэгвэл маргааш болтол баяртай.
Юу гэж байна хэмээн Цэцэг их л горьдонгуй асуулаа. Өнөөдөр ажилтай гэнээ. Тэгээд маргааш бууна гэнэ. Тэр үед нь ярилцаж байгаад л уулзахаар боллоо.
-За ашгүй дээ. Худтайгаа нэг уулзаж танилцах нь. Хэмээн баярлан өгүүлэв
Сэргэлэн Үүрээ 2 ажилаа тараад гадуур зугаалж, цагийг их л зугаатай өнгөрүүлэх нь ихсэжээ.Үүрээд гэрлэх саналаа хэрхэн тавих талаар Сэргэлэн бодоод олсонгүй, нөгөөтэйгүүр зориг нь хүрэхгүй байв.маргааш 17 цагт Болд Цэцэг 2 Брай Хауст Сувдыг хүлээж суулаа. Уригдсан зочин 5-10 минут хоцорч ирдэг бичигдээгүй хуультайгаас хойш хүлээж суулаа. Төд удалгүй тэнхиминй гол хаалга нээгдэж 48 орчим насны махлаг, дунд зэргийн нуруутай хар хослолоор гангарсан бүсгүй орж ирсэн нь Сувд байлаа. Цэцэгээ ч түүнийг таньж ядсангүй. Тэрээр охинтойгоо тун адилхан аж. Болд өөрийн соёлч зандаа хөтлөгдөн түүнийг ширээндээ дагуулан иж суудалыгнь засан өгч суулгалаа.
-Оройн мэнд. Намайг Болд гэдэг. Сэргэлэнгийн аав энэ манай эхнэр Цэцэгээ
-Сайн байцгаана уу? Намайг Сувд гэдэг. Танилцахад таатай байна. Та бүхний талаар охиноосоо бага сага зүйл сонссон.
-Тиймүү? Гэж Болд их л шоолонгуй хэлж, та юу эрхэлдэг хү бэ?
-Би хүний их эмч 2-р эмнэлэгт йжиллаж байгаа.
-Би МУИС-д багшилдаг хойтонгоос тэтгэвэртээ суух санаатай.
-Ний нуугуй хэлэхэд хүүхдүүд маань үерхэж нөхөрлөөд 4 жилийн нүүрийг үзэж байна. Тэгээд бид ярилцаад “ бэр ” болох хүнийхээ гэр бүлтэй нь танлцъяа уулзъяа гэж бодсүн юм хэмээн шууд л яриандаа орлоо. Миний том хүүг Ууганбаяр гэдэг. “ Их дайз ”компанид засварчин хийдэг. Сэргэлэнтэй л адил машин техник гээд л явдаг хүү.
-“ Их Дайз ” гэдэг чинь манай том ахын компани шүү дээ. Монгол ингээд л жижигхэн гэдэг нь мэдэгдээд байдаг юм гэж Болд их л хөгжилтэй инээв.
Тэд ийн ярьсаар орой болгож их дотно танилцацгаав. Сувдыг хүргэж өгөөд тэд харихаар явлаа. Гэртээ иртэл Сэргэлэн ирцихсэн хоол бэлдэж байв:
-Та 2 минь юу л ярьж бантан хутгасан бол?
-Санаа зоволтгүй ээ, бид чиний амьдралыг сүйтгэх зүйл хийгээгүй. Ээж нт харин их дажгүй ухаалаг хүн байна лээ шүү. Миний хүү алтыг нь аваад авдарыг нь хаячихав даа.
-Юу гэж дээ. Ааваа, тантай ярих шивнээ байна.
-Юу юм бэ? Аав нь чадахаараа туслая.
-Та ээжид анх яаж гэрлэх саналаа тавьж байсан бэ?
-80 оны өвөл, өвлийн өвгөнөөр гэрлэх саналтай захиа өгүүлж байсан. Чи гэрлэх гэж байгаа юмуу аан?
-Тиймээ гоё байна уу?
Мэдээж. Аав нь яаж туслах уу?
-Та юу, та… надад кранаа хэрэглүүлчих тэгэх үү?
-Яах гэж байгаа билээ?
-Би краны тэвшин дээр гараад Үүрээгийн унтлаганы өрөөний цонхны харалдаа очиж байгаад НАДТАЙ ГЭРЛЭЭЧ? Гэж хэлэх гэсэн юм. Тэгэх үү ааваа?
-Уул нь санадаг л санаа. Гэвч хэдэн давхарт билээ?
-7
-Ааяаяая, 7 давхар тоглоом бишээ. Энэ дэндүү аюултай. Миний хүү өөр арга бодож ол.
-Хаанаас даа аав минь, та өөрөө хайр хүнийг амьдруулж ч үхүүлж ч чаддаг хамгаас хүчтэй гэж хэлсэн биз дээ. Би Үүрээд хайртай болхоор их буугаар буудсан ч үхэхгүй. Та зөвшөөрчих тэгэх үү танаас гуйж байна.
-Заза, чинийхээр болог. Хэзээ хэрэгтэй юм?
-Энэ 7 хоногийн ням гаригт.
-Чи ч намайг нэг л сайн айлгах гээд байнаа даа?
-Би ямар нусгай жаал бишдээ. Надад итгэ. Сэтгэл байвал юуг хөдөлгөдөг билээ?
-Уулыг…
-За баярлалаа. Маш их баярлалаа.
Сэргэлэн Үүрээрүү утасдан энэ ням гаригт хаашаа ч битгий гараарай гэж аминчлан захив. Тэгээд ээжтэйгээ хамт дэлгүүр орж бөгж авхаар явлаа. Тэр хооронд аав нь СӨХ-н даргатай уулзаж ярилцаад бүх асуудалыг жин тан болгож зохицуулав.
Ингээд ням гариг болоход байрны гадаа кран ирж Сэргэлэн тэвшинд нь суугаад шинэхэн хар хослол, цагаан цамц эрвээхий зангиатай нүүр дүүрэн инээмсэглэл, зүрх дүүрэн хайртай 7 давхарт өргүүлэв.
Үүрээ ч энэ бүхнийг хараад цочирдон цонхоо цэлийтэл нээгээд:
-Бурхан минь, чи чинь солиоров уу?
-Тиймээ, би би солиорсон байна. “ Дашийн Үүрийнтуяа !! чи надтай гэрлэх үү?”
Хэмээн чанагаас чанга, тэнд харан зогсож байсан хүмүүст дуулдахаар асуутал нүдэнд нь нулимас цийлэгнэж,
-Мэдээж, би чамаас энэ асуултыг зөндөө их хүлээсэн, би чамтай гэрлэнэ.
Гэж аз жаргалтай хариуллаа. Энэ бол 2008 он байв. 26 жил наслахдаа Сэргэлэнгийн төрсөн өдөрөөрөө авсан хамгийн том бэлэг бол: дүрлэгэр алаг нүдтэй, өхөөрдөм бяцхан хүү байлаа. Сэргэлэнгийн хүүг Төгстөгөлдөр гэдэг. Цэцэгээ Сувдаа 2 тэтгэвэртээ гарч, Болд өөрийн барилгын компаниа Сэргэлэнд өгч өөрөө зөвлөхөөр ажиллахаар болжээ. Үүрийнтуяа МИАТ-компанид нислэгийн удирдлага хариуцсан дэд захирлаар томилогдон ажиллав.
Төгстөгөлдөр хүү яг л аав шигээ сониуч, ухаантай хүү… ааваа би таны үргэлжлэл.