Түүний янаглалд хамаг бие минь тачаадан, ухаан балартсан байлаа+18

2011-05-12

Арван хэдхэн насандаа би үеийнхнээсээ илүү, бие хаа, яриа хөөрөөний хувьд ч, ер нь л дажгүй залуу байлаа.

Булчин суух маягтай, ямар ч байсан охид хүүхнүүдийн анхаарлыг татвал ч татчихдаг болоод ирсэн.
Охидуудтай зугаалж, шөнө дөл болтол тэдэнтэй гитар балбан хайрын тухай ярилцаж, дуулдаг байсан ч үнсэлцэх янаглахаас өөрийг хийж чаддаггүй байв. Харин анх эр хүн болсноо мэдэрсэн ч тэр явдал тийм ч сайхан сэтгэгдэл төрүүлээгүй ч дараа нь тийм гэхийн аргагүй жаргал байдгийг амталж мэдэрсэн юм. Тэр халуун учрал үнэхээр халуун дурсамж болон үлдсэн юм.

Яаруу сандруу балмагдаж мэгдсэн тийм л орчинд анх удаа бүсгүй хүнтэй учирсан нь тэр билээ. Гэсэн ч тэр явдал надад одоо хүртэл бүрэн амсаагүй тийм л сайхан гэхээр сэтгэгдэл үлдээж мэдрэмж төрүүлсэн юм. Намайг бал бурам анх амталж эхлэх үед манайх шинэхэн байранд нүүж очоод дөнгөж дөвхнөж байлаа.
Шинэ айлууд, шинэ хүмүүс нүүж ирсээр л…Манай яг эсрэг талын хаалганд залуухан эр, эм хоёр амьдрах болов. Нөхөр нь гэж хорин долоо найм л орчим настай өндөр нуруутай, цэвэрхэн хувцасладаг ах байлаа. Эхнэр нь дунд зэрэг нуруутай, эргэлдсэн алаг нүдтэй, дугуй цагаан царайтай, үргэлж инээмсэглэж явдаг эгч. Тэр эгч нөгөөх Гэрлээ шүү дээ. Гэтэл Гэрлээ эгч ээжтэй маань хамт ажилладаг байж. Манайхаар үе үе орж гарах бөгөөд хааяа ээжтэй элдэв юм ярьж сууна. Түүнийг би анх харсан өдрөөсөө дурласан юм уу, яагаад ч түүнийг харахаар хамаг юм огшиж дотроосоо баяр төрөөд ирдэг сэн. Өөрийн мэдэлгүй нэг л мэдэхэд түүнийг ширтчихнэ. Манай гэрт, орцонд, цахилгаан шатанд, орцны үүдэнд өдөр бүр бид тааралдана, тааралдах болгондоо л надад нэг л онцгой бодол төрнө.

Тэр ч сүүлдээ намайг өөрийг нь ширтэх болсныг ажигласан байв. Тэр цагаас бидний харц үе үе мөргөлдөх болж, тэр бүрийд хэн хэн нь яаран харц буруулцгаана. Тэгэвч дахиад л бие бие рүүгээ харчихсан байдагсан. Гэрлээ бид хоёр хоорондоо үг дуугарах нь цөөн. Хааяа тэр надаас ойр зуурын юм асуухад зүрх зогсчих шиг болж жигтэйхэн балмагддаг байлаа. Гурав дөрвөн сарын дараагаас хөршийн маань гэр бүлийн таагүй явдлууд манайханд ч нөлөөлж эхлэв. Гоё ганган хувцасладаг, царайлаг төрсөн тэр залуу туйлын хартай нэгэн ажээ. Түүний хардалт архи уусан үед улам ч гаарна. Түүний хардалтыг хэн ч тогтоон барьж чадахгүй мэт үе үе архи зооглочихоод ирэхдээ эхнэрээ хэн нэгэнтэй хардаж чанга чанга хашгиран зодож жанчих нь үнэхээр тэсвэрлэшгүй. Хананы цаанаас нөхрийнх нь чанга чанга хашгирах, Гэрлээгийн өрөвдөлтэй мэгшин уйлах, өвдсөндөө орь дуу тавин чарлахыг сонсож хэвтэхдээ байж суухын аргагүй болдогсон. Гэрлээг би өрөвдөж, өрөвдөхийн хэрээр улам хайрлаж, харгис хэрцгий нөхрийг нь туйлын ихээр үзэн ядах болов.

Энэ маягаар амьдрал үргэлжилсээр нэг л мэдэхэд наадам хаяанд иржээ. Гэрлээгийн нөхөр айраг цагаа, хонь мал гээд хэдэн найзтайгаа дарвин хөдөө яваад хэд хонож байлаа. Гэрлээтэй түүний дүү охин нь хань болж хамт байв. Тэр өдөр аав, ээж ажлаасаа хараахан ирээгүй, дүү хайчсан юм бүү мэд, лав гэртээ алга байсан юмдаг. Ном уншаад сууж байтал хаалга цохих нь дуулдав. Нээвэл Гэрлээ ажээ. Гэртээ орохыг урилаа.
-Танайхан хаачаав?
-Алга л байна. Түүний байдал нь нэг л юм хэлэх гэсэн бололтой. Тэгснээ шийдсэн янзтай над руу эгцлэн ширтэж:
-Чи юу? өнөө орой завтай юу?
-Завтай, юу гэж?
-Үгүй ээ, яах вэ дээ, Туяа /дүү охин нь/ гэртээ харьж хононо гээд явчихсан, чамайг надад хань болж хонох боломжтой байна уу л гэж…
-Өө… тэгэлгүй яахав!
-Гэхдээ гэрийнхэндээ битгий хэлээрэй, за юу.
Гэрийнхэндээ айлд очиж видео үзнэ, хонох байх гэж хэлчихээд гарав. Нар уулын цаагуур орох арай болоогүй. Цаг нөхцөөхийн тулд нэлээн хол байдаг найзындаа очив. Тэднийд очоод байрандаа эргэж ирэхэд хэдийн харанхуй нөмөрч одод түгжээ. Гэвч тэднийд орох гэж нэлээд удав. Яагаад ч юм би хаалгыг нь цохихоос нэг зүрхшээгээд байлаа. Удаж удаж нэг юм цохихчоон болов…
Өрөөнд ширээний гэрэл сарны туяа хоёр сүлэлдэх ажээ. Ширээн дээр хэрчсэн хиам, өргөст хэмх тавагтай чихэр, лонх хатуу дарс, халуун савтай цай… Тэрээр задгай шахам гэрийн халаат өмсжээ.
-Май цай уу.
-За.
Миний дүү нэг л өөр жирийн биш сонсогдож хэтэрхий биеэ барьсандаа я тэр юм уу их л хачин байдалтай байв. Гэвч хэдэн хундага хатуу дарс уусны дараа дуу шуу орж бид хоёр их л удаан суусан юмдаг. Юу ч ярьж байсан юм бүү мэд.
-Бүүр орой болчихсон… хоёулаа унтах уу? гэж түүнийг хэлэхэд л хамаг бие хачин байдалд орж билээ. Тэднийх ганцхан сунадаг буйдантай айд ажээ.
-Би хаана унтах юм бэ?
-Энэ орон дээр.
-Аа за, за…
Би үнэхээр бие, сэтгэлээр тийм гэж тодорхойлох аргагүй байдалд орчихоод байв. Ядахдаа зүрх хажуугийн хүнд сонсогдохоор хүчтэй цохилох ажээ.
-Чи унтаж бай. Би энэ юм хумыг жаахан янзлаадхая гэж хэлээд тэр гал тогооныхоо өрөө рүү оров. Өрөөг цонхоор туссан сарны туяа л гийгүүлэх ажээ. Би гэж сандарч догдолсон амьтан хэвтэж л байлаа. Тэр орж ирээд халаадаа тайлав. Тэр нүв нүцгэн ажээ. Бие минь мэдрэл алдсан мэт нэг л хачин болчихов. Сарны гэрэлд түүний хатуу, ганган хөх, үл мэдэг өргөн бөгсөн бие, бүдүүвтэр бүсэлхий, тачирхан үсээр хүрээлэгдсэн нөгөөх нууцлаг ертөнц үнэхээрийн үзэсгэлэнтэй ажээ. Нэг мэдэхэд би түүний уруул, хүзүү, хөх, бэлгийг нь ухаан балартан үнсэж, үнхэж байлаа. Тэр ч намайг ханаж цадашгүйгээр энхрийлж бөгсийг минь базан нуруугаар минь тас тэвэрч улаа бутарсан уруулаар ам, хамар, хүзүүг минь шимэн шимэн үнсэх нь үнэхээр галзуурмаар.

Хоёр хуруу маань түүний хэлүү, үтрээг илэн таалах агаад түүний бөгсөн бие гарын аяар нааш цааш хөдөлнө…хийх үү? хэмээн намайг амьсгаадан асуухад
-за за… жаахан бай… сайн оролд хэмээн тэр тасалдангуй амьсгаадан өчив. Гэвч хэдэн хормын дараа тэр
-хий… хий… гээрэй хэмээн байж ядсан мэд аахилан дуугарлаа. Хийлээ. Тэрхүү дулаахан, нууцлаг орчинд эрхтэн минь чөлөөтэй хөдлөх ажгуу. Тэр ч чихэхэд минь султгаж, татахад минь хавчиж бөгсөн бие нь надтай нэгэн хэмээр хөдөлж байлаа. Би үнэхээр юуг ч мэдэхгүй байв. Зөвхөн түүний –оо, оо хүчтэй… дахиад, өшөө, өшөө хэмээн тачаадаж орилохыг л сонсож байлаа. Дараа нь бүх бие нь харанхуйлж хамаг биеэр нь чийг дааварлан ганцхан –ээ… ээ… ээжээ гэх дууг сонсоод бие алдрав. Нам гүмийг зөвхөн Гэрлээгийн амьсгаадах нь эвдэж байлаа.

… Тэр чармай нүцгэн биеэрээ дээр минь гарч улаа бутарсан нимгэн уруулаараа нүд, ам, уруул, хүзүүг минь, цээжин биеийг минь гүймэгхэн үнсэж доошлон доошилсоор байлаа. Ханашгүй сэрэл дахиад л бүх биеийг эзэмдэх ажгуу. Зантайж хатуурсан эрхтэнийг маань тэр зөөлөн зөөлөн тойруулан үнсэнэ. Тэгснээ аажуухан хөхөх агаад хөхөлт нь улам түргэн, эрчтэй болж байлаа. Энэ бол үнэхээр гайхамшиг ажээ. Би байх суухын аргагүй тачаадаж “оо… оо” хэмээн уухилж байв. Нэг мэдэхэд дээр маань суучихсан нөгөөдөхийг маань хугалах нь уу гэлтэй овгонон хөдөлж байлаа. Тэр
-Аа… аа тавилаа, тавилаа хэмээн тачаадан орилох нь намайг байж ядуулж байлаа.
-Ааа… аа хэмээн уртаар тачаадан орилох дуутай зэрэгцэн хав халуун, нойтон шингэн эрхтэн дээр минь сар сар хийн асгарч байлаа. Тэр цээжин дээр амьсгаадан унав. Гадаа үүр цайж байлаа.