-Би их азтай хүн шүү… Нэг охинтой бүтэн жил үерхэж байгаад саяхан бид гэрлэхээр шийдсэн юм. Хоёр талын аав ээж, ах дүү нар бидний саналыг дэмжиж бүх юм сайхан байв. Найз охин маань хөөрхөн зантай, ажилсаг, өөлөх муу юм байхгүй л дээ.

Ганцхан сэтгэл өвтгөсөн юм бол түүний, өөрөөр хэлбэл, миний сүйт бүсгүйгийн охин дүү байв. Тэрээр үргэлж богино банзал өмсч, миний урд хойгуур эргэлдэнэ… Надтай ойртох боломж л гарвал тэрээр хүний нүд хариулж байгаад надад эрхлэхийг оролдоно. Тэрээр надад, хүргэн ахын хувьд биш шал өөр хандлагаар эрхэлж байгаа нь өдөр өнгөрөх тусам илүү мэдрэгдэж байлаа…

Нэг өдөр нөгөө охин дүү маань намайг гэртээ дуудаж, эгчийнхээ хуримын даашинзыг бэлдчихлээ, ирж үзээч гэв. Намайг гэрт нь очиход тэрээр ганцаараа байлаа. Хувцас үзүүлсэн ч үгүй… Жаахан ичингүйрч байснаа:

-Та хэд хоногийн дараа эхнэр авч хүний нөхөр болно… Би танд хайртай боловч эгчийгээ яалтай билээ… Тэгэхээр би таныг хүний нөхөр болохоос чинь өмнө тантай эхний бөгөөд эцсийн удаа “унтмаар байна” гэж байна.

Тэгээд тэр өрөө рүүгээ намайг хөтлөн явав. Би өрөө рүү нь хэд алхсанаа гэнэт эргэн гадна хаалга руу зүглэлээ… Гадаа гаран машин руугаа гүйв…

Тэгтэл машины цаанаас ирээдүйн хадам аав, ээж, сүйт бүсгүй маань бүгд гарч ирэн тэвэрч аван үнслээ… Тэд:

-Миний хүргэн, ёстой ухаантай, энэ дэлхийн хамгийн үнэнч хүргэн… Бид ийм л хүргэнтэй болохыг хүсч байсан юм, чи бидний сорилтыг давж чадлаа… хэмээн хашгирч дэвхцэн байх зуур охин дүү маань гарч ирэн:

-Ах аа, та намайг уучлаарай, бид бүгдээрээ ярьж тохироод таныг хэр зэрэг үнэнч хүргэн болохыг туршсан юм, та үнэхээр манай эгчийн үнэнч хань нь болж чадах юм байна гээд жинхэнэ дүүгийн сэтгэлээр хацар дээр минь үнсэв…

Хэрвээ тэр үед “хамгаалах резин” машинд байгаагүй халаасанд байсан бол ч өнгөрсөөн… өнгөрсөн…

————————————–

Өвөө бяцхан ач хүүдээ сургамж айлдаж байна.

-Ямар ч хүний дотор хоёр нохой бие биетэйгээ үргэлж тэмцэж байдаг юм. Нэг нь их муухай санаатай, буруу зальтай, хуурамч муу зантай, зусарч бялдууч, үмх махны төлөө юу ч хийхээс сийхгүй, нөгөө нь сайхан сэтгэлтэй, тусархаг, шударга, нөхрийн төлөө өөрөө өлсөхөөс ч буцахгүй өгөөмөр цайлган сэтгэлтэй байдаг.

-Өвөө, тэгээд аль нохой нь дийлдэг юм бэ?

-Чиний өөрийн чинь тэжээж байгаа нь л дийлнэ шүү дээ.

————————————

Нэг эр машинтайгаа галзуугийн эмнэлгийн хажуугаар явж байтал нэг дугуйных нь боолтын хэрчлээс нь элэгдээд дугуй нь тогтохгүй болчихож. Запас боолт байхгүй байсан тул өөр аргаар дугуйгаа тогтоох гээд бүр ядчихав.

Үүнийг хашааны завсраар харж байсан нэг “өвчтөн” түүн рүү хашгирч байна.

-Та нөгөө гурван дугуйнаасаа нэг нэг боолт зээлээд зөөлхөн яваад гэртээ харьчихаач ээ!

Эр гайхан:

-Чи ийм эмнэлэгт байж яаж ингэж сэтгэж чадаж байна аа?

-Бид чинь галзуу болохоос биш, тэнэг хүмүүс биш шүү дээ.

——————————————–

Цагдаагийн хэсэгт нэг халамцуу залууг авчрав.

-Нэр овог, гэрийн хаяг?

-Иван Петров, Морская гудамжны 15 дугаар байр 8 тоот.

Цагдаагийнхан тэр хавийн эргүүл рүү утасдаж уг хаягт Иван Петров гэдэг хүн амьдардаг эсэхийг шалгаадах гэв.

Уг хаягт тийм хүн байхгүй байна гэсэн хариу ирэв. Цагдаа нар, хаягаа худлаа хэллээ хэмээн зодов…

-Хаягаа үнэн зөв хэл!

-Морская гудамжны 15 дугаар байр 8 тоот!

Түрүүчийн эргүүлүүд андуурсан байж болох юм хэмээн дахиад өөр эргүүлийн хэсгээр асуулгав. Мөн л Иван Петров гэдэг хүн дээрх хаягаар амьдардаггүй гэсэн хариу ирэв.

Цагдаа нар Иван Петровыг зодож, мөнгө, утсыг нь дээрэмдээд гаргаад шидчихэв.

Иван Петров арай гэж гэртээ ирэн хаалгаа онгойлгох санаатай байтал хөрш залуу нь гарч ирэв:

-Сайн уу, Петров, чи намайг ганц шил юмаар шагнах юм байгаа биз дээ, өнөөдөр чамайг асууж цагдаагийнхан хоёр ч удаа ирсэн, би хоёуланд нь энд тийм хүн байдаггүй гээд явуулчихсан ш дээ!!!

————————————–

Африкийн ширэнгэ. Амьтад ойн цоорхойд нарлан хэвтэнэ. Гэнэт нэг туулай гүйж ирээд нэг эм арслангийн толгой дээгүүр гүйгээд яваад өгөв. Хэд хэдэн удаа дээрх байдал давтагдав. Эм арслан залхуу нь хүрсэн бололтой хэвтсээр байв. Өлөгчин чоно:

-Чи наад муу бандиа алаад өгөөч.

Туулай дахиад л гүйж ирээд арслангийн хамар дээгүүр гүйж байгаад яваад өгөв. Өлөгчин чоно тэссэнгүй, туулайн араас хөөв, туулай зугатсаар нэг хадны завсраар орчихов. Чоно ч хойноос нь зүтгэв… хавчуулагдчихав… Тэгтэл туулай араас нь чоныг хүчиндэж байна гэнэ…

Өлөгчин чоно ядарч үхэх дөхсөн амьтан ойдоо эргэж ирэв. Арслан:

-Яасан, хадан завсар хавчуулагдаа юу???