хадгалсаар байдаг байх. Мэдээ орсон цагаас л миний сахилгагүй зүрх хэн нэгнийг, өөрөөр хэлбэл эсрэг хүйстэндээ татагдах мэдрэмжээр огтхон ч тасалдаж байгаагүй юм даг.
    Дөрөв, эсвэл таван настай л байсан байх. Цэцэрлэгийнхээ ангийн нэг жаалд яалт ч үгүй дурласнаас энэ түүх эхэлсэн дээ. Хэрхэн, яаж дурладгийг хэн ч, хэзээ ч надад хэлж, зааж өгөөгүй байхад шүү дээ. Гэхдээ түүний нэрийг одоо би санадаггүй юм. Бүлтгэр хар нүд, урт сормуус булбарай цагаан царай л ой тойнд минь үлдчихсэн байдаг. Анхны хайрын маань “дүрс бичлэг”-т үүнээс өөр хэсэг одоо байхгүй л дээ.
    Долоон нас хүрч, нэгдүгээр ангид орсон тэр жилийг хүртэл миний бяцхан зүрх одоо нэрийг нь ч санахаа больсон тэр хүүг хайрладаг байлаа. Намайг сургуульд орсон тэр жил ангид маань Энхсүх гэдэг хөөрхөн хүүхэд шилжиж ирсэн. Хонхорхой хацартай, шар үстэй, яг эмэгтэй хүүхэд шиг энхрий инээдэг тэр хүүгийн тухай дурсамж харин анхны хайрын эзнийхээс маань арай л баян. Нэг өдөр тэрэнтэй хамт гурвуулаа бөмбөг тоглосон. Жаахан охин хоёр дахь дурлалынхаа сэжимээс тэр өдөр атгасан юм. Эхэндээ ч би азтай байлаа. Тэр намайг хаа ч явсан бараадаастай, жижигхэн зүйлээр ч гэсэн шалтаглаж намайг магтана. Ер нь бол “фэн” маань болов оо. Ангийн багш нэг өдөр бидэнд картон цаасаар цаг хийх даалгавар өглөө. Аав надад тэрийг нь хийж өгсөн юм. Яахав, энгийн л хийцтэй цаг болсон. Маргааш өглөө нь хичээлдээ ирэхэд багш “За хүүхдүүд ээ, гэртээ хийсэн цагаа дээшээ өргөцгөөгөөрэй” гэлээ. Аавын хийж өгснөөс хамаагүй гоё цаг хэд, хэд байгааг би тэрүүхэн хооронд хулгайн нүдээр хараад амжив. Гэтэл бараг хамгийн арын шахам ширээнээс Энхсүх миний нэрийг чангаар дуудаад, “Цагийг чинь харъя” гэж анги дүүрэн хашгирав. Би ангийнхнаас ч юм уу, эсвэл Энхсүхээс ч юм уу бүү мэд, учиргүй ичиж орхилоо. Тэгээд хагас дутуу эргүүлж харуулсан болтол тэр, “Хөөх, яммммар гоё цаг вэ” гэж “шагширч” билээ.
    Зуны амралт болж, хоёрдугаар ангид орсон намраа би тэрэнд “хаягдсанаа” мэдсэн юм. Ангийн маань найз хоёр хөөрхөн охин бие, биедээ “Энхсүх, Энхсүх” гээд л ам уралдуулан ярьдаг болчихож. Би дотроо тэр хоёрт зэвүүцэвч хэтэрхий бүрэг зан маань намайг Энхсүхийн төлөөх өрсөлдөөнөөс авч үлдсэн юм. Тэгээд ч Энхсүх хоёр найзын маань аль алинтай нь эелдэг, ер нь бол хардмаар харилцаатай болж, харин намайг огт тоохоо больчихсон. Одоо бодоод байхад тэр Дон Жуаны бага нас байсан юм биш үү. /Ийм нэг хөгжилтэй бодол хааяа төрдөг юм/. Энхсүхийг надаас “булаасан” хоёр “шулмас”-ын /тэд надад тэгж л санагддаг байлаа/ нэг нь одоо ч миний хамгийн сайн найз хэвээрээ шүү. Яагаад ч юм, энэ дурсамжийг би тэр найздаа ярьж байгаагүй юм байна. Өө тийм, бид хөдөөгийн нэгэн жижигхэн суманд дунд сургуулиа дүүргэснийг хэлэхээ мартчихаж. Энхсүх хоёрдугаар ангиасаа хот руу шилжиж, миний /магадгүй бас хоёр найзын маань/ сэтгэлийг шархлуулан орхисон доо. Хааяа хичээлийн амралтаар хотоос ирнэ. Улам ч царайлаг болчихсон санагддаг байж билээ. Гэвч тэрэнтэй зориглож нэг ч үг дуугардаггүй байлаа.
    Долдугаар ангидаа би сургуулийнхаа шинэ жилийн тоглолтод оролцсон юм. Нөгөө ангиас бас л энэ тоглолтод оролцсон сахилгагүй шар бандид нэг л мэдэхэд сайн болчихдог юм байна. Өнөөх олон жил бодож явсан Энхсүх тэгэхэд л сэтгэл зүрхнээс ор сураггүй алга болов оо. Энхсүхийг мартуулсан сахилгагүй шар маань миний анхны үерхэл байлаа. Гэвч үерхэл маань удаан үргэлжлээгүй юм. Ер нь би их бүрэг хүүхэд байсан болоод ч тэр үү, эрэгтэй хүүхэдтэй үерхэж байгаа гэдгээ гэрийнхнээсээ хэр чадлаараа нууна. Хаалга тогших, эсвэл утас чагнах чимээнээр би гэрийнхнээсээ түрүүлэхийн тулд тэнхээ мэдэн гүйнэ. Одоо бодоход аав, ээж хоёр намайг анзаарсан л байх. Ичимхий зангаас минь болоод энэ үерхэл сүүлдээ надад дарамт, там шиг санагддаг болсон учраас би найз хөвгүүндээ “Хоёулаа больё” гэсэн захиаг нэг сарын дараа өглөө. Өөрөө сайн хэрнээ тэр шүү дээ. Тэр “Яагаад” гэж олон удаа асуусан ч надад тэрэнд хэлэх хариулт олдоогүй. Бас тэр эргэж үерхэе гэж гуйсан ч би чигээрээ зүтгэсээр зөвшөөрөөгүй. Тэгсэн хэрнээ тэрнийг охидтой үерхэхэд нь дотроо харамладаг, тэр ч бүү хэл том болоод эрэгтэй хүүхэдтэй болохоороо түүний нэрийг өгнө гэж боддог байлаа шүү дээ.
    Аравдугаар ангид орсон намар нөгөө ангийн маань хэсэг хүүхэд манай ангид нэгдэв ээ. Өмнө нь нэг орцонд байсан ч огт үг сольж үзээгүй хүүхэдтэй би нэг ширээнд суудаг боллоо. Спорт халимагтай, үргэлж цэвэрхэн хувцасладаг, сагсан бөмбөгний улаан хорхойтон. Яг хэзээнээс бид хоёрын хооронд жиг ургачихсаныг сайн санахгүй байна. Зарим хүүхэд тэрнийг жаахан “маанаг” гэж муулдаг байсан ч надад бол огт тэгж санагддагүй байв. Айлын бага, эрх, нэг тийм “ниссэн” л хүүхэд байсан ч би тэрнээс зөвхөн сайн сайхныг нь л хардаг байлаа. Аравдугаар анги төгссөн хавраа бид үерхсэн. Тэгэхэд би 16 настай, тэр 18-тай байсан. Хоёр жилийн дараа бид хөөрхөн охинтой боллоо. Харин охиныг хоёр ой хүрэхэд бид хоёр тийш болсон. Хамт амьдарч боломгүй тийм том шалтгаан, үл ойлголцол бидний хооронд бий болсон юм л даа. “Яв, яг одоо яв. Би чамайг харахыг ч хүсэхгүй байна” гэж хэлээд би тэрнийг явуулсан. Хайртай байсан ч гэсэн би тэр үед тэрний хойноос хэр их шаналж байснаа одоо санадаггүй.
    Хоёр жилийн дараа тэрнээс “Намайг уучлаач. Хоёулаа бүхнийг шинээр эхэлье” гэсэн мессеж ирэхэд хариуд нь би “Галт тэрэг хөдөлчихсөн” гэж бичсэн юм. Галт тэрэг үнэхээр хөдөлчихсөн байсан. Тэр мессеж ирэхийн өмнөхөн /2006 он/ би одоогийнхоо хайртай учирсан байлаа...
    Дөрвөн настайгаас эхлээд өнөөдрийг хүртэл 25 жил огтхон ч амсхийгээгүй миний зүрх маргааш, нөгөөдөр ч гэсэн яг л ийм сахилгагүй хэвээрээ байсаар амьсгал хураах биз ээ.

Х.Хонгор. 25 жил амсхийгээгүй зүрх минь
Tweet
Bolod.mn

Сэтгэгдэл (2)

Уншигчдын оруулсан сэтгэгдлийн талаар манай сайт хариуцлага хvлээхгvй болохыг анхаарна уу.
Үгийн санд шүүлтүүр хийсэн болно

Зочин
сонирхолтой бичсэн матэриалийг би нуд салгалгуй тэр дор уншиж дуусгадаг л даа. Энийг нэг мэдсэн уншаад дууссан байна. сайхан зохиол болжээ гэж бичих ни илуу биз

2011-03-16 | 21:40:34 | 202.179.19.179 |

Зочин
дажгуй юмааа амжилтшуу

2011-02-14 | 09:47:16 | 180.235.177.30 |

Мэдээ
Гадаад мэдээ
Видео