Миний өрөө нэг цонхтой ч саруулхан. Цонхон дээрээ төрөл бүрийн таримал цэцэгс байрлуулж, өглөө бүр услана. Бүх материалаа эмх цэгцтэй байлгах нь надад тухтай. Манай захирал ч олны хүндэтгэл хайрыг хүлээсэн няхуур нямбай, хариуцлага өндөртэй, шударга олон үггүй, гэр бүлдээ халамжтай жинхэнэ монгол эр хүн бий. Намайг өндөр шалгуураар шүүж авсныг хэлэхэд илүүдэхгүй. Миний ажлын гол үр бүтээмж нь цаг яс барихад оршино гэдгийг анхааруулсан юм. Би өглөө гэрээсээ найман цагт гарч автобусанд сууж түгжирч бөглөрч явсаар есөн цагт хорин минут дутуу байхад ирдэг. Ажлын цаг 09 цаг. Би анхнаасаа л захирлынхаа итгэлийг хүлээхийн тулд сайн туслах байхыг хичээсэн. Захирлыг ирэхэд кофе чанаж, өглөөний сонин оруулж өгнө. Хийх ажлын төлөвлөгөө, цагийг нь танилцуулна.

Өдөр хоног өнгөрсөөр нэг мэдэхэд би туслахаар ажиллаад гурван сар өнгөрчээ. Нэг өдөр хаалга тогшиж тас хар шил зүүсэн цэвэрхэн цагаан залуу шагайж,

-Хаст захирал байна уу? Уулзах гэсэн юм гэсээр хариу ч сонсохгүй “танхайран” ороод явчихав.

Гарахдаа намайг нэвт шувт харсаар хаалга хаалаа. Сонин зүүдний юм шиг хүн бэ гэж бодогдов. Хоёр өдрийн дараа дахин ирэхдээ надад ягаан “Alpen gold” шоколад өгөөд инээмсэглэснээ захирал руу мөн ороод явчихав.
Ажлын цаг дуусч би харихаар зэхэж байтал захирлын өрөөнөөс нөгөө залуу дуу аялсаар гарч одов. Гадаа гарахад үүдэн дээр хөгжмөө орилуулсан саарал жийп зогсох аж. Хажуугаар нь өнгөрөх гэтэл,
-Алпен голдоо, гэр хаана вэ гэхээр нь гайхан хартал захирлын найз сууж байв.
-Аан, та байсан юм уу. Гэр ойрхон, таксидна.
-Ойрхондоо хаана вэ? Ах нь дөхүүлж өгье. Манай найзын туслах юм байна, ах нь ганц удаа хүргэж өгье гээд шалаад уналаа.
-Та захирлыг хүлээж байгаа биз дээ? Таны найз одоо бууж ирнэ. Би зүгээр ээ, гайгүй харьчихна.
-Би Алпен голдыг хүлээсэн юм аа.
-Та яагаад намайг Алпен голд гээд байгаа юм бэ. Миний нэр Сараана гэсээр би машинд нь суулаа.

Бид ярих юм олдохгүй хөгжим сонсон явахад захирлын найз өөрийгөө,

-Намайг Балт гэдэг. Уг нь би захирлын чинь дүү юм шүү дээ. Найз нь гээд байх юм. Би хөгшин харагдаад байна уу? Хоёулаа хамт хооллоё, би өлсөөд байна. Хань болж хамт хооллооч хө гэв. Бид хоолонд орохдоо олон зүйл ярилцаж, танилцаж ч амжлаа. Намайг дарсаар дайллаа. Ямар санаа агуулаад байгааг нь гадарласан тул би уусангүй. Хажууд суугаад гарыг минь атгаад ер тавьсангүй. Би Алпен голд амталмаар байна, болох уу гэхэд нь би юу ч бодолгүй тэгээч дээ гэтэл намайг шууд тэврэн үнслээ. Түлхээд түлхээд хүчирсэнгүй. Үнэндээ тэр шуудхан залуу байлаа. Дургүйцэж босоод явах гэтэл гараас зуураад суулгаснаа буланд хашиж,

-Чи дургүй байгаа юм уу, эсвэл чамд ямар нэгэн хүндэтгэх шалтгаан байгаа юм уу?

-Та ямар шуудхан зантай муухай хүн бэ? Эмэгтэй хүнтэй ингэж харьцдаггүй юм.
-Нялуунаас шулуун нь дээр. Чамд эсвэл мөнгө хэрэгтэй байна уу. Би чамд 100 мянгыг өгье. Ганц шөнө л зарцуулчих. Харин би чамаас дөрвөн шаардлага л хүснэ. Нэгд бэлгэвч хэрэглэхгүй. Хоёрт чи ядарлаа болъё гэхгүй, гуравт аманд чинь тавина, дөрөвт анусанд чинь хийнэ. Болно биз дээ хө гээд шууд хөтлөөд дээшээ гарлаа. Дээд давхартаа зочид буудалтай кафе байсан аж.

Би юу ч хэлэхээ мэдэхгүй алмайрах хооронд дээд давхарт гараад 12 гэсэн тоот өрөөний үүдэнд зогсож байв. Балт оронгуутаа хаалга түгжээд,

-Халуу шатам янаглалыг чи ч хүсэж байгаа биз дээ гээд шууд тэлээгээ тайлаад өмдөө шувталлаа.Балт тэврээд үнсэх хоорондоо намайг бүрэн нүцгэлж амжив. Түүний шуудхан, хүчирхэг энэ байдал надад гэнэт таалагдах шиг болов. Би чихнээс нь барин түүнийг озож, доод уруулыг нь хөхлөө. Түүний гантайсан эрхтэн мөөмөө эрэх хүүхэд шиг умдагийг хайн нударна. Буудлын өргөн том орон дээр намайг дөрвөн хөллүүлж арын байрлалаар хийв. Тав, зургаа, долоо найм… бүлээд тавьчихлаа. Шүршүүрт орж ирээд боовон зайрмагаа долоолгож хөхүүлж байснаа намайг ширээн дээр суулгаж өөрийн зайрмагаа бүлээхэн торхонд чихэн орууллаа. Нэг бүлэхэд нэрээ мартаж, хоёр бүлэхэд хорвоог умартаж орхив оо, би. Балт,

-Хоёулаа буудлын ор будаа болгоно оо. Зад шаалцаж сад тавилцана гэж мэдэх үү гээд дээр нь гарч оцгонон хөдөлж хөдөлгөөнөө нэг хүчлэн, нэг сааруулж хүүхэн биеийг нь ханатал эдэлж шөнөжин ноолов.

Би үнэхээр ядарч, нойр ч хүрлээ.
-Өглөө би ажилтай, одоо унтая гэхэд Балт чихгүй мэт болхи бүдүүлэг үг хэллэг урсган өгзгийг тас алгадан улайрна. Балт,

-Бариухан үтрээтэй, бумбалзсан хөхтэй, бандайсан бөгстэй чамайг амраана гэж байхгүй шүү. Ганц шөнийн жаргал даахгүй байгаа юм биш биз дээ. Шөнө жаргасан бөгсийг өдөр бүү зовоо гэдэг. Маргааш би ахад хэлчихье, чи хариад амраарай. Одоо цаг яагаа ч үгүй байна, жаахан дарс уугаад толгойгоо сэргээчих юм уу гээд хундага дарс авчирч өгөв.

Дарс уух зуур Балт хөхийг минь базаж байснаа өгзөг алгадан, арван хурууны хээ тогттол тас тас алгадсанаа ширээ рүү тонгойлгож байгаад араас нь нударч гарлаа. Таазаар барин өөр рүүгээ лүг лүг бүлэхэд надад таатай мэдрэмж төрж өөдөөс нь тосгуулан оцгонохын хажуугаар гийнаж гарлаа. Хэд бүлтэл би аахичин хурдтай тосгуулснаа,

-Хүчтэй бүл, тултал нь бүл, ямар гоё вэ дахиад…өшөө…оох хэмээн үглэн бөгсөө займчуулж тавьж орхилоо.
Балт ханаж цадахыг мэддэггүй азарган эр аж. Ашгүй дөрвөн шаардлагын нэгийг гүйцэлдүүлсэнгүй. Тэр нь миний хувьд ёс бусын шаардлага байсан юм. Бид үүрийн дөрвөн цагт унтлаа. Би нам унтжээ. Балтын дахин ноолох ноолооноор сэртэл өглөөний 10 цаг өнгөрч байв. Утас нь дуугарсаар…Хаалга тогшсоор…Үйлчлэгч бололтой “Цаг дууссан, гараач ээ” гэж орилсоор… Балт бүлсээр…Би хэцүү байдалд орж түүний тавихыг амандаа бараг тоолох шахам хүлээж байтал Балт миний хөндүүр болсон эрхтнийг хайр гамгүй хатган давшилсаар ашгүй нэг тавилаа.
-Яаж захирлын нүүрийг харна аа! Балт захиралд хэлнэ дээ. Ажлаасаа хөөгдөх л байх, яана даа гэж бодсоор хувцаслав.
Балт ихэд маадгар түрийвчээ онгойлгон 100 доллар өгөхөд нь,
-Би авахгүй ээ, уучлаарай гэхэд
-Зүгээр дээ, хэрэгцээндээ зарцуул. Чамд хэрэг болно. Алпен голдоос амттай байлаа шүү, хонгор минь! гээд өгзгийг минь чанга гэгч нь базлав.
Бид цугтаа гарч түүний жийпэнд морилон ажилдаа иртэл захирал миний ширээн дээр “Сараанад: Өнөөдөр бүтэн өдөржин хуралтай! Эртхэн харьж амарна биз” гэсэн бичиг орхисон байхыг хараад үнэхээр их баярлаж билээ.