2011-05-17Энэ удаагийн “Иргэний индэр” буландаа Н. Удвалыг урьж ярилцлаа.
-Улс төрчийн алба эмэгтэй хүнд хатууддаг гэдэг. Барагтайхан аавын хүү хүчирхээргүй ажил ч гэх нь бий. Таны хувьд улс төрд хүчин зүтгээд багагүй хугацаа өнгөрлөө. Халширч халгамаар үе байсан л байлгүй?
-Улс төр өөрөө засаглах урлаг, засаглах шинжлэх ухаан. Монголд улс төр бохир хүнд гэсэн ойлголт байдаг. Улс төр гэдэг шинжлэх ухааныг амьдрал дээр хэрэгжүүлэхдээ улстөрл бохирлочихож байгаа юм. Тэр нь эргээд маш олон бэрхшээл, саад, сорилтуудыг бий болгодог. Тэр утгаар нь авч үзвэл улс төрч байна гэдэг бэрх даваа. Миний хувьд улс төрд хөл тавьсан цагаасаа хойш улстөр гэдэг юмыг ёс суртахуунтай, ёс зүйтэй, хариуцлагатай байгаасай гэсэн талаас нь хардаг.
Түүнээс биш урсаж байгаа гол мөрөнг дагаад урсах амархан шүү дээ. Ийшээ урсаж байгаа бол дагаад л явъя, тэр хариуцлага, ёс зүй яамай л байна гэж бодсон бол надад бусад шиг явах боломж бүрэн байсан. Ер нь бол улстөрд эмэгтэй хүн 100 хувь давуу байдаг гэж онолын хувьд ярьдаг юм. Эмэгтэй хүн улс төрд ороход давуу тал ихтэй, ёс суртахуунтай, авлига хээл хахуульд автах нь бага, өөрийн зарчим дээр хатуу зосдог гэдэг ч өнөөдөртөө Монголд эмэгтэй хүн л сонгомоор юм байна гэх сэтгэгдэл сонгогчид төртөл явж байгаа эмэгтэй улстөрч алга.
Тийм ч учраас хүлээн зөвшөөрөхгүй байгаа юм. Хошигноход бид мэдээ орсон цагаасаа л жендэр гэж ярилаа. Дээрдсэн юм алга, жил ирэх тусам улам л дордоод байна. Энийг бүсгүйчүүд бид өөрсдөө л өөрчилж чадна. Тэрнээс биш эрчүүд жендер чухал юм байна, эмэгтэйчүүдийн оролцоог нэмэгдүүлье гэхгүй.
Ер нь улстөрд эмэгтэй хүн зайлшгүй байх шаардлагатай гэдгийг ард иргэдэд ойлгуулах хэрэгтэй. Би энэ байр суурин дээр хатуу зогсож, улстөрийг эрүүлжүүлэхийн тулд өөрийн чадлын хэрээр зүтгэсээр өнөөг хүрлээ. Ний нуугүй ярихад бэрхшээл их байна, бүр хэтэрхий их ч гэж болно. Гэхдээ миний төрөлхийн чанар би юмнаас ухарч няцдаггүй зантай хүн.
Миний төрөлх чанар, цусанд шингэсэн ген юм шиг байгаа юм. Хэзээ ч болъё, орхиё гэж бодоогүй, ямар ч байсан өөрчилнө, шинэчлэнэ, болгоно гэж боддог учраас улам л зоригжиж, хатууждаг. Ухарч няцаж шантарсан удаа байхгүй.
-Улс төрч бүсгүйчүүдийг элдэв дэл сул хов жив тойрдоггүй. Заримдаа өмнөөс нь халгамаар санагдах нь ч бий. Би нэг улс төрч бүсгүйтэй ярилцаж сууутал тэрбээр улс төрч хүүхнүүдийн эсрэг ховыг улс төрч хүүхнүүд л гаргадаг гэж байж билээ. Та энэ талаар ямар бодолтой явдаг вэ?
-Ямар нэг пи арыг эр, эм гэлтгүй л түгээдэг. Бараг л жам ёсны асуудал. Хэрвээ миний талаар ямар нэг мэдээлэл гарахад үнэн бол тоодоггүй. Эхний үед худлаа мэдээлэл гарахаар хүний эрх, нэр төр эрүүгийн хэрэг гээд л их олон юм боддог юм билээ. Сүүлдээ олон худал мэдээлэл цацагдаад эхлэхээр хүн чинь барьц алдаад алинтай нь ч заргалдах юм билээ, тэгээд ч урдах ажил их байхад цуглуулж байгаад л гэх маягийн юм боддог болчихдог.
Ер нь бол элдвээр худал гүжирдүүлж байгаа тохиолдолд албан ёсоор няцаах хэрэггэй. Хэрвээ үнэн байдлыг маань хэлсэн бол миний мууг үзэх гэлээ гэхчлэн зарим нэгэн шигараандаа зууж, өширхдөггүй. Алдаа дутагдал гаргасан бол залруулахыг хичээдэг. Мэдээж хэтэрхий худлаа гүжирдээд байвал эмзэглэж, хуулийн дагуу хариуцлага хүлээлгэх тал дээр анхааралгүй л яахав. Түүнээс биш эрэгтэй нь бичсэн, эмэгтэй нь бичсэн гээд ач холбогдол өгөөд байдаггүй.
-Өнөөгийн нийгэмд Монгол бүсгүйчүүд л амьдралаа авч явах болсон гэдэг ч шийдвэр гаргах түвшинд хуруу дарам цөөхөн эмэгтэй байх юм. Энэ нь магадгүй эмэгтэйчүүд маань едер тутмын амьдралаа зохицуулах гээд өөр зүйл анхаарах тэнхэлгүй яваатай холбоотой юм болов уу?
-Эмэгтэйчүүдийн улстөрийн оролцоо бага байгаа нь нэгд, ард түмний зовлонг өөрийн зовлон болгож ойлгож чадаагүйтэй холбоотой гэж би боддог. Улстөрийн намуудын дэргэдэх эмэгтэйчүүдийн байгууллага хурал хийхээрээ дарга болъё гэх хүсэлтээ удирдлага, УИХ гэхчлэн дээшээгээ хэлдэг.
Зүй нь эмэгтэйчүүд, ард түмэн рүүгээ хандах ёстой. Өрх толгойлсон эмэгтэй, архинд орчихсон нөхөртэй, хүчирхийлэлд өртсөн бүсгүйг ойлгож нэг удаа шаналж, яаж энэ байдлаас гарах вэ гэж бодож бусдын зовлонг өөрийн болгосон цагт эмэгтэйчүүдийн улстөрийн оролцоо аяндаа нэмэгдэнэ. Хоёрт, эмэгтэй хүн өөрөө улстөрийн бие даасан байр суурьтай байх нь улстөрийн тогоонд хүчтэй байх гол шалтгаан болдог. Эмэгтэй улстөрчдийг хэн нэгний хэтэвчин орсон, хэн нэгний ор дэвсгэр болдог гэх ойлголт байдаг нь нууц биш.
Хэнээс ч хамааралгүй, өөрийн гэсэн байр суурьтай тэр хэрээр манлайлж чадах юм бол улстөрд байр сууриа алдахгүй байж болох болов уу гэж би боддог. Хичнээн жил жендэрийн тухай ярилаа, хичнээн жил дарга нартаа албан бичиг өглөө, нэг ширээний ард суулаа. Байдал улам л дордоод байгаагаас харахад бидний хэрэглээд буй арга буруу болох нь нотлогдчихлоо. Энийг өөрчилж, засах ёстой гэж би ойлгодог.
-Өнөөгийн нийгмийн тодотгол нь бухимдал гээд хэлчихвэл нэг их буруудах байх. Таксинд суусан ч жолооч энэ нийгэм, өнөөгийн монголчуудын амьдралын хэмнэл нэг л биш ээ гэж бухимддаг нь нууц биш. Ингэхэд энэ их бухимдлыг багасгахын тулд бид юу хийх ёстой юм бэ?
-Үнэхээр хаа сайгүй бухимдалтай байна. Мэдээж шалтгаан нь янз бүр байгаа. Гэхдээ энэ бүх бухимдлын цэг нь ганц л юм байгаад байгаа юм. Нийгэмд шударга ёс алдагдчихлаа, баян хоосны ялгаа туйлдаа хүрчихлээ, эх орноо алдчихлаа, газар нутаггүй боллоо, хүнсний аюулгүй байдал алдагдлаа, Монгол хүн үнэгүйдэж нохой шиг үзэгдэх боллоо.
Засаг төр нь иргэнээ шууд л нохой шиг бууддаг болж. Тусгаар тогтнол шударга ёс хөдөлгөөний зүгээс “Их хуралдай” байгуулаад штаб ажиллуулж байгааг та бүхэн мэдэж байгаа байх. Хэд хоногийн өмнө буу зэвсэгтэй цагдаа нар манай штабыг ирж бүсэлдэг юм байна. Цагдаагийн ахлагч нь шууд манай өрөөнд ороод ирсэн. Тэр үед энэ өрөөнд гэрийн мод хураачихсан байсан юм. Ахлагч нь өрөөн доторхийг маань харж зогссоноо гараад шууд л машинтай цагдаа нараа буулгаад жагсаачихсан.
Энд байгаа хүмүүс маань ч буутай цагдаа ирлээ гээд үймэх янзтай, долоон сарын нэгнийг санагалзах маягтай болоод явчихсан. Би гарч тэр ахлагч дээр нь очоод “та нар яах гэж байгаа юм бэ” гэхэд “тушаал биелүүлж байна” гэсэн. Тэгэхээр нь “зүв зүгээр хүмүүс дээр буу зэвсэгтэй ирдэг нь ямар учиртай юм бэ. Долоон сарын нэгэн шиг буудаад ир гэсэн үү. Би буудуулъя” гэсэн чинь үнэхээр шоконд ороод үг дуугүй машиндаа суугаад явахыг завдсан.
Тэгсэн манай ахмадууд машиныг нь бүслээд хэвтчихсэн. Тэгээд ард түмэн рүүгээ буутай цагдаа явуулж байдаг. Хэн явуулсан юм бэ гэсэн. Хариу өгөөгүй. Бид Цагдаагийн ерөнхий газар, Прокурорын ерөнхий газар болон Тагнуулын байгууллагад хандсан. Хэн ч ирээгүй. Одоо бодохоор тэд явуулсан байх магадлалтай санагдаад байгаа юм. Ингээд бодохоор бид ямар төр засагтай, хаана амьдарч байгаа вэ гэдэг асуудал босоод ирж байгаа биз.
Өнөөгийн Монголд зүгээр л нэг шударга ёс алдагдсан юм биш, цаашдаа Монгол Улс байх юм уу, үгүй юу гэдэгт тулчихаад байна. Монголчууд Монгол Улсынхаа эзэн нь байх уу, эсвэл хэн нэгэн харь хүний боол болох уу гэдэг асуудал тулгарч байна гэж ойлгож байгаа. Энэ тулгамдсан асуудлыг бид л шийдэхээс биш, гадаадаас нэг сүрхий хүн ирээд зохицуулах асуудал биш шүү дээ. Бидний дундаас л хэн нэг нь хийж таарна.
Иргэд ч энэ тал дээр санал нэгдчихээд байгаа нь ажиглагдах болсон. Шударга ёс алдагдаж, Монгол хүнийг хар нохойноос дор үздэг болж. Ташрамд дуулгахад хөдөлгөөнийхөн “УИХ бүрэн эрхээ хэрэгжүүлж чадахаа байлаа, ард түмний төлөөлөл болсон УИХ олигархиудын төлөөлөл болж, Үндсэн хууль зөрчигдөж байна. Тиймээс та бүхэн сайн дураараа тар” гэсэн шаардлагыг тавьсан юм билээ.
Шаардлагынхаа хариуг авах гэж Төрийн ордны баруун, зүүн хоёр хаалган дээр зогсож байтал УИХ-ын гишүүн Г.Батхүү, Ч.Сайханбилэг тэргүүтэй гурван гишүүн гарч ирээд “Та нар муусайн юу юм бэ.” гэж хэлсэн гэсэн. Ард түмнийг нохойноос дор үзэж байгаагийн илрэл биш гэх үү. Нохой байвал хазна гээд эмээнэ биз дээ. Үндсэндээ өнөөдөр Монголд төр байхгүй байна. Гадныхны гар хөл болсон хэдэн луйварчид л Монгол Төрийн ордонг хоргодох байраа болгож байна.
Бухимдал хаа сайгүй байна. Үүнтэй бараг хүн бүхэн санал нэгтэй байна. Бараг л дүрвэх үү, хаашаа дүрвэх вэ гэдэг дээрээ тулчихсан байна. Бид чинь 1992 онд ардчилсан Үндсэн хуультай болсон орон.
Үүнийгээ дэлхий нийтэд зарлаж, бахархдаг. Тэр Үндсэн хуульд хүмүүнлэг ардчилсан иргэний нийгэм байгуулна гэж заасан. Иргэний нийгэм гэдэг чинь иргэний оролцоотой, иргэнээ сонсдог, иргэнээ хүндэлдэг нийгэм гэсэн үг. Гэтэл өдгөө хүний эрх асар ихээр зөрчигдөж байна. Яаж бухимдахгүй байх юм бэ. 2011 оны нэгдүгээр сарын 27-нд МАХН-ын онц их хурал хуралдаж намаа байгуулсан.
Хүнээр бол шинэ хүн төрсөн гэсэн үг. Хүүхэд төрөхөөр гэрчилгээ олгодог биз дээ. Гэтэл өнөөдрийг хүртэл намын гэрчилгээ өгөхгүй байна. Яг өгөхгүй гэдэгтүй ч өгч чаддаггүй. Бидэнд байгаа мэдээллээр МАН-ын дарга асан С.Баяр МАН дээр энэ асуудлыг хариуцаж байгаа юм билээ. Тэр нөхөр “МАХН-д яасан ч гэрчилгээ өгч болохгүй. Өгөх л юм бол МАН байхгүй болно” гэж үүрэгдсэн гэсэн. Эндээс харахад л Монгол Улсын шүүх хараат бусаар ажиллаж чадахгүй байгаа нь харагдаж байгаа байх.
Хараат бусаар ажиллаж чадахгүй бол тэр байгууллага байх шаардлагагүй. Хаа сайгүй бүх зүйл олигархиудын гар, хөл болчихоод байхад иргэд яаж бухимдахгүй байх юм бэ. Үзэл бодлоо илэрхийлж болдоггүй, эвлэлдэн нэгдэж болдоггүй, үг хэлэхээр ад шоо үздэг, цагдаа сэргийлэхээр айлгадаг нийгэмд амьдарч байгаа хүн бухимдахгүй гээд яах юм бэ. Хамгийн сүүлийн мэдээгээр AH, МАН хоёр үгсээн хуйвалдаан сонгуулийн тогтолцоон дээр нэгдсэн.
Тэд МАХН-ын нэрийг өгөхгүй гэж тохирсон. Хэрвээ нэрийг нь өгчихвөл бидний саналаас хуваана. Тиймээс холимог хувилбараар сонгууль явуулаад Засгийн газраа хамтраад байгуулчихъя гэж тохиролцсон гэсэн.
Байдал ийм байхад бухимдахгүй гээд яах юм бэ. Өнөөдөр Монгол Улс олигархиудын гарт орчихоод байнa, олигархижсан энэ дэглэмийг нураахгүйгээр Монгол хүн сайхан амьдрах бололцоо нөхцөл алга.
Тэр ч бүү хэл Монгол Улс ч байх уу, үгүй юу гэдэг зааг дээр тулсан хамгийн эмгэнэлтэй байдалд орчихлоо. Бид үүнийг шийдэхээс өөр аргагүй. Бухимдал явсаар байгаад тэмцэлд хүргэж байгаа юм шүү дээ.
-Улстөр гэдэг хатуу алба эмэгтэй хүний хувьд ямархан хүнд ачаалал үүрүүлдэг талаар ярилаа. Ингэхэд та ээж хүн, эхнэр хүнийхээ үүргийг яаж амжуулдаг юм бэ. Би улстөрч хүүхнүүдийг тааруухан ээж байдаг байх гэж боддог учраас асууж байна л даа?
-Социализмын үед эмч байсан. Сумын эмчээс дэд сайд хүртэл эрүүл мэндийн салбарт ажиллахдаа эмчээс эрдэмтэн хүртэл зүтгэж дээ. Гэхдээ дээр үед цэцэрлэг, яслийн асуудал зовлонгүй байсан нь их нэмэр болдог байж. Зах зээлийн үеэс хэцүүхэн болсон ч манай хүүхдүүд өсч томроод миний гарыг харахааргүй болсон. Тэр хэрээр гэр орондоо зарцуулах цаг багассан. Мэдээж ээж, эмээ, эхнэрийнхээ үүргийг гүйцэтгэлгүй яахав.
Эргээд харж байхад хүний сайн хань гэдэг маш чухал шүү. Хоол унд хийх, хувцас цэвэрлэх гээд бага гэлтгүй бүхий л зүйл дээр нөхөр маань надад маш сайн тусалдаг. Гэхдээ миний бүх юмыг бэлдэж өгдөг гэсэн үг биш шүү. Эгзэгтэй, ачаалалтай үед сайн ойлгож, тусалж дэмждэг. Урд нь ердийн дэглэмээр ажиллаж байх үедээ арын ажлаа өөрөө амжуулчихдаг байсан. Харин өдгөө улс төрийн ширүүн тэмцэл хийгээд ирэхээр өөр байдгийг мэдэрч л байна. Өөртөө анхаарал тавих цаг зав ч алдагддаг. Энэ үед сайн ханьтайдаа л баярлах юм байна шүү дээ.
-Эмэгтэй улс төрчдийн хувьд тулгамддаг асуудал нь санхүүгийн асуудал байх гэж боддог юм. Намууд ч гэсэн нэр дэвших эрхийн босго мөнгө чамлахааргүй өндер тавьдаг нь нууц биш. Ингэхэд та санхүүгийн асуудлаа хэрхэн зохицуулдаг вэ. Ямар нэг бизнес эрхэлдэг үү?
-Би 2008 оны УИХ-ын ээлжит сонгуулиар нэр дэвшсэн. Нэг их хөрөнгө шаардагддаггүй юм билээ. Хөрөнгө хэзээ хэрэг болдог вэ гэвэл сонгуулийн дүнг засуулахад л хэрэг болдог юм байна гэж би ойлгосон. Архангай аймгийн нэгдүгээр тойрогт би ялсан юм. Гэтэл Ардчилсан намаас нэр дэвшсэн Р.Гончигдорж, С.Ламбаа хоёр УИХ-д гарч ирэхийн тулд миний төлөө саналаа өгсөн 4500 саналын хуудсыг засуулсан.
Эд мөрийн баримтаар нотлогдоод эрүүгийн хэрэг үүсээд өдгөө цагдаа дээр явж асуудал л даа. Ялчихсан гэж улс даяар зарлагдсан атал хоёр гурав хоног таг болчихоор нь би гайхаад л байсан. Гэтэл тавин хуудсыг нь засчихсан байсан. Нэг хуудсан дээр 90 санал байдаг гэхээр 4500 хүний санал гэсэн үг. Тэр үед нэг санал 10 мянган төгрөг байсан гэсэн. Өөрөөр хэлбэл 45 сая төгрөг зарцуулсан гэсэн үг, АН-ын хоёр.
Мөнгө хэрэг болдог чинь тэр үе юм билээ. Түүнээс биш сонгогчид надаас мөнгө төгрөг нэхээгүй, санал зөвөлгөө л авдаг байсан. Нөгөөтэйгүүр би тэр нутгийн хүн. Тэнд төрсөн, нутагтаа ажиллаж байсан учраас нутгийн олон намайг таньдаг. Ямартай ч надаас мөнгө нэхсэн тохиолдол гараагүй. Сонгуулийн зардалд ганцхан бензиний мөнгө л ордог юм билээ. Тэр ч бүү хэл хоолны мөнгө ч нэг их зарлагдаагүй.
Очсон газар болгон багийн эмч нар хоол хийчихээд л хүлээж байсан. Буудалд ч хоноглоогүй. Хаана уулзалт хийнэ, тэр айлдаа хоночихдог байсан. Сурталчилгааны зардлын тухайд намд 20 сая төгрөг өгчихсөн. Нам хоёр сонин, нэг плакат хэвлэж өгсөн. Мөн телевизийн шторкын мөнгийг намаас даасан учраас маш бага зардал гардаг юм байна л гэж ойлгосон. Их мөнгө хэрэгтэй гэдгийн цаадтай саналын хуудас засах асуудал нуугдаж байдаг.
Хожим нь дуулснаар нэгхүн гаргахад нэг орон сууц өгнө гэх тохироо явагдсанюм билээ. Миний мэдэж буйгаар АН-ынхан гурван орон сууц өгсөн. Надад хаяг нь ч байгаа. Миний хувьд найз нөхөд, ах дүү, хань ижлээсээ л авч сонгуульд зарцуулах хөрөнгөө босгосон. Үнэндээ луйвар хийхэд зарцуулах мөнгөө тооцоолоод л бохир мөнгөний сонгууль гэдэг юм билээ. Эх сурвалжийн өгүүлснээр энэ хоёр нам одоо ч тохироогоо хийгээд эхэлчихсэн гэсэн.
Миний дуулснаар Архангай аймагт нэг сайд нэр дэвших юм билээ. Түүнийг АН-ын дэд сайд дагах бөгөөд дээл хувцасыг нь хүртэл бэлдэж өгсөн сураг бий. Эцсийн эцэст иймэрхүү маягаар хуйвалдах юм бол сонгууль энэ тэр гэж зарлага гаргаж байхаар бид тохиролцсон, хамтраад Засгийн газраа байгуулна гээд ил тод зарлачихсан нь ч дээр юм шиг.
Ийм л тоглоом өрнөж байна шүү дээ, Монголын улстөрд. Үндсэн хуулиар авч үзвэл төрийн эсрэг гэмт хэрэг, эрүүгийи хууль талаасаа эрүүгийн маш том гэмт хэрэг л хийгээд байгаа юм. Амьдрал дээр ийм том мафи төрийн толгойд суучихаад байна даа.
-Та Эрүүл мэндийн дэд сайдын албыг хашиж байсан төдийгүй мэргэжлийн хүүхдийн эмч хүн. Сүүлийн үед хүүхдийн эмч, эмнэлгийн асуудал эзэнгүй хаягдлаа. Энэ асуудлыг цэгцлэхсэн гэх бодол төрдөг л байлгүй ?
-Өвчтний аюулгүй байдал гэж байдаг юм. Жишээлбэл, нэг эмнэлэгт очихоор эмч байдаг, эмч нь эмчилдэг, эмчилгээнд хэрэглэх эм тариа нь бэлэн байдаг байх ёстой. Гэтэл өнөөдөр эмнэлэг нь байлаа ч эмчид нь үзүүлж чаддаггүй. Эм нь байгаад эдгэрч чаддаггүй, оношлогоо хийгээд зөв оношилдоггүй нь нууц биш. Энийг л өвчтний эрүүл мэндийн аюулгүй байдал алдагдсан гэж үздэг юм. Одоо бараг толгой дараалан ийм л байдалтай байна.
Шуудхан хэлчихэд хариуцлага, шударга ёсны тогтолцоо алдагдсаны илрэл эрүүл мэндийн салбарт илэрч байна. Хэд хоногийн өмнө нэгдүгээр эмнэлэг дээр очсон. Тус эмнэлэг Нарантуул зах шиг л болсон байна билээ. Өвчлөл, нас баралт ихэссэн байна. Намайг эмчээр ажиллаж байх үед хэчнээн хүнд өвчтэй байлаа ч өвчтөн хоног болоогүй нас барсан тохиолдолд арга хэмжээ авдаг байсан. Эмнэлэг дээр хангалттай тусламж авч чадаагүй байна л гэж үздэг байсан.
Гэтэл өдгөө гэртээ л нас бардаг болж, иргэд. Нас барагсдын олонх нь ид хийж бүтээх насны залуучууд байна. Үнэхээр Монгол орон сүйрлийн ирмэгт тулчихаад байна гэхээс өөр юу гэхэв. Нийгмийн хариуцлагагүй, шударга бус байдал эрүүл мэндийн салбар, хүний амь насанд нөлөөлж байна. Энэбайдлыг харсаар, мэдэрсээр байж эх, эмч, иргэн, эрдэмтэн хүнийхээ хувьд зүгээр суугаад байж үнэндээ чадахгүй юм.
Би идэх хоол, өмсөх хувцасгүйдээ тэмцэл хийгээд гуйгээд байгаа юм биш. Хар амиа бодоод суувал хангалттай сайхан амьдрах чадал, боломж надад хангалттай бий. Нэг хэсэг олон улсын байгууллагын төсөл дээр сууж үзсэн.
Харамсалтай нь өнөөгийн төр хийсэн бүтээсэн төсөл хөтөлбөрийг маань ойлгож дэмждэггүй юм билээ. Дандаа л арилжаа наймааны нүдээр харж, асуудалд ханддаг. Хүний сайн сайхны төлөө ярьдаг хүн алга. Угаасаа олгигархжсан төр гэдэг мөнгөн дээр, ашиг сонирхол дээр тогтдог. Ард түмний эрх ашгийн төлөө санаа зовох хүнгүй. Хичнээн сайхан эмнэлэг барьж, хөрөнгө оруулаад ч өвчтөн, эрүүл мэндийн аюулгүй байдлын асуудлыг нэг мөр цэгцлэхгүй бол үр дүн гарахгүй.
Хүүхэд ч гэлтгүй бүх хүний хувьд хатуу байна. Ингээд бодохоор Монгол орон мөхлийн ирмэгт тулж сүйрч байна гэхээс өөр юу гэх вэ. Эцэст нь хэлэхэд өнөөдөр монголчууд нэгдэх ёстой. Би бидэн дээр буу зэвсэгтэй ирсэн цагдаа нарт ч хэлсэн. Та нарт ч гэсэн хэцүү байгаа биз дээ. Та нар ч гэсэн нэгдэх ёстой гэж…
Монголчууд нэгдэж шударга ёсны төлөө тэмцэх шаардлага зүй ёсоор тулгарчихаад байна, цаана чинь.
З.Урсгал
Эх сурвалж: “Улаанбаатар таймс”