хэвтүүлээд цэцгэн дэлбээг нь үнсэн таалж эхлэв….
Уудам хөх тэнгэрт хөөрөн нисэх шувуудын жиргээ хоршин сонстох нь зvрх сэтгэлийн гvн дэх хvсэж хvлээсэн нэгэн аялгууг цогцлоох мэт, хязгааргvй vргэлжлэх хээр талын дундуур эрхлэн гvйхэд алаг эрээн цэцэгс өөдөөс инээмсэглэн байх тэр мөчид гэнэт хаа нэгтээгээс тvнэр харанхуй нөмрөн авч, өнөөх шувуудын уянгалаг жиргээ хахир зэвvvн чимээгээр солигдон, алаг эрээн цэцэгс харлан өмхөрч бvхий л биеийг нь ороож баглах төмөр тор болон хувирав.

Гэвч тэрээр нэг л хvнийг хvлээж, аврал эрэн хашгиравч хэн ч тvvнийг сонсохгvй, сонсохыг ч хvсэхгvй алсран холдоно. Энэ мөчид Нансалын амьсгаа боогдон тийчилсээр цочин сэрлээ. Шөнө болгон ингэж хар дарах нь жирийн vзэгдэл болтлоо удсан ч энэ зvvд цаанаа л нэгийг хэлээд байх шиг санагдана. Унтлагын өрөөний томыг ч хэлэх vv, хажууд нь ганц бие эмэгтэй хvн шөнийн уртыг ийм байдалтай өнгөрөөнө гэдэг аймшигтай там мэт. Ганц охиноо хар нялхаар нь гадаадад амьдруулахаар явуулчихсан болохоор улам ганцаардана.

Ойрын vед Шарав чимээ сураггvй болчихоор бvр ч ихээр гансарч суугаа нь энэ. Нансал цээжинд нь багтаж ядан цохилох зvрхээ алгаараа даран хэсэг тайвширч аваад бослоо. Өрөөгөө дамжин хийх ажлаа олж ядан хэсэг гиюvрч байтал утас дуугарлаа. Шараваас өөр хэн утасдах ч билээ гэж бодон утсаа автал Шарав
-Ашгvй чи гэртээ байна уу? Би одоо гэрийн чинь гадна очлоо. Чи хувцаслаад гараад ир гэхэд Нансал -За гэхээс өөр юу ч хэлэх билээ.

Нvvр амаа янзалж, хувцсаа өмсөн дуртай дургvй гартал Шарав аль хэдийнэ ирчихсэн хvлээж байв. Шарав Нансалыг харан машиныхаа хаалгыг онгойлгон урьхнаар инээмсэглэж
-Миний шувуухай ойрд юу хийж өдрийг өнгөрөөв хэмээхэд Нансал машинд суун инээх аядан
-Юу хийхэв дээ. Утасдахыг чинь хvлээж гэрийн мухар сахисаар байтал эмгэн болох шахлаа гэхэд Шаравын зан их л сайхан байгаа бололтой худлаа инээн унжиж цvдийсэн гэдсээ илэн тухлан суугаад
-Хөгшин намайг дамшиглаж яахнав дээ.

Ойрд ажил ихтэй болохоор чамтай уулзах зав гардаггvй гэж хэлэхэд Нансал урьдын адил тvvнд эрхлэн нэг их санаж хvлээсэн царай гаргаж баахан нялуурлаа. Тэр хоёр ойрд уулзаагvй болохоор өдөржин хамтдаа гадуур явж, Нансал хvслээ гvйцээх гэж хэрэгтэй хэрэггvй юм авхуулан өдрийг өнгөрөөнө.
Нансалын хувьд амьдрал зохиож vр хvvхдийнхээ зулайг vнэрлэн айл гэрийн эзэгтэй болох насандаа яваа ч хvнтэй сууна гэдэг бол тэр чигээрээ насаараа хоригдох гяндан мэт бодогддог билээ.

Тvvний гэрийнхэн хvнтэй суулгах гэж өчнөөн шахаж шаардаад нэмэргvй явсаар өдий 26 нас хvрсэн болохоор өөрөө мэдээд амьдралаа авч яваг хэмээн зөнд нь орхижээ. Гэвч тvvнийг өөрөөсөө өчнөөн ах хөгшин эртэй амраглаж явдгийг мэдээд нэгэн хэсэг бөөн дайн болох шахжээ. Нансал гэрийхнээсээ хөндийрч биеэ даан ганцаар амьдрахаар болж Шарав тvvнийг юугаар ч дутаахгvйн тулд байр авч өгөн элдэв зvйлсээр хангадаг vvрэгтэй болжээ. Нансалын амьдрал сvvлийн есөн жил нэг иймэрхvv янзтай явсаар өдийг хvрсэн. Нансал анх оюутан болох гэж хотод ирээд Шаравтай танилцан дотноссоор сvvлдээ эхнэр нөхөр хоёр шиг л байдаг болжээ.

Шарав олон жил эхнэр гурван хvvхдээсээ нуун ингэж хоёр амьдралаар амьдарч явахдаа нэлээн сайн нууж чадсан билээ. Дөнгөж арван долоохон настай танхилхан охинд өөрийн мэдэлгvй татагдаж байгаа бvхнээ зориулахад ч бэлэн тэрээр энэ хугацаанд тvvнтэй хамт байхдаа нэгэн хөөрхөн охинтой болж ижий аав болцгоосон юм. Нансал Шарав хоёр охиноо гадаад явуулж бvх л зvйлээр ханган суралцуулж байгаа билээ.

Зуугийн талыг насалж яваа хөгшин эрийн өгдөг жаргал нэг л уйтгартай байх боловч эд хөрөнгөөр дутаахгүй нь сайхан. 17-хон насанд анх эр хүний өвөрт ороход түүнд гүн уусах мэт жаргалыг амтлуулж секстийн цагаан толгойг зааж билээ. Угаас эмэгтэй хүний сониуч зангаар Нансал хөгшин эрийн өврөөс уйдаж арай эрч хүчтэй, амттай зүйлийг хүсэмжилсээр. Шаравтай уулзаад ч оронд орохыг тэрээр хүсэхээ больжээ.

Шарав хөгшин эрийн халамжаар дутуу гүтүүг гүйцээж өгөөд хариу нэхэх боловч энэ удаа үнэхээр хүсэхгүй болохоор тэгсхийгээд явуулав. Шарав удалгvй Япон руу ажлаар явлаа. Нансалын сэтгэлийг далдын хүч дуудаад байх шиг. Тэрээр эр хүнийг үнэхээр хүсч байгаагаа мэдрэх боловч ямар ч алхам хийж чадахгүй байлааа. Дэмий л ганцаардлаас зугтах гэсэндээ оройд гэрийнхээ ойролцоох намуухан хөгжимтэй кафед суун өнгөрvvлсэн амьдралаа эргэцvvлнэ. Нансал гvн бодолд автан дарс шимэн суутал дэргэд нь нэгэн залуу ирж

-Уучлаарай, саад болохгvй бол хамт сууж болох уу? гэхэд Нансал дуртайяа зөвшөөрөн тvvнийг ширээндээ суулгалаа. Өнөөх залуу харахад нэг л нvдэнд дулаахан, цаана л нэг залуу хүний эрч хүчийг илтгэнэ. Олон сараар эр хүний амт аваагүй Нансал өөрийн эрхгүй түүнд татагдан хамаг биеэр цахилгаан гүйдэл гүйх шиг болно. Залуу гар сунган
-Намайг Галаа гэдэг. Залуухан бvсгvй хэдэн орой ганцаардаж суухыг харсаан гээд тvvний гараас атгахад халуун оргиулан төөнөх эр хүний бахим гарт мансуурав.
Галхүү шуналтайяа түүний өөдөөс ширтэн

-Би эх орноосоо хол удаан байсан болохоор хэл яриа жаахан өөр санагдаа биз. Харин та орой болгон энд ганцаараа юм бодоод сууж харагдах юм гэхэд Нансал юу ч хэлсэнгvй. Тэр хоёр оройжин энэ тэрийг ярилцан сууснаа миний сэтгэл, биеийн хүслийг мэдэрсэн юм шиг Галаа хамтдаа гарах уу гэх нь тэр. Яг хаашаа, яах нь гэдгийг ярилцаагүй хэрнээ хоёул нэгэн хүсэлтэй байгаагаа ойлголцох шиг.

Тvvний энгийн боловсон зан, дээр нь илэн далангүй зан Нансалд маш их таалагдаж байлаа. Тэр хоёр салж чадахгүй нэг л мэдэхэд Нансалын гэрийн үүдэнд ирсэн байв. Галаа түүнийг үуудхан үнсэн таалахад Нансал ч алссан чоно адил түүн рүү оволзон дайрлаа. Эр хүний ер бусын хүчирхэг гар, зөөлөн амьсгааг тэрээр олон сар хүлээсэн сэн. Нансал түүнийг бахим гарт байгаа чигтээ түүнийг уруулыг орхиж чадалгүйгээр хаалгаа онгойлгов.

Гэрт дөнгөж ормогц Нансал барьж явсан цүнхээ шууд хаяад түүний хүзүүнээс зүүгдэв. Галаа ч эмэгтэй хүнд ойрд ойртоогүй болохоор биеэ барьж чадалгүй, бүсгүйн хувцсыг урчих шахам тайчна. Нансал ч эргүүлээд түүний хүрмийг тайлж шалан дээр шидэхэд түүний гар эзнээсээ түрүүлж Галаа гуяны дотор руу тэмүүлсэн байлаа. Хөгшин эрийн суларсан эрхтэнг хааяахан барихаас цаашгүй байсан Нансалыг залуугийн бат цул эрхтэн яг л галуу мэт болгов.

Тэрээр “юутай гайхалтай вэ, ямар сайхан эд вэ” гээд өөрийн эрхгүй өвдгөөрөө нумран сууж бахим эрхтэнийг үмхээд авах нь тэр. Намуухан, даруухан бүсгүйгээс ийм зан байдал гарна гэж Галаа яахин санах билээ. Өмнө учирч байсан бүсгүйчүүд өөрийнх нь үгээр дээр доор нь ороод л болчихдог байсан болоод ч тэр үү, Галаа ийм сайхан юм орчлон дэлхий дээр байдаг байсан юм уу гэх дуу алдана. Галаагийн энэ үг Нансалыг улам бадрааж түүний янаглан гийнах Галааг л хөглөнө. Эрхтэн нь үмхэн хөхөж илбэн таалахад тэсэхээ больсон Галаа өөрийгөө тайвшруулахын тулд Нансалыг өргөж авч хэвтүүлээд цэцгэн дэлбээг нь үнсэн таалж эхлэв.

Бүсгүйн ер бусын тансаг үнэрт мансуурах шахсандаа Галаа цэцгэн дэлбээг яран байж хэлний үзүүрийг жаргалын оронд умбуулан шургуулахад Нансал ор дуу тавин займчина. Нансалын гар Галаагийн гадас адил ёрдойх эрхтэнг барьж аван зөөлөн зөөлөн атгана. Хэн хэн нь дээд зэргийн хүсэл тачаалд умбан хүмүүн гэгч иймийн тулд амьдарч байгаа мэтээр бие биеэ олсон мэт байлаа. Хоёул дээд зэргээр тачаадахад цэцгэн дэлбээ хүсэлт бадриун хүүтэйгээ учрах нь тэр. Галаагийн эрхтэн Нансалын цэцгэн дэлбэнд умбан, нааш цааш гшн гүерхэн бүлэх нь бүсгүйд тун таатай. Галаа ихэд сурамгай хөдөлж Нансалыг бараг амьдралдаа үзээгүй жаргалд умбуулжээ.

Тэд орь дуу тавин цэнгэлдлээ. Хоёул сая нэг юм ухаан орсон мэт тайван хэвтэнэ. Тэд хоёул үнэхээр цангаснаа мэдлээ. .. Хүслийн улаан гал дүрэлзэн дүрэлзэн шөнөжин янагийн жаргалд умбасан Галаа тайван нойрсонно, харин Нансал өглөө эртээ сэржээ. Энэ олон жил ийм сайхан жаргалыг амтлах юм яав даа, хайран цаг хугацаа гэх харуусах, баясах сэтгэл төрж, тайван нойрсох Галаа үнсэн таална. Тэд хэзээний хуучин амрагууд адил болжээ. Эмэгтэй хүний ер бусын үнэр, зөөлөн үнсэлт, энхрийлэлд цочин сэрсэн Галаа урьд шөнийн янаглалд ханаагүй мэт дахин Нансалыг озож эхэллээ. Тэдний харьцаа өдөр ирэх тусам дотносож бие биеэ хором ч орхиж чадахаа больжээ.

…Нансал охиноо буцааж авчран Галаатай танилцуулан гурвуулаа бvр ч илvv аз жаргалтай амьдарч байв. Шаравын ирэх дөхөх бvр Нансалын сэтгэл зовиноно. Галаа Нансалд гэрлэх санал хүртэл тавив. Ингэж байтал Шарав ч ирлээ. Юм бvхэн давхцан өрнөхөд Нансал яах ч учраа олохгvй байсаар Шарав ирсэн өдрөө л Нансалынд ирлээ. Охиноо ирснийг хараад их л баярлан

-Та хоёрыгоо их саналаа хэмээн Нансалыг тэврэн vнсэхэд Нансал юм хэлж чадсангvй. Нансал Шаравт vнэн учраа хэлж амьдралаа бодох цаг болсон болохоор би хvнтэй суух гэж байгаа гэж хэлье гэсэн ч энэ vгс хоолой даанч давахгvй байв. Шарав Нансал охин хоёртойгоо гурвуулаа хэд хоног хөдөө салхинд гарахаар болж эхнэртээ элдэв шалтгаан тоочин явлаа. Нансал тvvнийг vг дуугvй даган амралтын газар хэд хоног хамт байхдаа нэг л гунигтай харагдана.

Тэдний амралтын өдөр дуусч эргээд иртэл санаанд орохооргvй хэргүүд ар араасаа цуварлаа. Шарав машинаас буун охиноо хөтөлж, Нансал тvvнийг сугадан гэр лvvгээ орохоор инээлдэн алхаж байтал Шаравын эхнэр урд нь зогсож байв. Улайрсан өлсгөлөн чоно мэт байж ядан зогсох даналзсан авгай хүрч ирэн Нансалын нүүрэн дундуур гал бутартал алгадаж орхиод байдаг чадлаараа хашгичин

-Та нар яана гэнэ ээ. Яасан айхтар улс вэ? Муусайн бузар амьтад хэмээн элдвээр хараан зvхтэл Нансалд vнэндээ хэлэх vг байхгvй болохоор тvvний харааж зvхэхийг сонсон зогсоно. Шарав сандарч эхнэрээ аваад явах гэтэл өнөөх нь улам асан дайрч гарлаа. Уянгаа охин юу болоод байгааг ойлгохгvй дэмий л аав ээж хоёрыгоо ээлжлэн харсаар. Аргагvй биз дээ. Долоохон настай балчир жаахан охин юуг нь ойлгох билээ. Айсан охин уйлж аавынхаа дэргэд очин

-Аав аа, явья, тэгэх үү гэхэд үүнийг сонссон Шаравын эхнэр бүр ч их уурлан дайрсаар.
-Айлын амьдралыг бусниулсны чинь хариуг чамаар төлvvлнэ дээ хэмээн бахирсаар явлаа. Энэ өдрөөс хойш нэлээд хугацаа өнгөрлөө. Шаравын эхнэр энэ бvгдийг зvгээр орхихгvй гэж дайрч давшлан шvvхэд хандахаар болжээ. Нансал охинтойгоо хамт гэрээс ч гарахгvй суусаар. Ойрд Галаа утасдахгvй болохоор санаа зовон тvvнийгээ санан сууна. Ингэж бодон суутал Галаа утасдлаа. Тэр хоёр орой уулзахаар болж цаг товлон өнөөх кафедаа уулзав. Хэд хоног уулзаагvй болохоор бие биеэ vнэхээр их санажээ. Дандаа л инээмсэглэж явдаг Галаагийн царай нэг л уйтгартай харагдана. Нансал яагаад ч юм тvvнээс эмээж бvх учрыг мэдчихсэн юм болов уу гэж бодсон ч хэрэв мэдсэн бол ингэж дуугай суухгvй гэж бодон өөрийгөө тайвшруулан тvvнээс

-Чи яагаад ингэтлээ гунигласан юм бэ? гэхэд Галаа тvvнийг харан инээмсэглээд
-Санаа зоволтгvй ээ. Харин ч чамтай уулзаад сэтгэл минь онгойх шиг боллоо гэхэд Нансал түүний гарыг атган хацартаа нааж дур булаам ягаахан уруулаараа тvvнийг vнсээд

-Чамаасаа би юу нуухав дээ. Манай гэрт жаахан vл ойлголцсон байдал vvсээд л гэх мэтээр ярилцаж оройжин хамтдаа суув. Хэд хоногийн дараа Нансалд нэгэн бичиг ирлээ. Хэнээс ямар учиртай бичиг ирсэн юм болоо гэж бодон унштал шvvхэд дуудсан бичиг байв. Тvvнийг хараад бараг ухаан балартах шахсан Нансал гар нь салганан нvд нь бvрэлзэн цааш нь уншлаа.

Бусдын нөхрийг хуурч мэхлэн, эд хөрөнгийг нь залилсан, гэр бvл салгасан гэх утгатай цаасыг уншиж байхдаа Нансал ямар их айж ганцаардаж буйгаа мэдэрлээ. Цаашид чухам юу болохыг бодохоос ч зvрхшээнэ. Орой бvрэнхий болсон хойно Галаа утасдлаа. Тэр хоёр утсаар нэлээд удаан ярилцаж Галаа тvvнд маргааш нэг хvнтэй уулзах гэж байгаа болохоор сэтгэл тавгvй байгаагаа хэлтэл Нансал тvvнээс ямар хvнтэй уулзах гэж байгааг асуусанд Галаа

-Манай гэр бvлийг бусниулсан хvнтэй уулзах гэж байгаа юм. Чамаас би юуг нь нуух билээ. Чи ойлгохыг хичээгээрэй. Манай аав өөр хvнтэй болсон юм байна. Тэгээд бүр vvнийгээ олон жил нууж явсаар саяхан ээж мэдээд шүүхэд хандсан. Би аавыгаа ямар их хvндэлдэг байсан гээч. Хамгийн гол нь аавын маань нууц амраг нь их залуухан хvvхэн байдаг гэсэн.

Тэгээд бvр тэр хоёр хүүхэдтэй болсон юм байж. Сvvлийн vед манай гэр бvлийнхэн тамын орон шиг л болоод байна. Шууд шvvхийн танхимд уулзахаасаа өмнө тэр хvнтэй нь уулзаж хэдийгээр муу ч гэсэн мах цусны тасархай юм чинь төрсөн дvvгээ очиж харъя гэж бодсон юм гэж ярихад vvнийг сонсож зогссон Нансал өөрийн эрхгvй харилцуураа алдан амьгvй болсон мэт газар сулбайн уналаа. Галаа харилцуурын цаанаас
-Нансал аа, байна уу, байна уу? гэсээр утас тасрав. Нансал уйлсаар. Бурхан тэнгэр минь би юу хийх нь энэ вэ? гэж өөрөөсөө асууна.

Шаравын эхнэр элдэв хуульч өмгөөлөгч хөөцөлдөн явсаар мухардалд оржээ. Учир нь анх Шарав, Нансал хоёр амрагийн холбоотой болох тэр vед Нансал 17 настай байсан болохоор хэрэв шvvхээр шийдvvлье гэвэл Шаравыг насанд хvрээгvй хvvхдийг садар самуунд уруу татсан гэж буруутган тэрнээсээ эс юм болохыг ойлгож шvvхэд өгсөн бичиг баримтаа буцаажээ. Шаравын эхнэр аргагvй байдалд орон ийм алхам хийсэн ч тэр хоёрыг дахин уулзуулахгvйн тулд бас Нансалыг элдэв асуудал vvсгэхээс болгоомжлон гэр бvлээрээ гадаад гарахаар болжээ. Нансал бvх л шөнөжин өөртөө бас хувь заяандаа гомдоллон уйлсаар өглөө болголоо. Яах ч учраа олж ядан байж байтал гэрийн гадна Галаа иржээ.

Өөрийнх нь гэр бvлийг зовлонд унагаж эцгийнх нь толгойг эргvvлэн таньж мэдэхээргvй дvv төрvvлж өгсөн нөгөө эмэгтэйн гэрийг хайж явсаар иртэл хайрлаж, ханилах гэж байсан бvсгvй нь байсныг мэдээд зvрх нь зvсэгдэх мэт болов. Үнэндээ Галаа бvхнийг ухаарч хайртай бvсгvйдээ гомдон юу ч хэлэлгvй явж одлоо. Нансал тvvний араас гvйж очоод уучлал гуйя гэвч ямар нvvрээрээ очих билээ. Галаа хайрт минь хэмээн дэмий л аман дотроо дуудан уйлсаар. Хайр сэтгэлээ өөрийнхөө гараар булшилж орхисон бузар эм чи vхвэл таарна гэж өөрийгөө хараасаар.

Яг л Нансалын зvvд амьдрал дээр өрнөж байхыг тэрээр анзаарсан ч дэндvv хожимдсондоо гутарна. Тэр өдрөөс хойш хоног хугацаа өнгөрсөөр. Нансал Галаагийн царайг ганц удаа ч болов харахыг хvссэн ч дахиж олж харсангvй. Тvvний амьдрал дэндvv эмгэнэлтэй ч тэрээр өөрөө л ийм замаар явахыг хvссэн болохоор яалтай билээ. Хорьж болдоггvй хорин хэдэн насныхаа гал халуун хайр сэтгэл болоод ирээдvйн сайхан амьдралынхаа өмнөө өөрөө тэрсэлсэн энэ бvсгvй ийнхvv хожуу ухаарчээ.