яваа харагджээ.
Гуч гаруй наслахдаа эхнэр авч үзээгүй мань эр сүүлийн үед насны ханийн тухай үе үе бодох болсон бөгөөд аятайхан харагдсан бүсгүй болгон руу хайрын харц чулуудах боловч бүтэж барьсан юм нэг ч байсангүй. Энэ удаад тэр мөн л өмнөө яваа бүсгүйг халамжлахаар шийдэж алхаагаа түргэсгэн хажууд нь очоод “Шөнө орой болсон хойно ганцаараа хаа хүрч яваа бүсгүй вэ” гэхэд цаадах нь “Хөдөө яваад ирлээ. Хулгайд хамаг мөнгөө алдаад таксины мөнгө ч байхгүй алхаж явна” гэж өрөвдөм царайлжээ.
Тэгтэл Буянцогт “Би чамд тусалмаар л байна. Даанч надад бас мөнгө алга даа. Харин манайх энүүхэнд. Чамд эвгүй биш бол манайд очоод хоночихгүй юу” гэвэл бүсгүй сонжсон байдалтай харсанаа “Ядарсан эмэгтэй хүнийг элэг бариад дээрэлхээд байхгүй бол тэгье л дээ” гэсэн байна.
Төдөлгүй мань хоёр Буянцогтынд ирж цай ууж, хоол халааж идээд унтах болтол бүсгүй үүргэвчнээсээ нэг шил улаан дарс гаргаж ширээн дээр тавиад “Чи гайгүй залуу шиг байна. Хоёулаа танилцсанаа тэмдэглэж үүнийг тогтоочихоод унтах уу” гэхэд Буянцогт дуун дээр нь зөвшөөрчээ.
Ижилхэн хундаганд улаан дарс хийж хэд хэдэн удаа хөнтөрсөний дараа тэд унтаж амрахаар болж, Буянтөгс шалан дээр гудас хаяж хэвтээд буйдангаа зочиндоо өгчээ. Тэрбээр өдрийнхөө ажилд түүртэн нэг л мэдэхэд нам унтаж орхижээ.
Гэтэл шөнө дундын үед өвөрт нь хэн нэгэн хүн орж ирээд халуун гараараа цээжин биеийг нь илбэж гарчээ. Сэрээд хартал цонхоор тусах бүдэг гэрэлд шинэхэн танил эмэгтэй нь хэвтэж байх нь тэр. Түүнээс сүрчигний анхилуун үнэр, өөр өвөрмөц үнэртэй хослон үнэртэхэд Буянцогтын нойр бүрмөсөн сэргээд ирж.
Бүсгүй түүнийг тэвэрч аваад “Би чамайг хүсч байна” гэж амьсгаадан өгүүлэх нь үнэхээрийн тачаадсан янзтай. Ойрд эмэгтэй хүнтэй хавьтаагүй Буянцогтын дур хүсэл ч оргилж, хариу тэвэрч аваад гантайтал боссон эрхтэнээрээ бүсгүйн гэдэс хэвлийг хэд хэдэн удаа нидрээд авбал цаадах нь дороо хавчигнан гиншиж байсанаа сүүлдээ бүр мэгшин байж “Намайг эзэмдээд өгөөч дээ” гэж гуйжээ. Гуйсан ч, эс гуйсан ч дур хүслээ нэгэнт дийлэхээ больсон Буянцогт өндийн босч дотоожоо тайлах зуур бүсгүй бүр шалдалсан байх бөгөөд хөхний даруулга нь буйдангийн толгойд, дотоож нь шалан дээр цайран харагджээ.
Бүсгүй хоёр хөлөө байдагаар нь алцайн гиншигнэж хэвтэх бөгөөд хоёр гар нь Буянцогтыг тэвэрч авахаар сарвалзана. Төдөлгүй Буянцогт түүний дээр мордоод чинээндээ тултал боссон эрхтэнээ ганц хүчтэй бүлээд бүсгүйн умдагт зоож орхисон байна.
Умдагний нь хүзүүвч үнэхээр бариу байсан тул залуу тэсгэл алдран “Ай яасан сайхан хорвоо вэ” гэж дуу алдан нэг их хурдтай биш ч гэлээ чинэрсэн эрхтэнээрээ жигдхэн чичиж гарсан байна. Ойролцоогоор наяас зуун удаагийн чичилтийн дараа бүсгүй хэвлийнхээ булчинг чангалж, суллахад умдаг нь мөн адил чангарч сулран залуугийн шодойн үзүүрийг тас хавчих нь тэр.
Төдөлгүй бүсгүйн умдаг чийгтээд ирэхэд Буянцогт амьсгаагаа өндөрсгөн огцом хүчтэй чичиж, булчинлаг өгзөг нь чөлөөгүй оцогнон хөдөлж гарахад хос хоёрын гэдсэн дундаас шал шал хийх чимээ гарч, энэхүү чимээ нь бүсгүйн тачаадан орилохтой харшилдан сонсдох нь нэн тааламжтай.
Шөнийн гийчин бүсгүйг Төгсжин гэдэг ажээ. Тэрбээр хоёр гараараа Буянцогтын хүзүүгээр тас тэвэрч, хоёр хөлөөрөө ууцаар нь зөрүүлэн хавчаад өмнөөс нь хөдлөх бөгөөд хөл нь баглагдсан Буянцогт дөрвөн мөчөөрөө хавханд орсон араатан алдуурахыг оролдох мэт хий дэмий л оволзож байлаа.
Төдөлгүй Буянцогтын бэлэг эрхтэн үрийн сунгаа год год хийлгэн умайн ёроолыг дүүртэл юүлэхэд Төгсжингийн умдаг түүнийг ховх сорон үтрээн гүндээ өлхөн шингээж орхижээ. Үүний дараа Буянцогт бүсгүйн дээр гарч эр бяраа үзүүлэн сугалалгүйгээр хоёр ч удаа дур тавьсан бол Төгсжин түүний шолбойж шалчийсан эрхтэнийг илж таалан, хэл хуруугаараа оролдоод дахиад л босгоод ирж.
Төгсжин үнэхээр элдэвтэй хүүхэн ажээ. Залуугийн шулбайсан тээрхийний толгойг амандаа хийсэн бүсгүй хэлнийхээ үзүүрээр эг маггүй гижигдэж байх зуураа баруун гараараа төмсөгийг нь таалж, зүүн гараараа тээрхийний угнаас атган гачаалдаж гарчээ. Гучин минут хэртэй ингэж оролдсоны хүчинд Буянцогтын тээрхий байлдааны бэлэн байдалд орсон байна.
Тэрбээр дотроо “Энэ ч мөддөө салахгүй хүүхэн байна даа” гэж боджээ. Тэгээд хүүхний дээр гарах гэтэл цаадах нь “Би чамд жинхэнэ ориг секс үзүүлнэ” гэж шивэгнээд цээж рүү нь түлхэн хэвтүүлж, залуугийн чинэртэл улайсан тээрхийний үзүүрийг хэлээрээ долоож гижигдэн таалсаар сая нэг юм үрийн шингэнийг нь олгойдуулсан байна.
Энэ удаад Буянцогтын үрийн шингэн түрүүчийнхээсээ хамаагүй бага гарсан бөгөөд тэрбээр “Ёох” хэмээн дуу алдаад бүсгүйн хажуугаар гулдайн хэвтжээ. Луусангийн шоронгоос дөнгөж суллагдаад байгаа Төгсжин хэдэн жилийн хагсаагаа гаргаж, зад сексдэж буй ёоз нь энэ.
Буянцогт гуч гаруй жил наслахдаа ийм галзуу секс хүүхнийг үзсэнгүй. Тиймээс тэр мань хүүхнээс салж хагацаж чадахаа байжээ. Олон жил эхнэргүй явсан Буянцогт Төгсжинтэй амьдралаа холбохоор бүрмөсөн шийдсэн байна. Гэвч хулгай, дээрмийн хэргээр дөрвөн жил ял эдлээд шоронгоос дөнгөж суллагдаад буй Төгсжин зөвшөөрсөнгүй.
Эхэндээ тэр “Би нөхөртэй. Манай нөхөр хөдөө байдаг. Тэгээд ч ганцхан шөнө явалдаад амьдралаа холбочихно гэж юу байсан юм бэ” гэж аргацаасан боловч Буянцогт “Тэр хамаагүй. Би чамайг нөхрөөс чинь салгаад сууна. Чамгүйгээр амьдарч чадахгүй. Хайр дурлал гэдэг үнэхээр агуу гэдгийг чи мэдэхгүй гэж үү. Би чамд ухаангүй дурлачихлаа. Чамайгаа би насан туршид чинь сайхан амьдруулна” гэх зэргээр уйлан дуулаад болж өгсөнгүй.
Эцэст нь Төгсжин бүх үнэнээ хэлээд Буянцогтоос нүүр буруулахаар шийдэж “Чи намайг хэн болохыг мэдэхгүй байна. Би хөдөөний хүүхэн биш. Надад нөхөр сүүдэр ч байхгүй. Үнэнийг хэлэхэд би дөнгөж өчигдөр Луусангийн шоронгоос суллагдсан хүн. Танай энэ хавьд манай нэг хамаатных байдаг юм. Би тэднийд очих санаатай явж байсан юм. Тэгээд чамтай тааралдсан. Одоо ойлгов уу. Би чинь хулгай, дээрмийн хэргээр дөрвөн жил ял эдэлсэн хүн. Чи ийм хөгийн хүнтэй амьдралаа холбож болохгүй биз дээ” гээд юм хумаа аваад гарах гэтэл Буянцогт “Өө, тийм үү. Тэгвэл бүр сайн байна.
Дурласан л бол нүүрний цоохор ч хамаагүй гэдэг шүү дээ. Чиний Луусанд ял эдэлсэн явдал надад огт хамаагүй. Харин ч чи эсэн бусын эрчүүдээс хол хөндий дөрвөн жил болсон жинхэнэ ариухан бүсгүй байна. Би ийм ариухан бүсгүйг гэрээсээ явуулж чадахгүй. Чиний хувьд гэвэл хулгай, дээрэм байтугай хүн алж талаад шоронд орсон байсан ч надад хамаагүй.
Би ёстой жинхэнэ ариун дурлалтайгаа учирлаа. Заяаны хань зам дээр гэдэг шиг чи миний өмнөх зам дээр явж байгаад тааралдсан. Одоо би чамайг ах дүү нартайгаа танилцуулна” гээд сүйд майд болох нь тэр.
Төгсжинд үнэндээ очих ах дүү нар байхгүй, түшээд авах хань нөхөр байхгүй болохоор Буянцогтын санал их аятайхан сонсогдож байсан ч гагцхүү хулгай, дээрмийн хэргээр Луусангийн шоронд дөрвөн жил ял эдэлсэн явдал нь сэтгэлийг нь ихэд зовоож байлаа. Тиймээс тэр “Буянцогт оо. Би чамайгаа ойлгож байна. Үнэнийг хэлэхэд би чамтай амьдралаа холбох хүсэл сэтгэл дүүрэн байна. Даанч танай ах дүү нар намайг шоронд байсаныг мэдмэгцээ нэг нүдээрээ ч үзэхгүй шүү дээ. Чи үүнийг төсөөлж бодсон уу” гэхэд цаадах нь “Тэр хамаагүй. Чи ямар манай ах дүү нартай суух гэж байгаа биш.
Тэгээд ч шоронд суусан болгон муу хүн байдаггүй юм. Харин энэ нарны амьдралд чинь жинхэнэ муу санаатай хүүхнүүд язганаж байна. Тэдний хажууд чи бол ариунаас ариухан сарнай” гэж ирээд л орон дээр дараад авчээ. Төгсжин ч мөчөөгөө өгөлгүй түүнийг улангассан юм шиг тэвэрч аваад уруул амыг нь шуналтайгаар озож дур тачаалыг нь улам хөдөлгөөд хаячихаж.
Ингээд мань хоёр бие биенийхээ хувцас хунарыг урж тасдах нь холгүй тайлж нүцгэлээд дахиад л ужид цэнгэлийн мананд хөвж гарчээ. Тэд бага сага юм идэж уухын тулд чармай нүцгэн чигээр орноос өндийж бусад цагт нь завсаргүй ноололдсоор гурван өдөр, гурван шөнийг барсан байна. Жинхэнэ хайр сэтгэл урган цэцэглэх эсэхийг мэдэхгүй.
Хожмын явдал нь түм түжигнэж, бум бужигнасан Улаанбаатар хотын үйл явдлууд дунд уусан бүдгэрсээр буртагт амьдралын тоосонд булагдан чимээ сураг алдрахыг бас мэдэхгүй. Ямартай ч одоохондоо зам дээр учирсан амраг хосууд зай завсаргүй ноололдсоор байгаа бөгөөд цаашид хэрхэхийг тэнгэр л мэдэх биз ээ.