авьяаслаг охинд багшийн даалгасныг зурах тийм ч хэцүү байсангүй. Саяхнаас тэдний сургуульд багшлах болсон дунд эргэм насны эр Гэрэлсүхийг олон улсад үзэсгэлэнгээ гаргасан сайн зураач гэдгийг бүгд мэднэ.

Зураг зурж эхлэж буй жаахан хүүхдүүдэд түүнээс сурах зүйл юу эс мундахав
Багш хүүхэд бүрийн дэргэд очиж зааж зурж явсаар Жаргалын дэргэд ирснээ зогтусан: -Сайн байна харин наад сүүдэр чинь гэснээ …..өөрөө зурж үзүүллээ. Ийнхүү хичээл тарж хүүхдүүд гарч явсаар Жаргал, Гэрлээ хоёр ангидаа үлдэв. Тэд нилээн сууж байтал Гэрлээгийн найз залуу ирж тэд гарцгаалаа. Жаргал ганцаараа зургаа дуусгахаар үлдээд байтал Гэрэлсүх багш шагайснаа:

-Жаргалаа чи миний урланд хүрээд ир натур хэрэгтэй байна гэв. Тэрээр үнэндээ очихыг хүсэхгүй байгаа ч багшийн үгнээс сөрөх хэцүү байлаа. Жаргал зургаа дуусгаад сургуулийн өргөтгөлд байх Гэрэлсүх багшийн урланд очихоор хонгил даган явлаа. Тэрээр өдөржингөө хөшөө шиг загвар болж, хөлдөж үхтэлээ зогсохдоо өглөө хичээл тараад эртхэн харьдаг байж хэмээн бодно. Цонхны цаанаас тусах нар илчгүйхэн сүүмэлзэж, Жаргалын нимгэн цамцыг нэвт гэрэлтүүлж байлаа. Цамц нь мөрнөөсөө мултарч, ургаж гүйцээгүй жижигхэн хөх нь нарны гэрэлд сүүдэртэн үзэгдэхийг Гэрэлсүх яахин анзаарахгүй байх билээ. Түүний харц охины өө сэвгүй бие цогцос дээгүүр бийр адил тэнэж, цаасан дээр яаран буулгаж байлаа. Энэ үед Жаргал даарсандаа нүдээ тас аниж хэдий явах юмсан гэж бодож байсан ч яаж ч чадсангүй. Аньсан нүд түүнийг гүн бодолд автуулж, анир чимээгүй дунд тэр хөлдүүс болон уусах шиг…

Цонхноос хүйт даан салхи ч салхилах шиг үс нь хийсч хүзүүг нь эрвэгнүүлэхийг л мэдрэв. Нэг мэдэхнээ хэн нэгэн эрүүг нь өргөж… Одоо болсоон гэж хэлэх нь шивнэх атлаа цуурайтан сонстов. Жаргал арайхийн нүдээ нээхэд нүд гялбам гэрлэн дунд үлгэрийн баатар шиг сайхан залуу өмнө нь зогсож байлаа. Багш нь биш ч юм шиг…
-Охин юу ч хэлж эс чадав. Бүр хоосон агаарт хөвж яваа ч юм шиг, зүгээр л зүүд ч юм шиг… Түүнийг өмнө нь хэн ч ийм харцаар харж, ийм мэдрэмж төрүүлж байгаагүй бөгөөд зүрх нь цээжиндээ багтаж ядан цохилж даарч байсан бие нь ер бишийн халуун дулааныг мэдэрч анх удаа л өөрийнхөө юу хүсэж байгааг ойлгосонгүй. Энэ жаахан охины зүүрмэглэх мэт хагас аньсан нүд, урт үс, чийгтэй уруул нимгэн цамцны цаанаас сүүдэртэн харагдах жижигхэн хөхийг ийм тухтайгаар ажиглан харсан ямарч эр хүнд эзэмдэх хүсэл эрхгүй төрөхөөр байлаа.

Залуу:- Чи их даарчээ уучлаарай гэх зуур түүний бээрсэн гарыг нь атгаж цээжиндээ наагаад харж… өхөөрдмөөр хөөрхөн түүний уруулыг хүрч ядан үнсэхэд охин өөрөө ч мэдэлгүй түүнийг тэвэрчээ. Үүндээ ичингүйрсэн Жаргал
-Багшаа та…? гэж хэлж амжаагүй байтал чих, хүзүү, мөрийг нь ширүүн сахлын үзүүр ирвэгнүүлэн үнсэх нь ер бишийн тааламжтай байв. Охин догдолсоноосоо болоод амьсгал нь давхцаж эхлэхэд Гэрэлсүх:-

-Чи айж байна уу гэж шивнэн асуулаа. Жаргал юу ч гэсэнгүй. Тэрээр охиныг айлгаж, шууд дотоожинд хүрэхийг хүссэнгүй. Эхлээд цамцыг нь тайлж хөхнийх нь толгойг оролдож, үнсэж амандаа хийн хөхөж, хэлнийхээ үзүүрээр эрвэгнүүлэхэд түүний хөх хэрхэн хатуурч байгаа нь мэдрэгдэв. Гэрэлсүх түүнийг тэврэн буйдан дээр хэвтүүлдээд өөрийнхөө хувцасыг тайлахад Жаргал ханхар сайхан цээжинд нь эрхлэхгүй байж чадсангүй, хүдэр бадриун гарнаас нь мултарч зугтаахыг ч хүссэнгүй хоромхон зуурт л түүний хүндлэл жаргал эдлүүлэх хайр болон хувирахыг үзэв. Тэд шуналтайяа озолцож үнсэлцэхэд өөрийн эрхгүй сэрэл мэдрэхүйдээ эзлэгдэн бүх бие нь сул асгарчээ.

Залуу охины хөх цээжийг элбэн үнсэж байснаа дотоожруу нь гараа оруулж энхрийлэн оролдоход Жаргал дуу алдан тэчьяадаж түүнийг өөрөөсөө түлхэн гиншлээ. Гэрэлсүх түүнийг үргэлжлүүлэн энхрийлсээр байв. Гэрэлсүх залуу охины гинших дуунд тэвчээр алдаж бүх хувцасыг нь тасчих шахан тайчихад Жаргал айдсаасаа хагацаж, эсэргүүцэхэд дэндүү оройтсоныг мэдэв. Тэрбээр анх удаагаа эр хүний нүцгэн биеийг харж буй ажээ. Эр хүний гозойн томорсон нандин эрхтэн уг хавиараа харлан үзэгдэх нь сүр бараатай. Түүнийг ийн ажиглаж буйг анзаарсан Гэрэлсүх түүний гарыг барин зөөлөн доошлуулж нөгөөхөө бариулахад нь Жаргал ичингүйрч байсан ч жигтэйхэн хатуу бас урт юмаа гэж бодох зуур айдас ч төрөв. Эр хүний хүчирхэг эрхтэн орилж хашигчим аймшигтай өвтгөн доод ертөнцийг сандаачихад ёо ёо оо… хэмээн орь дуу тавьлаа. Залуу түүний өгзөгнөөс базлан өөрлүүгээ улам шахаж охины бачуу дулаан биед эрхтэнээ улам лав оруулж байв. Хөлөртлөө салгаласан түүний хөлийн хуруунууд шөрмөс татах мэт сарвайн зовоов. Хачирхалтай нь цус ч бараг гарсангүй. Энэ өдөр Жаргал түүнд эрхлэн зөндөө уйлсансан…
Цүнхэн дэх утас дуугарч болзоот залуугийн зөөлөн дуу Жаргалыг гүн бодлоос салгав.

-Чи минь хаана явна гэх аргадангуй асуултанд
-Жаргал: Үзэсгэлэн үзэж явна одоо очлоо гэж гэм хийсэн хүн шиг чичирсэн хоолойгоор мэгдэн хариуллаа. Үзэсгэлэнгийн танхимаас гарч явахдаа охин биед жаргал эдлүүлж, зүрхэнд нь сүүдэр тусгаад одсон тэр багшийг энэ зураг яагаад надад сануулав хэмээн гомдолтой басхүү хорсолтой харцаар дахин нэг харлаа. Надаас хорь гаруй ах байсан одоо ямар өвгөн болсон бол гэж бодох зуур түүний царайд үл мэдэг инээмсэглэл тодорч
- Түүнд энэ шөнийг өгч чамайг үзэн ядья гэж өөрөө өөртөө хэллээ. Охин биеийг нь хулгайлсан хөгшин намрын салхи Жаргал бүсгүйн хормойг дэрвүүлж дахин нэг учралд дуудан яаруулна….