модель” агентлагийн захирал Д.Болормаатай ярилцлаа. Тэрбээр сүүлийн үед хэвлэлээр гараад байгаа мэдээллүүдэд

 няцаалт хийлээ. Ажил, амьдралынхаа тухай ярьсан түүний сонирхолтой ярилцлагыг Та бүхэнд хүргэж байна.

-Тантай уулзах гэж их удлаа. Ажил үнэхээр их байгаа бололтой.
-Тийм ээ. Ажил их байна. Хүний амьдралын хамгийн бахархалтай зүйл чинь гэр бүл, ажил хоёр. Миний хувьд ажлаа номер нэгт тавьдаг.

-Агентлагийнхаа ажлыг л хийгээд байна уу?
-Тэгэлгүй яахав. Манай агентлагийг хүмүүс мэргэжлийн, олон улсын агентлаг гэдэг утгаар ойлгоосой гэж хүсч байна. “Монгол модель”-ийг төгссөн загвар өмсөгчид олон улсын хэмжээнд амжилттай ажиллаж, дэлхийн нэртэй сэтгүүлүүд дээр зургаа авахуулж байгаа. Зарим нь Сингапур, Хонгонкын хамтын ажиллагаатай “Carry” агентлагт загвар өмсөөд явж байна. Яг одоогийн ажил гэвэл манай агентлаг найман жилийн дараа өөрийн гэсэн байртай боллоо. Энэ маш том ололт. Хаанаасаа ч харсан, үүднээсээ ороод ирэхээр л моделийн агентлаг гэж харагдахаар тохижуулж байгаа. Жижиг ажлууддуусаагүй л байна. Ер нь сүүлийн үед цэвэр сайн модель бэлтгэхийн төлөө хөдөлмөрлөж, ажиллаж байна даа. Шинэ байрныхаа нээлтийг маргааш хийх гэж байна.

-Шавь нараа бэлтгээд ажил ихтэй байгаа ч яг таны хувьд загвар өмсөх, моделийн ажлаа нэг их орхигдуулаагүй биз дээ.
-Загвараа өмсөж байгаа. Саяхан Чикагод болсон загварын арга хэмжээнд оролцоод ирсэн. Дотоод, гадаадын загварын шоунд боломжтой бол оролцоод л байна.

-Таныг дахиад хүүхэдтэй болох гэж байгаа ч гэж бас зарим хэвлэлээр бичигдээд байгаа.
-Танай сайтаар дамжуулаад хэлчихье. Би өнөөдөр жирэмсэн болоогүй. Моделийн нас гэдэг чинь бас мөнхийн биш ш дээ. Миний нас явж байна. Би яагаад жаахан махалж болохгүй гэж. Жаахан махлангуут л жирэмсэн гээд бичээд эхлэх юм. Тэгээд янз янзын хүнтэй их холбож бичих юм л даа. Надад тэр хүмүүс чинь байхгүй ээ. Миний амьдрал сайхан байна. Хийж бүтээх зүйл их байна. Яахав дээрээс хараад надад нэг сайн нөхөр өгөх л байх. Үнэхээр ханьтай болоод хүүхэдтэй болчихвол хэнээс ч нуугаад байх шаардлага алга.

Хэвлэлээр янз янзаар доромжилж бичих юм. Заргалдаад явбал явах л байсан. Намайг сонин хэвлэлээр янз янзаар бичээд мөнгө олоод тэр мөнгөөрөө хангалттай сайхан идэж уугаад, өмсөж зүйж байгаа бол яахав одоо бич бич л гэж хэлье дээ.

-Энэ бүгдэд таныг хариулт өгдөггүй болохоор тэгдэг байж болох юм л даа. Таныг мөн загвар өмсдөг охидоо “зардаг” гээд л байх юм.
-Би өөрөө энэ явдлын эсрэг босч “Монгол Модель” гэдэг агентлаг байгуулчихаад яагаад ийм зүйл хийх ёстой гэж. Аав, ээж нь намайг зориод цэцэг шиг цэврүү шиг охидоо аваад ирэхэд би яагаад тийм зүйл хийнэ гэж.

Би мөнгөгүй юм уу, би тийм хогийн амьтан юм уу. Би хэзээ ч хүнээр мөнгө олохгүй. Миний ээж, аав намайг тийм хүмүүжлээр өсгөөгүй. Өнөөдөр би “Монгол Модель” агентлагаар мөнгө олдог уу, олдоггүй ээ. Хүүхдүүдийн тусын тулд, миний хобби учир би энэ ажлыг хийж байна. Хаая гэвэл маргааш хаалаа. Угаасаа загварын агентлаг ашигтай ажилладаг үгүйг манай загварынхан мэднэ. Би хүүхдүүддээ л дэм болох гээд ингэж ажиллаж байна. Манай агентлаг Монгол гэж эх орныхоо нэрээр нэрлэгдсэн. Тиймээс би ирж байгаа хүүхдүүддээ эх орноо хайрлах, зүтгэх сэтгэлгээг бас суулгаж өгөхийг хичээдэг. Өнөөдөр бид хэн нэгнээ муулж бичихээс өөрийг хийж чадахгүй байна ш дээ. Сайн яваа нэгнээ байнга муулж бичнэ. Мөнгөтэй нэгнээ луйварчин гэнэ. Гоё ганган, хөөрхөн охидоо биеэ үнэлэгч гэж байна. Ийм л байгаа ш дээ. Яагаад цөөхөн хэдэн Монголчууд бид бие биенээ хайрлаад, дэмжээд явж болохгүй гэж.

Эх орноороо бахархах сэтгэлийг би 1997онд Азийн топ модель болж байх үедээ хамгийн ихээр мэдэрч байлаа. Түүнээс хойш сайн сайн загвар өмсөгчид бэлтгэж, Монголын нэрийг илүү ихээр гаргах юмсан гэж бодож эх орныхоо нэрээр нэрлэсэн агентлагаа байгуулсан. Ийм байтал би яаж охидоо зарна гээд явж байхав дээ. Үүнтэй хэзээ ч эвлэрч чадахгүй.

-Азийн топ модель гэдэг цол таны бараг овог мэт болж.
-Тийм шүү.

-Тэр үеийн тухай…
-Энэ нэрийг би гуйж аваагүй. Хахуулдаж аваагүй. 27 шүүгчийг яаж ч хахуулдаж чадах билээ. Азийн 16 орон, таван бар улсыг ардаа орхиод Азийн топ модель болж байсан үе хамгийн сайхан байлаа. “Mongolia” гээд аавын минь нэртэй хамт намайг дуудахад үнэхээр бахархмаар байсан. Тэр үед хоёр шагналтай ирж байлаа. Азийн топ модель, Олон улсын тэргүүн мисс гэсэн өргөмжлөлийг хүртсэн. Мисс гэсэн энэ өргөмжлөлийг ил гаргадаггүй.

-Яагаад?
-Би өөрөө модель л байх сонирхолтой. Яагаад гэвэл модель гэдэг мисс хүний хажууд хийсэн бүтээсэн зүйл ил, илүү их хөдөлмөр шаарддаг шүү дээ. Мисс гэх юм бол зүгээр хөөрхөн сайхан байвал л бараг болчих юм шиг. Модель гэдэг бол маш их ажилтай. Одоо Азийн топ модель гэдэг өргөмжлөлийг аваад 11 жил болж байна.

-Таны амжилтыг давтах хүн байна уу?
-Энэ өргөмжлөлийг дахиж Монгол хүн аваагүй ч миний амжилтыг дүү маань эвдэж чадсан. 2005 онд манай бага Сүүгий Азийн фото супер топ модель болж байлаа. Энэ бол үнэхээр бахархууштай зүйл шүү. 2006 онд орлогоороо хамгийн их загвар өмсөгчөөр мөн шалгарсан. Ингээд яриад байвал дүү маань гурван жилийн дотор амжилттай явж байгаа. Намайгбол хол хаячихсан модель. Хийж бүтээсэн зүйл их ч дүү маань даруухан. Түүний амжилтыг сонсвол зарим хүн Монголд ийм модель байдаг юм уу гэх байх. Сүүгий яагаад даруухан гэхээр “би эгч шигээ болохгүй” гэдэг. Миний амьдралыг сонин хэвлэл баллаад хаячихаж байгаа биз дээ. Би уул нь их сайхан ажил хийдэг. Муу зүйл ерөөсөө хийгээгүй. Учир нь хүн болгон гоо сайхан болохыг хүсдэг. Гэтэл зарим хүн дотоод гоо сайхнаа бас их алдчихаад байх юм л даа.

-Танай хүү чинь зөндөө том залуу болоо биз дээ. Гэр бүлийнхээ тухай яриач?
-Аав, ээж, хоёр дүү, хүүтэйгээ амьдардаг. Одоо хүүтэйгээ аав, ээжээсээ тусдаа амьдарч байгаа. Гэр бүлийнхээ тухай дэлгэрэнгүй ярьмааргүй байна. Нөгөө зохиогоод бичдэг хүмүүс чинь юу гэх бол доо. Гэхдээ тэд хичнээн зохиосон ч хүний бодит амьдралыг бичиж чадахгүй. Ний нуугүй хэлэхэд, би ер нь их гомдолтой байгаа, шар хэвлэлийнхэнд. Улаан цайм би зүв зүгээр ажил дээрээ ажлаа хийгээд сууж байхад намайг жирэмсэн гээд л. Би энэ үеэр хэлчихье. Би дахиж хүүхэдтэй болохгүй. Болохыг ч хүсэхгүй байна. Алт шиг ганц хүүтэй. Энэ надад хангалттай.

-“Ганц  хүүхдийг хүүхдэд бүү тооц” гэж Монголчууд ярьсаар ирсэн.

-Бид өнөөдөр 21-р зуунд амьдарч байна. Хүний амьдрал ерөөсөө хүүхдийнхээ төлөө заяагдсан юм шиг. Хүүхдийн төлөө бид хамаг хөдөлмөрөө шавхаад, хөлсөө дуслуулаад байдаг. Нөгөө хүүхэд нь ойлгохгүй энэ нийгэмд гараад байгаа муухай үйлдлүүдийг хийж байна.

Олон сайн аав ээжийгээ өргөөд явж байгаа хүүхэд байна л даа. Гэхдээ миний хувьд олон хүүхэдтэй болмооргүй байна. Хүүгийнхээ хүүхдийг би өөрийнхөө хүүхэд гэж яагаад болохгүй гэж. Хүү маань энэ жил 11-р ангиа төгсч байгаа. Зун эрхлүүлж байгаад гадагш нь сургуульд явуулна. Өөрийнх нь дуртай мэргэжлийг эзэмшүүлнэ. Дуртай зүйлээ сураад, тэмүүлээд явах хамгийн жаргал. Би өнөөдөр өөрийнхөө дуртай ажлыг хийгээд үнэхээр гоё, сайхан байна.

-Та биеийн тамирын багш мэргэжилтэй байх аа?
-Миний мэргэжил биеийн тамирын багш, дасгалжуулагч. Бидний үеийн арван жилд байх үед их спортын жилүүд байсан. 1986, 1987 онуудад. Оролцохгүй спортын төрөл гэж байхгүй. Сагс, воллейбол, хөнгөн атлетик гээд. Би чинь хөнгөн атлетикийн спортын мастер, сагс, воллейболын нэгдүгээр зэрэгтэй. Тэр үед бүх хүүхэд спортоор амьсгалдаг байсан. Энэ чиглэлээрээ явж чадсангүй. Шал өөр чиглэлийг сонирхоод, дурлаад явж байна. Би чинь бас их эршүүд охин байлаа.

-Фитнесст явдаг байх. Харин одоо сагс, воллейболоо тоглож байна уу?
-Одоо цаг зав гарвал цэвэр агаарт гараад морь унах дуртай. Сайхан цэвэр агаарт морь унах бол хамгийн гоё амралт бас спорт.

Уул нь усанд сэлэх их дуртай байсан. Даанч нэг удаа живснээсээ болоод ус гэдэг зүйлээс их айдаг болчихсон. Харин далай дээр очвол эргээр нь гүйх дуртай. Тэрнээс цаашаа бол айдас төрөөд байдаг юм.

-Нууц биш бол усанд живсэн тухайгаа ярьж өгөөч?
-Багадаа их эршүүд байсан болохоор бүх л спортын төрлийг чадна гэж боддог байлаа. Одоо ч гэсэн бүгдийг чаддаг байх ёстой л гэж боддог. Уг нь их сайн сэлдэг байсан. Хамгийн хэцүү дельфин сэлэлтээр сэлдэг байлаа. Аравдугаар ангидаа л зун явж байгаад урсгал ус руу ороод сэлж байгаад, баруун хөлний шүрмэс татаад, тэрийгээ зүгээр болох гэж байтал зүүн хөлнийх нь бас татаад. Мэдэхгүй ээ тэгээд нэг л мэдэхэд живчихсэн. Бараг л үхэх гэж байсан шүү.

-Та дээр хэлж байсан. Бага зэрэг махлаад гэж. Одоо хоолны дэглэм барьж байгаа юу?
-Ер нь бол миний тарган туранхай хэнд ч хамаагүй ш дээ. Түүнийг хүмүүс гочлоод бичээд байх юм. Хамгийн гол нь мэргэжлийн онцлогоос болоод олон жил хоолны дэглэм бариад, туфль өмсчихсөн болохоор бөөр жаахан өвдөөд байдаг болж.

-Арван жилийн дараа Болормаа ямар байх бол?
-Багаасаа их мөрөөдөмтгий байсан. Ер нь бодож байсан мөрөөдлүүдээ ихэнхийг нь биелүүлчихсэн. Одоо бас хоёр том мөрөөдөл бий. Тэрийгээ биелүүлнэ. Яг арван жилийн дараа би чинь 50 хүрэх гээд явж байна. Ямар ч байсан мэс засал хийлгэхгүй. Тэгээд Монголд байхгүй байна гэж бодож байна. Гадаадад амьдрах байх.

-Яагаад?
-Би эх орондоо амьдрах сонирхол маш их. Гэхдээ намайг гоочлоод, элдвээр минь бичээд байхыг би тэвчиж чадахгүй. Тэр хүмүүст Болороо явсан нь юу ч биш л байх. Гэхдээ яагаад ч юм гадаадад жаахан удахаар эх орондоо дутагдаад байгаа юм шиг санагдаад буцаж ирээд хүүхдүүд, шавь нартаа тусалдаг. Яагаад гэхээр намайг хүлээгээд байж байдаг шавь нар байна. Манай агентлагт олон өнчин хүүхэд явдаг. Сонсголгүй хүүхэд ч бас байна. Тэр бүгдэд би тусалж, урам өгч, гоо зүйн хичээлүүд орж байна. Түүнээс биш хүүхдүүдээр бизнес хийгээд яваа юм биш. Сайн мөнгө олдоггүйг угаасаа агентлагууд мэднэ. Мөн энэ ажлаа хийгээд улсад тодорхой хэмжээний татвар төлж байна. Энэ мөнгө хэн нэгтэтгэврийн хөгшинд очоод явж байгаа. Энэ бүгдэд би баяртай байдаг. Нэг мөрөөдлөө задалвал 10 жилийн дотор амжих эсэхийг хэлж мэдэхгүй байна. Хөгшчүүдэд зориулсан яг гэртээ байгаа юм шиг асрамжийн газартай болохыг мөрөөддөг. Өөрсдөө хонио хариулаад, ногоогоо тариад, хоолоо хийгээд иддэг цогц төв байгуулмаар санагддаг. Тэд бие биеэ хүндлээд их гоё ш дээ.

-Энэ асуултыг асуухгүй бол болохгүй байх. Одоо ч хүн бүр сонгууль, улс төрөөр амьсгалж байна. Та сонголтоо хийв үү?
-Би сонгууль өгөхгүй. Хичнээн миний үүрэг ч би өгөхийг хүсэхгүй байна. Эргээд харахаар би ийм муу хүн сонгочихсон байна ш дээ гэж хүмүүс бодож байна. Хамгийн наад зах нь эмнэлэгийг л харъя л даа. Урт дараалал, хүнд суртал. Ийм л байгаа байхгүй юу. Тэгэхээр би эргээд харамсахаар зүйл хиймээргүй байна.

-Манай уламжлалт асуулт. Гадаадад байгаа Монголчууддаа хандаад юу хэлмээр байна?
-Гадаадад манай залуучууд маш их хөдөлмөрлөж байна. Ихэнх нь хар ажил. Хамгийн гол нь миний санаа зовдог асуудал гадаадад байгаа Монголчууд маань эрүүл мэндээ л сайн бодоосой. Амьдралаа дээшлүүлээд, мөнгө олох гэж явдаг ч эрүүл мэндээрээ хохироод ирдэг. Харийн нутагт байгаа Монголчууддаа захиж хэлэхэд ухаан жолоогүй ажиллахаасаа өмнө эрүүл мэндээ сайн бодоорой. Арай хийж олсон мөнгөө эргүүлээд л эмчилгээнд зарна гэсэн үг ш дээ. Тиймээс эрүүл мэндээ л сайн бодоорой гэж хэлмээр байна. Эцэст нь хэлэхэд хүн та өөрөө өөртөө бурхан юм шүү. Чиний амьдрал зөвхөн чамаас л шалтгаална. Өөрийгөө хэн нэгэнд даатгаж, бас зөнд нь хаяж болохгүй шүү.